Përdoruesi:Kurreshtja/koka/Arkiva/15

Qytetet Universitare të Kosovës

Nuk e di sa janë, por rregulla thotë se duhet të jenë 7 për ta bërë javën e gjatë. Tani kemi Qytetin universitar Prishtina, QT Prizreni ma tepër nuk di. Nima shka vjenë ma lartë se universiteti. Qendra e kërkimeve apo akademia?

Pije

Pije, pije

Biri im

Etjen tënde

Për etërin tëndë

Nuk mund t'a

Shuanë as

Ai uji i bekuar.

Edhe nëse e pije

Të tërin me një grykë.

O Petriti im

Si u shpall

Si u shpall pavarsia e Republikës së Serbisë? Është kjo pyetje që duhet shtruar së pari miqëve që u përkujdesen për Kosovën në Këshillin e Sigurimit të OKB-së, e pastaj anëtarve tjerë të OKB-së. Pse e lejuat që të futet në OKB kur keni qenë të njoftura për problemet që ka kjo hapësirë? Kush ju tha që Beogradi është qendra? Po rrjedhin pyetje e pyetje. A u da Republika e Serbisë nga Republika Socialiste Federale e Jugosllavisë? Kush mbetë në Federatë? Kush mbetë trashëgimtarë i Federatës? Si u shpallen Republikat e RSFJ-së shetet në vete? Dhe së fundi çka kanë të përbashkët Federata Serbe dhe Serbia? Ku është dallimi? A mund të konsiderohet Republika e Serbisë (lirisht lexo: Vojvodina me etiken "Republika e Serbisë"), që hashiqare është kundër Federatës Serbe, trashëgimtare e Serbisë së Vjetër.

Tenxherja

Tenxherja e jo

Penxherja ku shehë

Po ku nxhynë

E ndien në gjuhë

Kur ta prekë

Tenxherja me tomël

Tomël i ëmbël i nones

Tomli na u zu kos

Nga do njerzë në të zeza

E na u ba jogurt

Me shije të ndryshme

Nga do njerzë me t'furqë

Jugur revulucion

Për me u bo kos

Milloshi po na thotë

Kos me gjakë t'vëllaut

Po do me hangër Biligradi sot

O jom zot i tenxheres

E marrë e pastrojë

O kry jogurt

Po thotë shqiptari sot.

Jam yll

Jam një yll

Në këtë jetë

Në zemër kamë

Dashurin e vërtet

Dashuri të zjarrtë

Që këtë jetë do t'ma flakë

Këtë punë shumë mirë e di

Nuk jamë as i pari

As i fundit

Edhe këtë e di

Se po mos të ishte kështu

Sot, nuk do të kishte Shqipëri

E mor, mikë

Jamë një yllë

Një pikë në qiell

Natën shëndrrisë

Diten askush nuk më shehë.

Fjalori i oborrit të Prishtinës

Fjalori i oborrit të Prishtinës ende si "nëpërdhomë". S'ka bisedime se i ka keqpërdorë gjitha tentimet e Prishtinës për të siguar ekzistencen e njerzëve në emërn të të cilëve po i pshtellon puntë. Bisedime ka vetem ndërmejt miqve. Me armikun bisedohet nëpërmjet tytave. Kur të ngritet flamuri i armë pushimit hyn kryqi i kuq. Serbia kohen e kryqit të kuq është duke përdorë për me sjellë grushta e boksa. Çka ka të bisedohet me armikun që nuk është ka të bonë hesapë? Le të folë me juve miqëve shka e ka njetë me folë. Kur donë me folë me Prishtinën, Thaçi e të gjithë i tregunë se ku është dera e mos ta provojin me çelë gavrra a me kërcy murin se bashë koçet ja presim me bo mi zonë. - hhohoho

Beogradi po donë me ja lëshu atë shtosin e Policit

Ushtarët

Ushtarë të drejtësisë me armë politike e me municion të ndryshëm ushtarak e civili dëshirojnë ta nënshtrojnë drejtësin botërore. Kështu e është puna kur disa mendojnë që ka drejtësi në këtë botë. Po kështu është puna edhe në matematikë bëhen thjeshti i thyesave si mos të ishin. Lojë e rrepëtë për drejtësi, lojë që me shprehjen e vendimit të saj të i tregojë botës së kamë të drejtë, sepse jamë zot i vërtetë, lumin e drejtësis botërore e kthejë si dua vetë. E tani të zbresim në tokë e të merremi me realitet.

Serbia e ngriti çështjen e pavarsimit të Kosovës për ti treguar botës se ka të drejtë. E tani, e tani, delë në opinion e me fjalë të tjera thotë "atë drejtësi që desha të ju tregojë për çështjen e pavarsisë do e shihni se e shtrembërojë" mos besofshi do ta shihni vetë sepse ajo drejtësi do të shkaktojë luftë në më së paku 40 shtete të botës.

Nejse. Oshtë një kongë, rrallë kamë pa këso bukurie, sikur hana që shëndrritë dhe më të vërtet ky artikullim i till ishte apo është. Kur një budalla t'më thotë se jamë budallë, i falenderohem dhe ja zgjasë doren. Se ata thojin kur t'ja hekë kryt një budalle dalin 7 prej tij. Përqita budallen nuk bonë me mytë.

Cvetkoviq kryetar i Parteshit

Me gjykatë diplomatike Serbia mundohet të pengojë lirin e Kosovës

Populli i Kosovës po thotë që BE-ja dhe qeveria e REK-it
nuk janë të zoja ta përzën macen e Beogradit prej përsheshit të tyre me kos.

