Frédéric Mistral

Frédéric Mistral
Frédéric Mistral
Lindur më	Joseph Étienne Frédéric Mistral (1830-09-08) 8 Shtator 1830 Maillane, Francë
Vdiq më	25 Mars 1914(1914-03-25) (aged 83) Maillane, Francë
Profesioni	Poet
Kombësia	Franceze
Edukimi	Universiteti Aix-Marseille
Çmime	Çmimi Nobel për Letërsi 1904
Firma

Joseph Étienne Frédéric Mistral (Frëngjisht: [mistʁal] ; Ocitanisht: Josèp Estève Frederic Mistral , 8 shtator 1830 – 25 mars 1914) ishte një shkrimtar francez i letërsisë oksitane dhe leksikograf i formës provensale të gjuhës. Ai mori çmimin Nobel në Letërsi në vitin 1904 "në njohje të origjinalitetit të freskët dhe frymëzimit të vërtetë të prodhimit të tij poetik, i cili pasqyron besnikërisht peizazhin natyror dhe shpirtin vendas të popullit të tij, dhe, përveç kësaj, veprën e tij të rëndësishme si filolog provensal ". Mistral ishte një anëtar themelues i Félibrige dhe anëtar i Académie de Marseille .

Emri i tij në gjuhën amtare ishte Frederi Mistral (Mistrau) sipas drejtshkrimit Mistralian ose Frederic Mistral (ose Mistrau) sipas drejtshkrimit klasik.

Fama e Mistralit i detyrohej pjesërisht Alphonse de Lamartine, i cili këndoi lavdërimet e tij në edicionin e 40-të të periodikut të tij Cours familier de littérature, pas botimit të poemës së gjatë të Mistralit Mirèio . Alphonse Daudet, me të cilin mbajti një miqësi të gjatë, e lavdëroi atë në "Poet Mistral", një nga tregimet në koleksionin e tij Letra nga mulliri im ( Lettres de mon moulin ).

Félibrige

Pllakë në rrugën Louis Pasteur në Avinjon ku Joseph Roumanille u mësoi poetëve të ardhshëm të shkëlqyer si Anselme Matthieu dhe Frédéric Mistral

Mistrali bashkoi forcat me një nga mësuesit e tij, Joseph Roumanille, dhe pesë poetë të tjerë provansalë dhe më 21 maj 1854, ata themeluan Félibrige, një shoqatë letrare dhe kulturore, e cila bëri të mundur promovimin e gjuhës oksitane . E vendosur nën patronazhin e Saint Estelle, lëvizja mirëpriti gjithashtu poetë katalanas nga Spanja, të dëbuar nga Izabela e II.

Shtatë themeluesit e organizatës ishin (për të përdorur emrat e tyre provansalë): Jóusè Roumaniho, Frederi Mistral, Teodor Aubanel, Ansèume Matiéu, Jan Brunet, Anfos Tavan dhe Paul Giera. Félibrige ekziston edhe sot e kësaj dite, një nga të paktat organizata kulturore të mbetura në 32 departamente të "Langue d'Oc".

Mistrali u përpoq të rehabilitonte gjuhën e Provencës, duke e çuar atë në majat më të larta të poezisë epike. Ai e ripërcaktoi gjuhën në formën e saj më të pastër duke krijuar një fjalor dhe duke transkriptuar këngët e trubadurëve, të cilët e flisnin gjuhën në formën e saj origjinale.

Leksikografia: Lou Tresor dóu Felibrige

Mistral është autori i Lou Tresor dóu Félibrige (1878–1886), i cili deri më sot mbetet fjalori më gjithëpërfshirës i gjuhës oksitane dhe një nga më të besueshmit, falë saktësisë së përkufizimeve të tij. Është një fjalor dygjuhësh, oksitanisht-frëngjisht, në dy vëllime të mëdha, me të gjitha dialektet e ocit, duke përfshirë edhe gjuhën provansale. Mistral i detyrohet François Vidal për punën e shkrimit dhe rishikimit të atij fjalori.