Emblema Kombëtare e Indonezisë
Emblema Kombëtare e Indonezisë quhet Garuda Pancasila.[1] Pjesa kryesore e emblemës kombëtare indoneziane është Garuda me një mburojë heraldike në gjoksin e saj dhe një rrotull kapluar nga këmbët e saj. Pesë simbolet e mburojës përfaqësojnë Pancasila, pesë parimet e ideologjisë kombëtare të Indonezisë. Kthetrat e Garudës që mbanin një rrip të bardhë të rrokullisur me moton kombëtare Bhinneka Tunggal Ika, të shkruar në tekstin e zi, që mund të përkthehet lirshëm si "Bashkimi në Diversitet". Garuda Pancasila është projektuar nga Sulltan Hamid II nga Pontianak, i mbikëqyrur nga Sukarno dhe u miratua si emblemë kombëtare më 11 shkurt 1950.
Emblema
Redakto
Çdo figurë në emblemë ka simbol që korrespondon me Pancasila dhe ka numra të caktuara si numri 17 që përfaqëson 17 gushtin, ditën kur Indonezia shpalli pavarësinë e saj më 1945 dhe numri 5 që përfaqëson Pancasilën.
Pllaka është simbol që përfaqëson mbrojtjen e vendit dhe ndahet në pesë sektore:
Ylli: Mburoja e zezë me yllin e artë e vendosur në qendër korrespondon parimin e parë të Pancasilës: "Besimi në Një Zot Suprem" (Ketuhanan yang Maha Esa).[1] Ngjyra e zezë përfaqëson ngjyrën e natyrës. Ylli me pesë cepa nuk përfaqëson vetëm fetë që janë në Indonezi: Islami, Krishterimi, Hinduizmi, Konfucianizmi dhe Budizmi, por përfaqëson gjithashtu ideologjinë laike të socializmit.[2]
Zinxhiri: Në pjesën e poshtme të djathtë, në një sfond të kuq, është një zinxhir i përbërë nga lidhje katrore dhe të rrumbullakëta. Ky zinxhir përfaqëson gjenerata të njëpasnjëshme njerëzore, me lidhjet e rrumbullakëta që përfaqësojnë gratë dhe lidhjet katrore që përfaqësojnë burrat. Ekzistojnë 9 lidhje rrumbullake dhe 8 lidhje katrore, së bashku ata përmbledhin numrin 17. Zinxhiri korrespondon me parimin e dytë të Pancasilës, parimi i "Qytetërimit të drejtë dhe të civilizuar" (Kemanusiaan Yang Adil dan Beradab).[1]
Pema: Në çerekun e sipërm të djathtë, në një sfond të bardhë, është pema banyan. Ky simbol korrespondon me parimin e tretë Pancasila, parimin e "Bashkimit të Indonezisë" (Persatuan Indonesia).[1] Banyan është i njohur për të pasur rrënjë dhe degë të shtrirë mbi tokë. Republika e Indonezisë, si një ideal i konceptuar nga Sukarno dhe nacionalistët, është një vend nga shumë rrënjë të gjera kulturore.
Demi: Në pjesën e sipërme të majtë, në një sfond të kuq, është kreu i demit të egër të Javanes, banteng. Ky është parimi i katërt i Pancasilës, parimi i "Demokraci që udhëhiqet nga mençuria e brendshme në unanimitet që dalin nga diskutimet ndërmjet përfaqësuesve" (Kerakyatan Yang Dipimpin oleh Hikmat Kebijaksanaan, Dalam Permusyawaratan Perwakilan).[1] Banteng u zgjodh për të simbolizuar demokracinë ndërsa indonezianët e panë atë si një kafshë shoqërore. Banteng u adoptua gjithashtu si një simbol i nacionalistëve Sukarno, dhe më vonë nga bija e tij, Partia Demokratike e Luftës Indoneziane të Megawati Sukarnoputri.
Orizi dhe pambuku: Në pjesën e poshtme të majtë, në një sfond të bardhë, janë një kallamishte ari dhe bardhë dhe pambuk. Ka 17 fara orizi dhe 5 pambuku. Këto përfaqësojnë parimin e pestë i Pancasilës, parimi i "Drejtësisë Sociale për të gjithë Indonezianët" (Keadilan Sosial bagi seluruh Rakyat Indonesia).[1] Orizi dhe pambuku përfaqësojnë ushqimin dhe jetesën.