Qyshtu është puna kur tomli i nonës bohet kos. - hhahaha

Çelsi

Çelsi i suksesit është b.f. ky rastë :Sot duhet të gjejnë mënyrën për të ndërtuar infrastrukturë cilsore, për të ... . Pra, gjatë leximit të vërehet "cilësia" e tekstit. Si të vërehet cilësia e tekstit, ku gjendet ndryshorja (varrësia e vlerës ose variabla) e cilësisë, është vlera e varrur apo qëndronë d.m.th negative apo pozitive sipas këndvështrimit. Sido që të jetë, të gjitha këto gjenden brenda fjalisë së thjeshtë. Po që se nuk i gjenë aty, do ti gjenë në atë të zgjeruar. Po që ndodhë që edhe aty nuk është, atëherë, atëherë të duhet të mësoshë gjuhën e autorit dhe të krahasoshë me gjuhën tënde, që shul shqip i bije të krahasosh qëndrimin e autorit me qëndrimin tëndë. E shka dashta me thonë, ah! po, po cilësia, cilësia jo sot por gjithëmon ka qenë nevojë. Lafe-kafe-lafe, dhe kështu e pyeti mësuesja Lulin.

Mësuesja: Luli na trego elementin e parë të muzikës së kultivuar.

Luli: Nuk e di, mësuese. E di që baba mjellë e rritë pemë e perimeve të ndryshme qisi punë t'katunarëve.

Mësuesja: Sot ke treguar sjellje cilësore, për këtë do ta japë çelsin.

Luli (duke pritur me dorë të zgjatur): Ama de!

Mësuesja: Ore Luli, unë ta dhashë, por ti tani duhesh të çelësh sytë.

Luli:Mos rrejë, se kurgjo, amo kurgjo nuk më dha.

Mësuesja: Luli nëse vazhdonë kështu, do ta japë edhe notën...

Luli: Pash zoten mësuese mos më muno, se pu munona vetë: Do-Re-Mi-Fa-Sol-La-Si me shti çelsin tonë nuk po di.

Mësuesja: Luli, cilësia e syve tu varret nga çelsi yt.

Luli: E notat, notat mësuese ende po i jepë ti.

Mësuesja: Këtë çelsë ende nuk e ke merituar Luli.

Luli:Jo k'ta e di që pa-t'kojtne as çelsi kurr nuk e kish pa dynjan me sy.

Mësuesja: Ulu mër kali aty.

Pyetja interesante po delë kush e zbulojë çelsin?

Shtëpia e çelqit

Atje larg diku, ku nuk ka, ishte një shtëpi e ndërtuar nga çelqi. Një ditë prej ditëtësh dikush e kish pa, nga ajo shtëpi një djal, një djalë i ri duke dalë. Ai hynte e dilte në brendi të saj, këtë shumë kush tashmë e kishte parë. Kur hynte gjithë shikonin deren e çelqit kur hapej dhe kur mbyllej por çelqi ishte aq i pastërt sa që asgjë nuk dukej vetem lëvizjet e djaloshit dhe rrezet e diellit të thyera në objektet e çelqta që lëvizte djaloshi. Kurreshtja e moshatarëve të tij për të ditur më shumë për shtëpin e çelqit dita ditës rritej. Gjithë e vërenin djaloshin duku u endur poshtë e lartë në shtëpin e tij, e kur lodhej futej në dhomen e tij të gjumit muret e të cilës dukeshin edhe nga jashtë. Rrinte me ta, ata e rrespektonin sjelljen e tij dhe po me najto sjelle sillenin edhe ndaj tij. Ai i donte ata, edhe pse e dinte kurreshtjen e tyre, ngado që shkonte ishte shembullorë me ta. Moshatraët e rrespektonin për sjelljet por më shumë atyre ju interesonte si ja kishte arritur të ndërtonte shtëpinë e çelqtë e, veçanërisht sekreti, dhoma e fjetjes. Keqkuptimi kishte shkuar aq largë sa që edhe pantolonat e tij, të lëmuara nga koha, moshatarëve të tij që nuk kishin pasur rastin të ishin në afërsi të tij i dukeshin si të ishin pantolona të punauara nga një lëkur e shtrenjtë. Ai këtë e dinte, dhe nga sillej ai mundohej të ju thoshte "tesha të ndihmon, por njeri duhesh të bëhesh vetë". Koha do të tregojë edhe këtë sekret të teshave.

Seq ra një korb i pa pritur, dhe befas ai e hapi deren e shtëpisë së çelqit për të gjithë ata që donin që bashkë të i lehtësonin dhimbjet. Moshatarët e tij hynë në shtëpin e çelqtë e cila më nuk ishte si më parë. Brenda saj panë gjëra të zakonta, gjëra të njëjta si të tyre dhe ndoshta edhe më të paçmuara se që ata kishin. Zia dhe mërzia që shkaktoi korbi i zi kalojë. Ramja e kurreshtjës për shtëpin e çelqtë ndër moshatarët si pasojë patë edhe ramjen e kurreshtjes për dhomen e fjetjes. Po si të ishte ndryshe, tani shtëpia e çelqtë dukej si një kotec pulash në krahasim me pallatet e moshatarëve të tij.

Thojin që sot e asaj dite, i gjori djalosh pastron shenjat e moshatarve që kishin zhlyerë objektet e shtëpisë së çelqtë.

