E drejta për heshtje

E drejta për heshtje është një parim ligjor që i garanton çdo individi të drejtën për të refuzuar t'u përgjigjet pyetjeve të oficerëve të zbatimit të ligjit ose zyrtarëve të gjykatës. Është një e drejtë ligjore e njohur, në mënyrë eksplicite ose me konventë, në shumë prej sistemeve ligjore të botës.

E drejta mbulon një sërë çështjesh të përqendruara në të drejtën e të akuzuarit ose të pandehurit për të refuzuar të komentojë ose të japë një përgjigje kur merret në pyetje, qoftë para ose gjatë procedurave ligjore në një gjykatë. Kjo mund të jetë e drejta për të shmangur vetëinkriminimin ose e drejta për të heshtur kur merret në pyetje. E drejta mund të përfshijë dispozitën që nuk mund të bëhen konkluzione të kundërta nga gjyqtari ose juria në lidhje me refuzimin e një të pandehuri për t'iu përgjigjur pyetjeve përpara ose gjatë një gjykimi, seance dëgjimore ose ndonjë procedimi tjetër ligjor. Kjo e drejtë përbën vetëm një pjesë të vogël të të drejtave të të pandehurit në tërësi.

Origjina e të drejtës për heshtje i atribuohet sfidës së Sir Edward Coke ndaj gjykatave kishtare dhe betimit të tyre ex officio. Në fund të shekullit të 17-të, ajo u vendos në ligjin e Anglisë si një reagim ndaj teprimeve të inkuizicioneve mbretërore në këto gjykata. Në Shtetet e Bashkuara, informimi i të dyshuarve për të drejtën e tyre për të heshtur dhe për pasojat e heqjes dorë nga kjo e drejtë përbën një pjesë kyçe të paralajmërimit të Mirandës.