Deti Siberian Lindor
Deti Siberian Lindor (rusisht: Vostochno-Sibirskoye more; Yakut: İlin Sibiirdeeği bayğal), është një det margjinal në Oqeanin Arktik. Ndodhet midis Kepit të Arktikut në veri, bregut të Siberisë në jug, Ishujve të Siberisë së Re në perëndim dhe Kepit Billings, afër Chukotka, dhe ishullit Wrangel në lindje. Ky det kufizohet me detin Laptev në perëndim dhe me detin Chukchi në lindje.
Ky det është një nga më pak të studiuarit në zonën e Arktikut. Karakterizohet nga klima e rëndë, kripësia e ulët e ujit dhe mungesa e florës, faunës dhe popullatës njerëzore, si dhe thellësi të cekëta (kryesisht më pak se 50 m), rryma të ngadalta detare, baticë (nën 25 cm), mjegulla të shpeshta, sidomos në verë, dhe një bollëk fushash akulli që shkrihen plotësisht vetëm në gusht-shtator. Brigjet e detit ishin të banuara për mijëra vjet nga fiset indigjene të Yukaghirs, Chukchi dhe më pas Evens dhe Evenks, të cilat merreshin me peshkim, gjueti dhe kultivim të renë. Ata u përthitën më pas nga jakutët dhe më vonë nga rusët.
Aktivitetet kryesore industriale në zonë janë minierat dhe lundrimi brenda Rrugës së Detit të Veriut; peshkimi tregtar është i zhvilluar dobët. Qyteti dhe porti më i madh është Pevek, qyteti më verior i Rusisë kontinentale.[1][2][3]
Shiko edhe
RedaktoReferime
Redakto- ^ Forsaken in Russia's Arctic: 9 Million Stranded Workers, New York Times, January 6, 1999
- ^ From Vancouver to Moscow Expedition, Yakutia Today
- ^ History of Pevek, Pevek web portal (in Russian)