Turisti

Kjo temë është pjesë e përbledhjes b:Dua të di/Shpikjet - personale. Ka në jetë, në botën që na rrethonë, gjëra që ndodhin e ndoshta edhe përsëriten çdo sekond, po ja që nëse nuk e "nxejmë karrikën" vetem me muzikë kurr nuk i zbulojmë. Një ndër këto zbulime është edhe turisti i BE-së jashtë BE-së. Interesante tekë këta turistë të zakonshem me turistët është që shkojnë në vende të huaja dhe kanë qefë ta ndien veten si në shtëpi të vetë. B.f. nëpër mesdhe ka fshatra, qyteza të tëra turistike të cilat janë të ndërtuara d.m.th kanë aso infrastrukture të përgjithshme, pra kanë aso ftyre që kur të shkonë për pushim në to nuk mund ta kuptoshë që je në mesdhe, jo, jo e fiton përshtypjen që je në ndonjë qytete të ndonjë shtetit bregdetarë të BE-së. Gjuhë e pa shkruar zyrtare, varsisht nga turistët është gjuha e tyre. Paguajnë me euro, ushqimin e konsumojnë po thuaj se të njëjtit lloj si në vendet e tyre. E kështu, kur i kamë vërejtur këto kamë filluar ta pyes veten pse vall shkojin këta "turistë" jashtë vendit të tyre? Mendimi i parë ishte uji. Por jo, nuk ishte, ishte shërbimi, ushqimi, e gjithë çka tjetër më i lirë për xhepin e tyre. Këta "turistë" shkonin thjeshtë jashtë vendit të tyre vetem e vetem për shkaqe xhepi. Si do që të jetë, kjo është e drejtë personale e tyre. Por kjo nuk vlenë për zyrtarët si b.f. të kalibrit të ambasadorëve e nënpunsve e sipërmarrësve.

Tryeza, së paku ajo Televizive, që me pa populli i gjërë edhe politiken artistike është më se e nevojshme. Vetëm në këtë mënyrë mund të tregohet para popullit, koordinimi veprimeve të qeveris me miqt e Kosovës. Është nevojë e kohës, sepse siq po shihet asgjë nuk po duket, po ndodhin keqë kuprime me turistët. Fundi i fundit, përfituesi më i madhë i saj është qeveria dembek mbajtsi i timonit. Në anën tjetër kjo është në frymen e re të sqarimit të veprimeve, është në të njëjten mënyrë siq po na thojin "me fëmijen duhesh të flasësh". Llak-llak nona dajes, shtinja fëmijes gjinin n'gojë masi ta ka shprazë tjetri a? Jo hajt se ta ruj tomlin n'Bankë - hahahha.

Për që është Franca për pavarsin e Kosovës, atë askush, kurren e kurres nuk e ka thënë. Për ndodhjen pranë popollit para dhe pas luftës, jo vetëm adhuruesit e REK-it por i gjithë populli shqiptar ka qenë dhe është mirënjohës dhe sot e kësaj dite ju falenderon. Por kjo nuk d.m.th që miqësin e ndërtuar me mund gjatë kohës së vështirë që kemi pasur tani ta hedhim në pijatë disa nëpunës shtetrorë si pasojë e disa shprehive që tashmë janë automatizuar. Nuk është vetem problem i kosovarve (në kuptimin zyrtart shtetrorë) që të pavarsohen por edhe zyrtart e shteteve mike të Kosovës duhet të sillen me opinjonin e Kosovës si me opinjonin e një shtetit mikë. Në fakt procesi i pavarsimit si atij defakto dhe dejuro duhej të ishte një procesë që shkonë sipas funksionit eksponencial. Kjo nuk është duke ndodhë, është duke u mbajtur një funksion këndorë. Dikush po bije vijolinës, zëri dëgjohet të nesërmen. (Kështu pa lidhje po lidhet, funksioni këndorë me këngën e Nasradinit. - s'ke mendim po u lidh - hahhaha)

Prishtina synonë kajmakun

Prishtina synon të merr kajmakun dhe tomlin e Kosovës. Qytete tjera le ta marrin shkrumin. - hahahah. Përfeksiononi mër 7 qytetet, mos mujshit, që ju duket heret atëherë përthekoni.

Nejse, jam mësu me mos precizitet po u mundova me lokalizu hapsirën e banorëve të prishtinës d.m.th hapsirën që edhe pa një pare në xhepë me mujt me kalu kohen duke u marr me diçka d.m.th jo vetem mi matë rrugtë (a mi kthye kryt e me ta zonë sahati). Peget edhe këto që i nxjerra, duhesh me konë antarë i tyre!!! Nejse prej përvojes e di që jamë hy në muze, kërkush as që ma ka vënu veshin. Deri sa ja kamë nisë me fol me bashkë udhëtarin. Punojke aty dikush, e mirëmbajke, po po, paçavren e kish në dorë edhe pse dike me i spjegu senet. Interesant eh!

Kur vera ishte në Prishtinë, aty të takova shpirti im, ti nga je, e unë nga jam, në kafiq njëri tjetrit ja thamë.

Hahahah, Vokshjoni i Bjeshkëve të Nemuna, Tam-tam i bjeshkëve - hhahaha.

Ej, du-da

Duda, duda

Gjithë kahë

Duda, atje

Duda, këtu

Lumi ti

Lumi unë

Duda për kafjallë

Duda për sill

Duda për darkë

Ej du-da

Çka po ha

hahahahah, lotë po më shkojin tu keshë

Punë, punë sa të dushë

Ku mbeten ata që luftojin për të drejtat e fëmijve dhe nënave. Kanë punë sa të dushë, jo punë çfardo "em ka qu baba me lagë gojen" po punë me thy mure. Ku mbet solidariteti i nënave evropiane!? A vetem me lëshu shtosa a?

