Krishlindjet në Bullgari

Budnik , i referohet një logu të sjellë në shtëpi dhe të vendosur në zjarr në mbrëmjen e festës së Krishtëlindjes, një traditë qendrore në festimet e Krishtlindjeve Sllave në Bullgari, Bosnje dhe Hercegovinë, Kroaci, Serbi dhe Mali i Zi . Në gjuhët bullgare, kroate dhe serbe, emri për prag të Krishtlindjes rrjedh nga termi badnjak ose budnik. Pema nga e cila është prerë logu, mundësisht një lis i ri dhe i drejtë, që pritet herët në mëngjesin e Krishtlindjeve. Prerja, përgatitja, sjellja dhe vënia në zjarr, janë të rrethuara me rituale të hollësishme, me shumë ndryshime rajonale.

Kisha Ortodokse e Bullgarisë u kthye në kalendarin Julian të Rishikuar në 1968. Që atëherë, Bullgaria ka festuar Krishtlindjet më 25 dhjetor, prandaj, shumica e festojnë Pragun e Krishtëlindjes më 24 dhjetor.

Etimologjia

Termi budnik vjen nga fjala bullgarisht / sllave budeshte, që do të thotë "e ardhme". Kjo për shkak të shpresës se nata do të sjellë prosperitet në shtëpi në të ardhmen. Eshtë e ngjashme me termin serbisht badnjak, i cili rrjedh nga fjala "për të qëndruar zgjuar".

Përgatitjet

Një lis si këto në malet bullgare ka shumë të ngjarë të përdoret për budnik

Në Bullgari tradicionalisht, një djalë i ri i familjes dërgohet i veshur me rrobat e tij më të mira për të prerë një lis, shkurre ose dardhë.Lutja për falje është e domosdoshme para se të copëtohet dhe të merret mbi shpatullën e djathtë të dikujt, pasi nuk lejohet të prekë tokën. Në disa rajone, pas kthimit të burrit ai pyet "A e lavdëroni Zotin?" tre herë dhe merret një përgjigje pozitive "Ne e lavdërojmë, mirë se erdhët". E gjithë familja mblidhet rreth djegies së drurit, ku ata ofrojnë lutje që viti i ardhshëm të sjellë ushqim, lumturi, dashuri, fat dhe pasuri. Druri digjet gjatë gjithë ditës së Krishtlindjes, ku vizitori i parë e godet atë me një një degë për të bërë që shkëndijat të fluturojënë, duke kërkuar që lumturia dhe mbarësia e familjes të jenë aq të bollshme sa Shkëndija.

Druri i lisit është konsideruar të ketë aftësi të veçanta shëruese dhe rituali përfshin këngë dhe lutje që thuhen ndërkohë që druri digjet. Druri duhet të digjet gjithë natën dhe besohet se ngrohtësia dhe drita e saj simbolizojnë ardhjen e Krishtit, si dhe sigurojnë një mirëseardhje të ngrohtë për Virgjëreshën Mari dhe paraardhësit e familjes, të cilët besohet se janë mysafirë në tryezë, sipas traditave në disa rajone. Ndonjëherë zjarri shuhet duke përdorur verë në mëngjes.