Mbjellja e pemëve
Mbjellja e pemëve është procesi i zhvendosjes së fidanëve të pemëve, përgjithësisht për qëllime pylltarie, për bonifikimin e tokës ose peizazhit. Ajo ndryshon nga transplantimi i pemëve më të mëdha në pemëtari dhe nga shpërndarja me kosto më të ulët, por më e ngadaltë dhe më pak e besueshme e farave të pemëve. Pemët kontribuojnë në mjedisin e tyre për periudha të gjata kohore duke siguruar oksigjen, duke përmirësuar cilësinë e ajrit, klimën, duke ruajtur ujin, tokën dhe duke mbështetur kafshët e egra. Gjatë procesit të fotosintezës, pemët marrin dioksid karboni dhe prodhojnë oksigjenin që thithim.
Në silvikulturë, veprimtaria njihet si "ripyllëzim", ose "pyllëzim", në varësi të faktit nëse zona që mbillet ka qenë e pyllëzuar së fundmi apo jo. Ajo përfshin mbjelljen e fidanëve mbi një sipërfaqe toke ku pylli është korrur ose dëmtuar nga zjarri, sëmundjet ose veprimtaria njerëzore. Mbjellja e pemëve kryhet në shumë pjesë të ndryshme të botës dhe strategjitë mund të ndryshojnë gjerësisht midis kombeve dhe rajoneve dhe midis kompanive individuale të ripyllëzimit. Mbjellja e pemëve është e bazuar në shkencën e pyjeve dhe, nëse kryhet siç duhet, mund të rezultojë në rigjenerimin e suksesshëm të një zone të shpyllëzuar. Ripyllëzimi është përgjigja e industrisë së prerjeve tregtare ndaj shkatërrimit në shkallë të gjerë të pyjeve të vjetra, por një pyll i mbjellë rrallë përsërit biodiversitetin dhe kompleksitetin e një pylli natyror.
Për shkak se pemët largojnë dioksidin e karbonit nga ajri ndërsa rriten, mbjellja e pemëve mund të përdoret për të ndihmuar në kufizimin e ndryshimeve klimatike. Projektet e gjelbërimit të shkretëtirës janë gjithashtu të motivuara nga përmirësimi i biodiversitetit dhe rikuperimi i sistemeve natyrore të ujit, si dhe përmirësimi i mirëqenies ekonomike dhe shoqërore për shkak të rritjes së numrit të vendeve të punës në bujqësi dhe pylltari.