Më ka ra me lexu për një komandant të një ushtrie romake, ndoshat edhe është bërë perandor, por kjo nuk është me rëndësi për tregimin. Nejse, person ushtarak në plotë kuptimin e fjalës, edhe e paska pas synu një kështjellë diku në Gali, peget në Spanjen e ditëve tona. Edhe qashtu, deri sa ishë konë pas ardhë tek ai qytet me pushtime, ja kish pas arrit ata që thashë "person ushtarak në plotë kuptimin e fjalës" demek kundërshtar i vetem i tij janë "ushtarakët" - normal të anës tjeter por pa pshtellime me civil. Nejse, kur ju kish pas afru kështjellës në ta kish pas marr veshë që është një kryefortë por që i kish dali emri për që është i zoti (në kuptimin pasanik, biznismen, politikan, pshtellafq) dhe ushtarak. Logjikisht po i bjenë kundërshtar i pa përshtatëshem demek që e përzin luftën me elemente tjera. Edhe ky ushtaraku nuk dojke me thy namin e tij që është i zoti por namin e ushtarit. Më duket që është veti e atyre që janë të lindur për ushtarë e zakonisht këta ja arrijin me u bo perandorë (ndoshta edhe pa dëshirën e tyre por që paraqitet nevoja), tjertë nuk kanë shanca. Edhe qashtu, qysh është rregulla, e rrethon kështjellen. Tjetri mrena saj, ja nisë me shpërdhi, me i majt gjithë banortë mrena nuk mujke, me ja lëshu kështjellen nuk ja lëshojke. U nxehë puna edhe ky ja bojke ti lëshojë civilët, ai ti myti. E shka dashta me thonë 18 vjeçi nuk është as fëmijë as plakë, po rob.

E qashtu sa më kujtohet, ja kish pas lëshu. Ky tjetri, shka me bo me ta krejtë fëmijë e pleqë, edhe ky me i majt nuk kish mundësi. Si do që të jetë, ngjarja si e kamë lexu thotë se i ka mytë.

Kush e ka meritu me u bo perandor!? demek sipas rregullës ushtaraku bëhet perandor për tjertë kjo është gjë e pa arritshme. Ai brenda apo ai jashtë?

Sipas logjikes teme, po i bije që ai që ka qenë brenda kurr nuk ka pasë shanca me u bo perandor sipas çdo logjike. Ka mujt me u ba princ, mretë ... pse ajo po dihet. Udhëheqës i vërtet në atë kohë sipas rregullave ekzistuese mund të jetë ai që jepë provimin e parë: "ushtria" përndryshe vjenë tjetri ti thenë dhomtë. Kështu po i bjenë që sipas rregullave ai në atë moment kur i ka lëshu njerzit më së shumti ka mund të i jepet titulli brenda dimensionit ushtarak.

Ai që ka qenë jashtë a e ka meritu të jetë perandorë? Përgjegja sipas logjikes time jo.

D.m.th që të dytë kanë kalu në luftë natyrore d.m.th pa rregulla, ku në fund zakonisht fiton ai që është më i shkathtë (që dinë me mendu) e jo më i fortë apo më i meçur (më i paisur me municion "dituri" apo municion "materie")

Ka fitu i shkathti sepse ka qenë në gjendje që atë grimë materie ta kombinojë me atë grimë dituri, dhe në këtë mënyrë ka kriju principin e kombinimit nëpërmjet të cilit i ka shumu dy anët e depove të municionit.

Paul Maar : Kush është më i forti.

Ishte një herë Miumbretë, quhej Eno.

Mbreti i minjëve, pra miumbreti Eno, sundonte në një mbretëri kufijtë e së cilës ishin aq largë sa që thonë që askush nuk i ka parë, ishte aq e madhe afërsisht sa një fushë futbolli. Paj, në të vërtet nuk ishte aq e madhe, por të themi ishte aq e madhe sa... , më e vogël nuk ishte se hapësira në mes të portes dhe vijës së mesme të fushës së futbollit.

Por miumbreti Eno edhe më krenar se me mbretërin e tij, ishte me të bijen e tij të veçantë. Ajo quhej Isidora dhe kishte një hundë, një hundë, të thiktë e të drejtë si shigjetë, po sytë, sytë e saj të zi, katran, si qymyri që përdorim për grill, ah! fijet e dendura, fijet e saja ngjyrë hiri, bota e minjëve ja kish lakmi bishtin e saj ornek-ornek. Gjitha këto veti të saja në botën e minjëve çmoheshin si veti të bukurisë së qenjës së tyre.

Një ditë prej ditëve, erdhë një mi i ri tek miumbretë Eno dhe e përshendeti atë me fjalët "Tung, Zotëri mbret!".

Miumbretë Eno, ja ktheu :"Djali i ri, kështu nuk flitet me një mbretë. Mund të thuhet "Më jeni të përshëndetur, shkëqësia Juaj"

"Më jeni të përshëndetur, Mbreti plakë", - tha miu i ri. "Erdha këtu, për t'a kërkuar çupen tënde të bukur, me hund shigjetë, me sytë e zi, me fijet e hirëta dhe bishtë të saj ornek-ornek. Dua të martohem me të. Paj, e kamë për qefë, më ka hyrë në zemër e mendje"

Miumbretë Eno qeshi fortë dhe pastaj tha:" Vajzën time? Harroje, lirisht harroje. Vajzën time do t'ja japë ati, ati që është më i fort se çdo gjë tjeter në këtë botë".

"E pamundshme" - tha miu i ri. "Po të jetë kështu, atëherë duhesh t'ja japësh Diellit. Ai është i mbifuqishmi"

"Kjo, është e pa mundshme?" - përsëriti disa herë Miumbretë Eno. "Do shohësh, që kjo është e mundshme, se që bënë. Do ta pyes vetë, doravetë."

Dhe kështu thirri me zë në drejtim të Diellit : "O Diell, ti je më i forti dhe ngrohë me rrezet tua tërë botën. Erdhë puna që ti ta martoshë, të bukurën, hundë shigjeten, syzezen, fijehirën, vajzën time."

Nga goja e hapur vesh'n'veshë në kokën e rrumbullakët të Dielli plasi një e qeshur dhe paspakë foli : "Pikë së pari, nuk dua ta marr çupen tënde. Parasëgjithash asnjë çupë nga fara e minjëve"

"Ah! kështu" - tha Miumbretë Eno, dhe vazhdojë me një "Po e dyta?". "Po e dyta është", vazhdoj Dielli "dhe e dyta është që unë nuk jamë ai më i forti."

