Kriza e Korfuzit

Kriza e Korfuzit thirret kriza e krijuar në mes të Repulikës së Shqipërisë dhe Britanisë së Madhe përshkakë të hyrjes në ujrat teritoriale të Shqipërisë nga ana e forcave të armatosura të britanikëve më 1941.

Kjo çështje ishte ngritur në gjykatën ndërkombëtare si çështje mbi përgjegjësisë ndërkombëtare për shpërthimin e minave në ujërat territoriale pas një incideti të ndodhur në kanalin e Korfuzit.

Gjyqi u mbajtë më 9 prill 1949 në praninë e kryesuesit të përkohëshem të gjykatës: Guerrero; kryesusit: Basdevant; gjykatësve: Alvarez, Fabela, Hakcuorth, Uiniarski, Zoricic, De Visscher, Sër Arnold McNari, Klaestad, Badavi Pasha, Krylov, Read, Hsu Mo, Azevedo, M. Ecer; gjykatësi ad hoc.

Përfaqsues të palës shqiptare ishin: Kahreman Ylli - i dërguari i Jashtëzakonshëm dhe ministër i Plotfuqishëm i Shqipërisë në Paris, si agjent, i rivendosur më 14 shkurt të vitit 1949, Behar Shtylla - i dërguari i Jashtëzakonshëm dhe ministër i Plotfuqishëm i Shqipërisë në Paris, i asistuar nga Pierre Cot, - Professeur agrege i Fakultetit të Ligjit në Francë, Maitre Joe Nordman - i Avokatisë së Parisit, si këshilltar; Maitre Marc Jacquier - i Avokatisë së Parisit, dhe Maitre Paul Villard - i Avokatisë së Parisit, si avokatë. Ndërsa pala britanike përfaqësohej nga Eric Becket - këshilltari ligjor i Zyrës së Jashtme, si agjent dhe këshilltar, me praninë e Hartley Shawcross - prokuror i Përgjithshëm, i rivendosur më 15 nëntor të vitit 1948, Frank Soskice - avokat i Përgjithshëm, pastaj M. Waldoc - profesor i ligjit ndërkombëtar në Universitetin e Oksfordit, O. Wilberforce, Mervyn Jones, dhe E. Reed - nga zyra e Prokurorit të Përgjithshëm), anëtarë të "English Bar", si këshilltarë.