Dasëm pa nuse
"Dasëm pa nuse" [1] është një komedi shqiptare, e shkruar nga Naum Prifti, një nga emrat më të njohur të letërsisë dhe dramaturgjisë shqipe. Kjo vepër, botuar për herë të parë në vitin 1969, përfaqëson një kombinim të hollë të humorit dhe kritikës shoqërore, duke ofruar një tablo të ngjarjeve absurde dhe situatave qesharake që lidhen me zakonet dhe stereotipet e kohës.
Redaktor | Naim Frashëri |
---|---|
Autor | Naum Prifti |
Zhanri | Komedi |
Botuar | 1969 |
Faqe | 67 |
ISBN | ISBN N/A Invalid ISBN |
Komedia përqendrohet në një ngjarje sa qesharake, aq edhe simbolike: organizimi i një dasme pa nuse. Me dialogë të gjallë dhe situata të papritura, vepra eksploron marrëdhëniet ndërpersonale, shpesh duke i shtyrë karakteret drejt skajshmërisë për të theksuar absurditetin e disa traditave dhe mënyrave të të menduarit. Titulli ironik pasqyron një kontradiktë të dukshme, e cila përdoret për të tërhequr vëmendjen e lexuesit dhe për ta ftuar atë të reflektojë mbi kontekstin kulturor të periudhës.
Temat kryesore
1. Kritika sociale: Vepra ofron një pasqyrë të zakoneve dhe stereotipeve në shoqërinë shqiptare të viteve '60. Ajo ironizon prirjen për formalitet dhe presionin shoqëror që shpesh dominon mbi logjikën dhe ndjenjat.
2. Humori dhe absurdi: Situatat qesharake dhe absurditeti i ngjarjeve janë elementet që e mbajnë komedinë gjallë dhe argëtuese, ndërkohë që përcjellin mesazhe më të thella.
3. Tradita dhe moderniteti: Vepra trajton tensionin midis traditave të vjetra dhe ndryshimeve të reja që vinin si rezultat i modernizimit të shoqërisë.
"Dasëm pa nuse" ka qenë një vepër e dashur për lexuesit dhe shikuesit e teatrit në Shqipëri, duke ofruar jo vetëm argëtim, por edhe një dritare kritike ndaj realitetit të kohës. Stili i thjeshtë dhe mjeshtëria në ndërtimin e dialogëve e kanë bërë veprën të lehtë për t'u kuptuar dhe të afërt për publikun e gjerë.
Naum Prifti, si një dramaturg i shquar, ka kontribuar në pasurimin e letërsisë shqipe me një numër veprash ku ndërthuren temat sociale me humorin e hollë. "Dasëm pa nuse" mbetet një shembull i shkëlqyer i stilit të tij dhe i aftësisë për të përshkruar në mënyrë satirike realitetet e kohës.