"Nuk je më i forti? Po kush është atëherë më i fortë se ti?" - pyeti Miumbretë Eno.

"Retë" - u përgjegjë Dielli. "E shehë, ja ku po vijen. Më dalin ashtu thjeshtë para meje. Ato më mbullojnë. Rrezeve të mia, ato ju marrin fuqin. Ato më bëjnë si të mos isha."

Miumbreti Eno tha "Kush e kish mendu këtë: Retë të jenë më të fortat. Ato mund ta mbulojnë Diellin. Menjëherë më duhet të flasë me Retë"

Dhe pa pritë thirri në drejtim të tyre: "O Re, ju jeni më të fortat në përgjithësi. Po ju fletë Enoja, mbreti i minjëve. Doni ta merrni për grua të bukurën, hundë shigjeten, syzezen, fijehirën, vajzën time?"

"Të martohemi? Palidhje" - ju përgjegjen Retë qefëpakë. "Edhe kështu, ne nuk jemi më të fortat"

"Nuk jeni më të fortat?" - pyeti Miumbreti Eno. "Po ju e mbuloni diellin. Po kush është më i fortë se ju?".

"Fryma! fryma mbi tokë lëvizë e shtyen çdo gjë që i delë përpara, fletë e gjethe - po edhe neve, siq e shehë. Na hekë nga këtu si të mos ishim!"

Hapë e mbyllë sytë, reja iku si të mos ishte dhe nga largë Miumbreti Eno dëgjonte thirrjet "...neve... si të... mo.. ishim!"

"Kjo është me rëndësi të dihet", tha Miumbreti Eno. "Fryma na qenka më e forta, Po mirë, le të jetë kështu si është, e unë do ta pyes frymen që të martohet me vajzen time."

Dhe thirri: "Frym! O Frym, më dëgjon?". "Po si nuk të dëgjojë. Nuk jamë e shurdhët" - tha fryma. "Ç'ka kështu?"

"Desha të pyes që, do ti, të bukurën, hundë shigjeten, syzezen, fijehirën, vajzën time ta martoshë?"

"Mineshën tënde?" - pyeti fryma. "Po si u bë që më bëni këtë nderë?"

" Ti do ta japë, pasi që ti je më e forta". tha Miumbreti Eno.

"Hm" - bëri fryma. Dhe pas pakë edhe e zgjati "Hmmmm."

"Po ç'mendon me këtë 'Hmmmm'?" - pyeti Miumbreti Eno.

"Hm", bëri fryma për të tretën herë. "Me të tregu të vërteten, unë nuk jamë më e forta."

"Si the? Nuk je më e forta?" thirri Miumbreti Eno. "Po tregom kush mund të jetë më i fortë se ti?"

"Muri, ai muri atje. Ai muri i trashë" - u dorëzua fryma. "Edhe të mundohem me fry, me vërshu, me lëkund e kam kotë se kotë të i bëjë gjë. Më del përball si të mos isha fare. Kunder tij nuk kamë gjasa. Është i përforcuar."

"Po këtë punë, unë vetë kamë mund me mendu" - tha Miumreti Eno. "Po natyrisht që muri është më i forti."

Ai nxitojë të shkonte tek fundi i mbretërisë, aty ishte muri i trashë e i fortë. Kur arriti afër tij, së pari u kollit pakëz, shikoj lartë dhe me kujdes pyeti "Muri o muri, a di të flasësh?"

"Çka është kjo pyetje?" - ju përgjegjë Muri. "Kur, Dielli di të flasë, kur Retë dinë të flasin, kur Fryma dinë të flas - përse atëherë unë të mos dijë apo të mos mund të flasë?"

"E vërtetë, ke të drejtë" - tha Miumbreti. "Dhe pasi që ti je më i forti ndër të fortët, e ke merituar të bukurën, hundë shigjeten, syzezen, fijehirën, vajzën time?"

"Të faleminderit" - tha Muri. "Mirëpo nuk jamë edhe aq i sigurtë që unë jamë më i forti ndër të fortët!"

"Bënë shaka", thirri Miumbreti Eno. "Kush mund të jetë më i fortë se, i trashi, i përforcuari, murë?"

Muri pyeti: "Kur dikush të hapë një vrimë në ty, dhe unë, i trashi, i përforcuari Murë, nuk mund të mbrohem nga hapja e saj, atëherë duhet të ishte zhbiruesi i vrimës më i forti. A nuk mendon kështu?"

Miumbreti ra në mendime. "Hm. Po" - tha pastaj. "Kur dikush hapë një vrimë në ty, në murë të trashë, mund të ha, dhe nuk mund të mbrohesh, po i bije që ai është më i fort se ti."

"Dhe pikërisht këtë e ka bërë dikush!",- thirri muri. "I pa besi! I pa përmisueshmi!". Gjithnjë e më tepër zemrohej. "Është makabër! Nuk është aspak e sjellëshme! Të ha nga brenda!"

Miumbretë Eno përpiqej të ndrërhynte që ta ndërpriste.

"Ke të drejtë!" tha ai. "Po të lutem, më trego, më trego kush, kush..."

Muri nuk mund të ndalte veten, tashmë kishte pezmatuar shprehja e zemërimit të tij.

"Është marre!" - thirri ai "Padrejtësi! E pa këndshme e pa krahasueshme!"

"Ti ke të drejtë", provoji përsëri Miumbreti Eno ta qetësonte. "Por tani dua ta di se kush..."

"Armiqsore!" shante më tej muri "Nuk është ferr dhe nuk është e lejushme"

Tani edhe Miumbreti i zemëruar, foli me të lartë "Tregom mo(ë), tani kush, të lutem, kush të ha nga mbrenda?"

"Një mi i ri" - tha muri. "Miu i ri i pa sjellëshëm, I pa edukuati."

