Erbili
Erbil gjithashtu quhet Hauler (Arabisht: أربيل Arbil, Kurdisht: ھەولێر Hewler, Siriak: ھەولێر ose Arbel) është kryeqyteti dhe qyteti më i popullarizuar në Rajonin Kurdistan, Irak me një popullsi mbi 1,5 milion.
Erbili
أربيل | |
|---|---|
Qytet | |
 Në drejtim të akrepave të orës, nga lart: Qendra e qytetit, Minareja Mudhafaria, Statuja e Ibn el-Mustaufi, Kalaja e Erbilit | |
| Nofkat: | |
| Popullsia | |
| • Gjithsej | 1.854.778[2] |
| {{{postal_code_type}}} | 066 |
| Faqja zyrtare | www.hawlergov.org |
Vendbanimi njerëzor në Erbil mund të datojë që nga mijëvjeçari i 5-të p.e.r, i cili do ta bënte qytetin një nga zonat më të vjetra të banuara vazhdimisht në botë.[3] Në zemër të qytetit është Kalaja e lashtë e Erbilit dhe Minareja Mudhafaria. Referenca më e hershme historike për rajonin daton në Dinastinë e Tretë të Ur të Sumerit, kur Mbreti Shulgi përmendi qytetin e Urbilum. Qyteti u pushtua më vonë nga asirianët.[4]
Erbil u bë një pjesë integrale e mbretërisë së Asirisë nga shekulli 21 p.e.r deri në fund të shekullit të shtatë p.e.r, pasi u kap nga gutianët, dhe ishte i njohur në analet asiriane në mënyra të ndryshme si Urbilim, Arbela dhe Arba-ilu. Më pas, ajo ishte pjesë e provincës gjeopolitike të Asirisë nën disa perandori, me radhë, duke përfshirë Perandorinë Mediane, Perandorinë Achaemenid (Asiria Achaemenid), Perandorinë Maqedonase, Perandorinë Seleucide, Perandorinë Armene, Perandorinë Partine, Asirinë Romake dhe Perandorinë Sasaniane, si dhe ishte kryeqyteti i shtetit degë të Adiabene midis mesit të shekullit të dytë p.e.r dhe fillimit të shekullit të dytë e.r.
Referime Redakto
- ^ "ھەولێر". chawykurd.com (në persisht). چاوی کورد. Arkivuar nga origjinali më 30 korrik 2021. Marrë më 2 dhjetor 2020.
- ^ "Iraq". CITY POPULATION (në anglisht). Marrë më 30 korrik 2021.
- ^ Novice, Karel (2008). "Research of the Arbil Citadel, Iraq, First Season". Památky Archaeological (në anglisht) (XCIX): 259–302.
- ^ Hamblin, William J. (2006). Warfare in the Ancient Near East to 1600 BC (në anglisht). Routledge. fq. 111. ISBN 0-415-25589-9.