Ninac Vukosaliq

Ninaci (Cirilik: Нинац Ninac; fl.1450-59) ishte një figurë që shërbeu në oborrin e zotërisë shqiptar Skënderbeu midis viteve 1450-1459. Ai u përfshi në shkrimin dhe dorëzimin e korrespondencës në sllavisht në Republikën e Raguzas (një politesë sllave jugore) në Kroaci. Ai bashkëpunoi me diplomatin e Skënderbeut në Ragusa Pal Gazulli dhe të paktën në një rast ata u përfshinë në transferimin e fondeve nga Raguza te Skënderbeu.

Korrespondenca politike dhe tregtare midis gjykatave të ndryshme në epokën mesjetare u ndërmjetësua nga skribët, secili prej të cilëve ishte përgjegjës për komunikimin në një gjuhë specifike. Ninac ose Ninec shfaqet në gjykatën e Skënderbeut rreth vitit 1450. Ai mund të mos ketë qenë fillimisht një skrib, por dikush që konsiderohej i besueshëm si në shkrimin e tij. Ai e ndryshoi disa herë drejtshkrimin e emrit të tij dhe nuk e quajti veten një logotet siç ishte zakon.  Ai shkroi mbiemrin e tij si Vlkosalik dhe Vukosalik (Вꙋкосалик);. Drejtshkrimi modern është Vukosalić.

Ninac ishte përgjegjës për korrespondencën e Skënderbeut me Republikën e Raguzës nga viti 1450 deri në vitin 1459. Në letrën e parë, ai e quan veten një dijak (shkrues) të cilin ai vazhdon ta përdorë në korrespondencën e më vonshme, por më vonë gjithashtu miraton titullin e njohur zakonisht si chancelie rnë Raguzës. Ai shërbeu si skrib i Skënderbeut për të paktën nëntë vjet. E shkroi në cirilik të hershëm dhe në shkrimin e tij mund të dallohen shumë veçori të dialektit ZetatëRitakavianitsi dhe dialekteve të tjera jugore. Ai ishte ndoshta një folës vendas i këtyre dialekteve. Si i tillë Jovanović (1990) propozon se ai ishte një serb. Në shkrimin e tij, disa terma që mund të duken të çuditshëm në serbo-kroatisht, mund të jenë rezultat i përkthimit rrënjë për rrënjë nga gjuha shqipe.  Letrat e shkruara nga Ninac u botuan në fund të shekullit të 19-të nga Franz Miklosich.