"Miu i ri?" - ja ktheu Miumbreti Eno, "Atëherë Miu i ri na qenka më i forti. Kjo do të thotë se ai, ai do ta merr të bukurën, hundë shigjeten, syzezen, fijehirën, vajzën time?"

Miumbreti Eno u ngjitë përpjetë pakësa në murë, u vendos në një guri pakësa të dalur dhe thirri me të lartë "Miu i ri!, Miu i ri, eja menjëherë këtu tek mbreti yt!"

Nuk vonoj shumë dhe ja mbriti Miu i ri i mbushur frymë nga vrapi që i kishte dhënë dhe pyeti: "Çka ... çka ka, Mbreti plakë?"

"Shkëlqësija juaj Mbret, nëse më lejoni të ju lutem!" e përmisojë Miumbreti Eno. "A e ke hapur ti atë vrimë këtu në murë dhe ha aty?"

"Një vrimë? Po. E kamë bërë." tha Miu i ri.

"Pra, ti na qenke më i forti" tha i çuditur Miumbreti Eno. "Më lejohet të ju pyes, përse, ti më i forti ndër të fortët, të hapësh një vrimë në murë e të hashë brenda tij?"

"Ju lejohet të pysni" ja lejojë Miu i ri. "Desha të bëjë një shpellë të bukur, të lehtë, një fole komode minjësh për mua dge për të bukurën, hundë shigjeten, syzezen, fijehirën, vajzën tënde? Për këtë i rashë tejpërtej murit. Në njëren anë është hymja kryesore, thenë brenda është foleja jonë, e bukur, e shtrume e rahatume me kashtë e sanë, dhe në anën tjetër është dalja për në bashçe, ku më vonë do të lozin e enden minjët e vegjël."

Miumbreti Eno pyeti: "Cilët minjë të vegjël?"

"Po, një ata të mitë e të bukurës, hundë shigjeten, syzezes, fijehirës, vajzën tënde." - ju përgjegjë Miu i ri.

"Po nëse është kështu" - tha Miumbreti Eno. "Po nëse është kështu, atëherë do ta sjell të bukuren vajzë time!" dhe thirri me zë të lartë "E bija e miut, paja njëherë këtu te babamiu yt?"

Vonoj pakësa, pastaj erdhë Isidora e pispillosur dhe pyeti :"Më thirre baba?".

"Ja, dëgjo mirë" tha Miumbreti Eno. "E kamë gjetur një burr për ty. Dhe atë më të fortin ndër të fortët e botës. Gëzohesh?"

Izidora tundi kokën e saj të bukur dhe tha "Por unë nuk e du hiq më të fortin ndër më të fortët, baba".

"Po ti nuk e do më të fortin?" - pyeti Miumbreti Eno. "Ja, po atëherë çka do?"

"Atëherë nuk dua më të fortin ndër të fortë të marr por dua më të dashurin" shpjegoj ajo.

"Po ta dija këtë, do kisha kursyer mundin e kërkimit!" tani më ishte hidhëruar Miumbreti Eno ishte bërë zehër. "Kjo nuk do më të fortin ndër të fortët, por më të dashurin! Me një mijë e sa ka, po këndë do, urdhëro, na trego?"

"Paj, këtë, këtë miun e ri këtu" tah ajo. Dhe me këtë e bukura, hundë shigjeta, syzeza, fijehirëta, bishtë gjata bija Miumbretit, ju afru Miut të ri, e kaploji për veshë dhe tha: "Mirëupafshim, baba. Natyrisht ti je i ftuari në ditën e martesës sonë", dhe u zhbënë në gavërren e minjëve.

Tek minjët është posikur tek njerzit: Më e rëndësishmja nuk është më rëndësi, është dikush i fortë. Më e rëndësishmja është që ta do ndokush.

REK

REK-a (lexo: Rep. Evr. e Koso.) me kulturen shqiptare e kanë një pjesë bajagi të mirë të rrugës së jetës. Kjo është e vërtet dhe nuk bonë që të harrohet. Kjo nuk do me thonë që me harru veten. Jo, jo, jemi në një makinë që ka ndalë në pikën A dhe qëllim ka pikën B. Makina nuk është e askuj, ajo është e historisë. Në atë moment kur interesi i REK-ës dhe popullit nuk përputhen atëher dikush duhet të zbresë nga makina. Faktë është që populli gjendet në shtëpin e vetë.

