IGRP

IGRP, Interior Gateway Routing Protocol. Protokolli hyrës I brendshëm I ruterit (Interior Gateway Routing Protocol IGRP) është protokoll që është zhvilluar në mesin e viteve të 1980 nga sistemet e Ciscos. Qëllimi kryesor I Ciscos në krijimin e IGRP ishte të ofroj një protokoll të fuqishëm për rutera me një sistem autonim (AS). Këta protokollë njihen si IGRP. Në mësin ë viteve të 80-ta ndër protokollet hyrëse të brendshme ishte Routing Information Protocol (RIP). Në mes të viteve 1980, ndër IGRP-të më të njohura ishte Information Routing Protocol (RIP). Edhe pse RIP ishte mjaft i dobishme për routing me madhësi small-moderate , relativisht tek rrjeti i brendshëm homogjene, kufijtë e tij filluan të rriten me rritjen e rrjetit. Në veçanti, limiti i numëruesit të hop-it të RIP-it ishte i kufizuar për madhësinë e Internetworks-it, metriku (numërimi hop-it) i mbështetur vetëm nga equal-cost me kosto të ngarkesës (vetëm në rrjetet e Ciscos) nuk lejonte për më shumë fleksibilitet në mjedise komplekse të routing. Popullariteti i ruterave të Ciscos dhe fuqia e IGRP-së kishte inkurajuar shumë organizata me Internetworks (Rrjeta të brendshëm) të mëdha për të zëvendësuar RIP-in me IGRP. Zbatimi fillestar i Ciscos në IGRP ishte puna në Internet Protocol (IP) të rrjeteve. IGRP është projektuar për të punuar në çdo mjedis të rrjetit, megjithatë, dhe më vonë Cisco bëri portet për të përkrahur rrjetet OSI Connectionless-Network Protocol (CLNP). Cisco zhvilloi Enhanced IGRP në fillim të viteve 1990 për të përmirësuar efikasitetin operativ të IGRP-së. Ky artikull diskuton për projektin dhe zbatimit kryesor të IGRP-së.

IGRP Protocol Characteristics

IGRP është një vektor distancë I Interior Gateway Protocol (IGP). Protokollet vektorë distancë të routing matematikisht krahasojmë rrugët duke përdorur disa matje të distancës. Kjo matje është i njohur si vektor distancë. Ruterët duke përdorur protokollin vektor distancë duhet të dërgojë të gjitha ose një pjesë të tabelës së tyre një mesazh rouitng-update në intervale të rregullta në secilën prej ruterëve fqinje. Sikurse informacion proliferates nëpërmjet rrjetit, ruteret mund të identifikojnë destinacione të reja pasi ato të janë shtuar në rrjet. Protokollet routing vektor distancë janë shpesh kontrast me link-state protokollet rouiting, të cilat dërgojnë informacione lokale në lidhje me të gjitha nyjet e Internetwork-it. IGRP përdor një metrikë të përbërë që është llogaritur nga vlerat faltoriale matematikore për vonesat e Internetwork-it në bandwidth , besueshmerinë dhe ngarkesë. Administruesit e rrjetit mund të përcaktojnë këta faktorë me peshë për secilin nga këta metriksa, edhe pse kujdesi i madh duhet të merret para se ndonjë vlerë e gabimit të jetë e manipuluar. IGRP siguron një gamë të gjerë për matrikat e tij. Besueshmëria dhe ngarkesa, për shembull, mund të marrin vlera ndërmjet 1 dhe 255, bandwidth mund të marrin vlera duke reflekruar me shpejtësi prej 1200 bps deri në 10 Gbps, ndërsa pë vonesë mund të marrë vlerë nga 1-224. Këto metrikë mundësojnë të plotësohet një seri konstante user-definable që mundësojnë një administratori të rrjetit ta zgjedhë rrugën. Këto konstanta janë sheshuar kundër metriksëve dhe njëri-tjetrit, në një algoritmi që jep një metrikë të përbërë. Kështu, administratori i rrjetit mund të ndikojë në zgjedhjen e rrugës, duke i dhënë koeficient më të lartë apo të ulët peshës së metrisit . Ky fleksibilitet lejon administratorët të bëjnë rregullim zgjedhjen e rrugës automatike të IGRP. Që të sigurojë fleksibilitet shtesë, IGRP-ja i mundëson shumështegje ruterit. Shumë shtigje mund të kenë matrike të të pabarabartë. Për shembull, nëse një rrugë është tre herë më mirë se një tjetër rrugë (metriku i saj është tre herë më i ulët), në rrugën më të mirë do të përdoret treherë më shpesh. Vetëm rrugët që kanë metrikë të një rangu të caktuar janë përdorur si rrugë të shumta. Ndryshimi është një tjetër vlerë që mund të përcaktohet nga administratori i rrjetit.

Karakteristikat stabilizuese

IGRP-ja ofron një numër karakteristikash që janë të dizajnuara për të përmirësuar stabilitetin e tij. Këto përfshijnë holddowns, horizonte të ndara dhe updatet poison-reverse. Holddowns janë përdorur për të parandaluar mesazhet e rregullt të updates nga një rrugë që mund të ketë shkuar keq. Kur një router bjen nga funksioni, ruterët fqinje zbulojnë këtë nëpërmjet mungesave te mesazheve të updatit të caktuar rregullisht. Këto ruterë pastaj llogaritin rrugë të reja për të dërguar mesazhe të updates për të informuar fqinjët e tyre pë ndryshimin e rrugës. Ky aktivitet fillon me një valë të re të updatit nëpërmjet rrjetit. Këta update të shkaktuar nuk arrijnë menjeherë në çdo pajisje rrjeti.

Timers (Tajmerat)

IGRP-ja pëmban një numër të timersave dhe variablave që përmbajnë intervale kohe. Këto përfshijnë një kohë të updetit, një interval kohor , një periudhë kohore. Updeti i timerit specifikon se sa shpesh duhet të dërgohen mesazhet e updetit. IGRP e zakonshme për këtë variabël është 90 sekonda. Timeri pavlefshëm specifikon se sa kohë duhet të prisë një router në një rrugë të veçantë.

Përmbledhja

IGRP është dëshmuar të jetë njëri nga protokollet më të mirë të të gjitha kohrave të routing-ut. As një pjesë e suksesit nuk ka qenë për shkak të funksionalitietit të ngjashëm me RIP-in. Cisco pati një kujdes të madh për për mbrojtjen e efekteve të marrura nga RIP-I, duke e zgjeruar aftësinë e tij. Sot IGRP-ja po e shfaq vlerën e tij, ajo ngec në gjatësinë varibile të subnet maskes (VLSM). Në vend që cisco të zhvillonte IGRP versionin 2 për të mbushur këtë boshllëk ajo zhvilloi Enhanced IGRP. Enhanced IGRP është shkurtesë e fjalës Enhanced Interior Gateway Routing Protocol.

Referimet

http://docwiki.cisco.com/wiki/Interior_Gateway_Routing_Protocol Arkivuar 22 gusht 2011 tek Wayback Machine