Bamirësia (virtyt i krishterë)
Në teologjinë e krishterë, bamirësia (latinisht: caritas) konsiderohet si një nga shtatë virtytet dhe u kuptua nga Tomas Aquinas si "miqësia e njeriut për Zotin", e cila "na bashkon me Zotin". Ai e konsideron atë si "më të shkëlqyerin e virtyteve".[1] Akuini pohon më tej se "zakoni i bamirësisë shtrihet jo vetëm në dashurinë e Perëndisë, por edhe në dashurinë për të afërmin".[2]
Katekizmi i Kishës Katolike e përkufizon "bamirësinë" si "virtyt teologjik me anë të të cilit ne e duam Zotin mbi të gjitha për hir të Tij, dhe të afërmin tonë si veten tonë për dashurinë e Zotit".[3]
Shiko edhe
RedaktoReferime
Redakto- ^ Aquinas, Thomas (1920) [1485]. "Charity, considered in itself". Summa Theologiae. Vëll. Secunda, Secundae Partis. Q. 23. Marrë më 2 prill 2018.
{{cite book}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!) - ^ Aquinas, Thomas (1920) [1485]. "The object of charity". Summa Theologiae. Vëll. Secunda, Secundae Partis. Q. 25. Marrë më 2 prill 2018.
{{cite book}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!) - ^ "Catechism of the Catholic Church". usccb.org. Marrë më 15 korrik 2023.
{{cite web}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!)