Erdha nga qyteti

Erdha nga qyteti, në fshatë të jetoj, vllëzer e ju motra, me ju të punojë, O mirë se na erdhe, O mirë se ju gjeta, ndër ju ka lulëzue jeta. Nejse Haxhi Maqallara u konë pas popullarizu pas viteve '80. (s'kam faj nuk kemi ndonjë bankë të hapur të dhënave mbi rrjedhen e hiteve muzikore. Qyky far RTV 21 ka pas edhe interes edhe kapacitet me kriju.) Nejse, në internet u bo fleta tekste të këngëve shqip tashti nuk do të ishte vështirë që të mbledhen edhe të dhëna "plotësuese" për këngët. E ata artistat që po lypin ligje le ta dijin që arti te koka ma tepër se vetem puna që janë duke bërë. Po, po kur ti thu vetit artist duhesh mi pas edhe senet. Këta artista që po ankohen në një pikë kanë të drejtë, studiot që kanë bërë inxhizimin demek qata që i kanë fshi shumicën e pareve, nuk i kanë hallall ato pare (bile shumicen e tyre çka i kanë marrë, nuk kanë evidentu, nuk kanë kriju, diskoteka së paku për produktet e tyre.) Është e vërtet që dje, evidentimi demek inventari i këngëve nuk ka pasë rëndësi por sot, sot është këngë tjeter. Digjitalizimi i aparaturave nëpër radio stacione ka me shkaktu edhe një efekt që është vështirë të i matet rëndësia. Nejse, erdha nga qyteti, në fshatë të jetoj, vllëzer e ju motra, me ju të punojë, O mirë se na erdhe, O mirë se ju gjeta, ndër ju ka lulëzue jeta, e shka dashta me thonë, a po borxhlija. Rregulla, sa mbaj mend thotë që kur ta rrehë borxhlin e rrehë borxhin që ta ka (hup borxhi). Ndoshta në mardhënjet ndërkombtare të sunduara nga më të fortit nuk vlenë kjo, por para Zotit, duhet të kihet kujdes. E pra, Dardania, Stara Serbia, 25% në shpinë e Biligradit janë 1, u bo shka u bo nga kjo punë kurr populli i Kosovës nuk ka hekë dorë. Bisedime pa bisedime, këtë mund ta ndryshojë vetem Zoti, as OKB-ja askush tjeter. Çdo tentim për ta ndryshu këtë fakt të Zotit, sjell vetem humbje kohe. Këtë edhe historia e ka vërtetu. Për zogjt e shkines që ja kanë falë besimin Slobodan Milosheviqit, merrni kqyrni sekuencat kur ka fol Milloshi para juve pas bombardimeve apo para tyre, "NUK ËSHTË NË PYETJE KOSOVA, KOSOVA ËSHTË VETEM ÇELSI". Upss!!Çelsi u ra në dorë të Zotit t'vetë. Ai e dinë shka bonë me ta.

Eh dynja moj dynja

Kur u qunë katunart

Mej deshë tirqit

Na u dutë mej deshë

Pantollat për me majtë

Në jetë monumentet tona

Erdha nga qytetit

Në fshat të jetojë

A është ndokush

Të më dëgjojë.

O mirë se na erdhe

Plaku e plaka

Më presin te dera

Nga zemra bërtita

O mirë se ju gjeta.

BE-ja dhe Serbia

Republikës Evropiane tu Kosov's, Ahtisari ja ka trus 6 shpata. Tashti jo edhe një shpatë, po edhe një spirrë, a një mizë me bo me i hypë në kry, ajo zhduket. BE-ja duhet të mendojë saktësisht për minierat për tokën e shfrytëzuara nga Beogradi dhe kompenzimet e luftës dhe të këtyre shfrytëzimeve. Kosova ka pasë 25% hise në Biligrad. Ma mirë thuni e kena bo njetë me kall Ballkanin prapë se me dalë me këso muhalife në opinion. Haj baco ju pafsha herin, shkoni e informoni njerzit në Biligrad shka dojin me thonë ato këpuca në rrugë. S'po ju vjenë marre pakë.

Upss!! As për 10 vetë të vrarë po lypin me e gjyku vrasësin, çka edhe është normale me u denu edhe për një grusht

Nga senja e korrupcionit në atë të sportit

Siç po shihet asgjë nuk po duket, senja e korrjeve me të madhe e patë, ja kanë nisë me mshelë xhinë. Duhet me livrit dikah, duhet me çpurdhë, duhet me shpu murin, disi. Janë ka dojin me na shti me zorë me nalë të marrnen me të madhe. Janë ardhë sene të vështira. Duhet zgjidhje, nuk jetohet pa korrupcion. Ata nuk thojin për hiq, "Ptëhë!!!Puna e shtetit, e shtrëngon rripin kënej i kërset tanej". Për momeneti - hahahha - duket se matematika e korrupcionit duhet të ngritet për nga niveli. Duhet të filloj korrupcioni kolektiv. Për këtë na duhen hartat memece. Po ja nisim me reklamat, sponzorimet e Bankave. Na duhen të dhënat se sa lirohen bankat nga tatimet për shkakë të "të drejtave të sponzorimit të manifestimeve kulturore-sportive". Populli duhet të informohet për këto muhalife. Ata vetem po i hapin syt kur po shohin banka-banka-banka. Nejse. Korrupcioni me mbledhje dhe zbritje i bjen ky. Kjo i bjenë sportit dhe kulturës duhet të i jepen informata mbi hapsirat që ofron sistemi. Edhe me ja nisë me pregatitë jo paketa bankare po paketa kulturore e sportive. Duhet me ju ndihmu dikush, sepse ligjet dhe logjika e ligjeve nuk është e përhapur sa duhet. Kjo po shihet hashiqare, po t'ja trusin për hava, "Duhet me ligj", "Me ligj duhet". Fajet normal për këto punë i ka shoqëria civile, ajo më duket ka obligim moral që të përhapë sipas vendit e interesit mundësit që ofron ligji. Nejse, në vend se me krye detyren morale ja kanë trus propagand pa backup "Demokraci", "Demokraci". Qishtu merren vesh pulat në Kosovë. Përhape logjiken e ligjeve, kur ta arrinë atë, atëherë do të thon "fol vëlla qishtu".

Paketa. Përderisa një auslander që nuk i dinë mirë dy fjalë ja arrin bile ti prekë telat e FC San Paulit për çështje humanitare, një shoqat civile duhet të jetë në gjendje me nxitë disa dukuri sipas logjikës së paketave demokratike pa e përmend emrin demokraci se u devalvu kjo shprehje. Gastronomia, futbolli, muzika mund të lirohen nga tatimet sidomos kur punojin në vijen e oborrit demokratik mbretnor. Gastronomia i merr shpenzimet e bujës e hajës së mysafirve (lirohet nga tatimet d.m.th i metë emri sponzor, bënë reklamë jo vetem brenda qytetit por edhe jashtë tij, qytete e Kosovës e hajin ma ligsht, tjerat po thuj se gjitha kanë ineterese). D.m.th lypen kontrata në mes të klubeve me gastronomin ku natyrisht edhe pretë tifozët me muzikë. D.m.th paketa ndahet sipas çmimit, në stadium edhe në gastronomi për ata me kollare. 60-80% jamë i sigurt që b.f. Hoteli Pshtrik, Vëllazërimi, Xeni a nanjo tjeter, kanë interes me thirrë naj klub nga xhaxhi Enver me lujtë topkome. Problemi kryesorë është se nuk janë të informum mirë dhe pritojin me ju hypë këtyre kuajve të demokracisë. D.m.th shoqëria civile duhet me ju vënu shalën kuajve e me ju pregatit bile për qytete e mëdhaja. Problemi numër njo është që secili që të bisedon vetem ka me shiku sa para po i mesin qaty për qaty. Kjo logjik duhet me qenë lehtë me u thye, ekonomia ka sharru mo që me rreziku ja vlenë. Ja vlenë sepse Petriti e ka thonë një fjalë: Paret janë gjithmonë problem, por ato gjinden.

