Kirchenkampf

Kirchenkampf (shqip. 'lufta e kishës') është një term gjerman që i përket situatës së kishave të krishtera në Gjermani gjatë periudhës naziste (1933–1945). Ndonjëherë i përdorur në mënyrë të paqartë, termi mund t'i referohet njërit ose më shumë prej "luftërave të kishave" të ndryshme në vijim:

1. Mosmarrëveshja e brendshme brenda protestantizmit gjerman midis të krishterëve gjermanë (Deutsche Christen) dhe Kishës Rrëfyese (Bekennende Kirche) mbi kontrollin e kishave protestante;
2. Tensionet midis regjimit nazist dhe organeve të kishës protestante; dhe
3. Tensionet midis regjimit nazist dhe kishës katolike.

Kur Hitleri mori pushtetin në vitin 1933, 95% e gjermanëve ishin të krishterë, 63% ishin protestantë dhe 32% ishin katolikë. Shumë historianë pohojnë se qëllimi i Hitlerit në Kirchenkampf përfshinte jo vetëm luftën ideologjike, por përfundimisht çrrënjosjen e kishave. Historianë të tjerë thonë se një plan i tillë nuk ekzistonte.

Disa nazistë kryesorë si Alfred Rosenberg dhe Martin Bormann ishin fuqishëm kundër Krishterimit dhe kërkuan të dekristianizonin Gjermaninë në terma afatgjatë në favor të një forme të racializuar të paganizmit gjerman. Partia Naziste e pa luftën e kishës si një fushë beteje të rëndësishme ideologjike. Biografi i Hitlerit, Ian Kershaw, shkroi për luftën në kushtet e një konflikti të vazhdueshëm dhe në përshkallëzim midis shtetit nazist dhe kishave të krishtera. Historiania Susannah Heschel shkroi se Kirchenkampf i referohet vetëm një mosmarrëveshjeje të brendshme midis anëtarëve të Kishës Rrëfyese dhe anëtarëve të "të krishterëve gjermanë" (të mbështetur nga nazistët) mbi kontrollin e kishës protestante. Pierre Aycoberry shkroi se për katolikët fraza Kirchenkampf të kujtonte Kulturkampf të kohës së Otto von Bismarkut – një fushatë e cila kishte kërkuar të reduktonte ndikimin e Kishës Katolike në Gjermaninë me shumicë protestante.

Diktatori nazist Adolf Hitler sundoi Gjermaninë për periudhën e Luftës së Kishës.