Veprimtaria ekonomike dhe artistike

Secili muszikant që nuk është i regjistruar pranë shoqatave muzikore (nevojitet dokumenti i shkollës) zhvillon veprimtari e pavarrur ekonomike sezonale, apo të pjesërishme.

Të drejtat e artistit të oborrit të mbretit duhet të mbrohen ashtu që të dallohet nga veprimtaria e pavarrur. Po i bjenë strukturat e organizimit të kulturës artistike duhet të lidhen ndërmjet veti, ashtu që ligjet e nxjerura edhe të zbatohen. Kontroll ma të mirë se të prekurit as shteti nuk mund të bëjë. Kjo nuk e ndalonë fjalën e lirë por e mbron veprimtarin dhe veprat artistike shtetrore. Veprat artistike duhet të i përmbahen disa kritereve si b.f. të atij tipit që po lypë me mbrojtë gjuhen me ligjë. Çdo e mirë e ka të keqen e vetë. Kjo d.m.th me u formu një grupë vepruese në teren. Demek me hulumtu gjendje reale, me i paraqitë kërkimet e bëra, pastaj licencimin e shoqërive kulturore apo marrjen e lejes si shoqëri artistike dhe regjistrimin e tyre si veprimtari të pavarrura. Krejt kjo me u përpjestu me zbatueshmërin brenda funksionit kohë. Përndryshe mbeten fjalë dhe vetem fjalë. Në praktik i bije thjeshtë, ato biseda që i zhvilloni, qitni në tekste.

UPsss!!! Me fjalë tjera, qitju një copë të vogël të mishit sa të përlahen për ta. O njerzë ajo që po kërkoni nuk arrihet kurr në këto mënyra edhe me dashtë qeverit me arritë kur ta arrijnë ju vetë keni me u qu e me piskat diktaturë. Duhet punë pa hile, ligji nuk kryen punë ai hapë rrugë për punë.

Sikur të isha mret

Veq një ligj kisha nxjerr

Askush s'guxon t'më shajë

Gjitha punë tjera

Për zbatimin e tij i kisha ba.

U bona mretë

Si duket huqa qëllimin

Në kulib thirra Nasradinin

Nasradin e burr

Kështu e kështu

E kamë këtë punë

Idioti, idiot

Edhe kur je në siklet

Zemren ma shumë ta kopë

Zgërdhihet e bërtet

Rrnoft mreti që s'oshtë mret

Me mesele Nasradin filon

Një mesele t'pa harrume

Edhe mreti është njeri

Si plaku me birin e tij

Që me gomar në shpinë

Endet nëpër qarshi.

U ngrit mreti që s'osht mret

Rroft mreti që s'osht mret

Ai po bërtet

Falju, falju o Zot

Nuk janë duke ditë çka bajnë.

Ndihmoju o Zot

Të mendojnë, të përftyrojë,

Se janë mretë,

Mretë me një ligj

Rrnoft mreti që s'osht mret

Mreti me miletin do t'brohorisin.

Hiperanaliza

Kjo analizë edhe pse në shikim të parë duket analizë e thellë dhe veprimet pas saj premtojnë rezullatate pakësa më afatgjate se se analizat e deri tashme. Por, unë, jo si shqiptar por si një njeri (demek si të mos isha shqiptar) pohoj me gjithë mend dhe gjithë logjiken që edhe përkundër faktit që premeton zgjidhje pakë sa afatgjate analiza është bërë në baza të prishta. Kjo analizë thjeshtë të më të dobtit në katunë ja imponon zgjedhjen dhe atë nga ana e miqëve. Tani, për me argumentu, ma merr mendja se edhe analistët kanë dijeni për metoden e thjeshtimit tek pjestimi që përdoret në matematikë e cila mund të bartet edhe për Ballkanin si katund. Nëse një familje, këtë mot nuk është në gjendje aq të fortë kjo nuk do me thënë se ajo heqë dorë nga trashëgëmia. Shqiptarët janë duke e lyp trashëgëmin legjitime të tyre e cila është marrë nga kojshitë me ndihmen e forcave të jashtme.

Të deklaruarit si miq të Kosovës në histori do të futen si "miq manipulues". Trashëgëmia e tyre në këtë anë të Ballkanit është Dardania apo siq e gjeni nëpër librat e juaja të financuara nga Beogradi, herë Stara Serbia, herë Nova Serbia.

Kompromisi i vetem për këtë kohë është shfrytëzimi i pjesëve të jashtme të Dardanis në kompenzim të produkteve nga Panonia sipas marrveshjeve jo sipas bursave, e muhalifeve të tregut të lirë.

Ndërtuesëve të kullave

Vala detit

Të hudhi në oqean

Nga pikat e ujit

Të Atdheut tëndë

Kulla uji ndërtove ti

Kulla t'kulluara

Si loti i fëmisë

Kishë e Xhami u bënë një

Kështu kem qenë e kemë metë

Vaso Pasha na ka mësu

Kullë kristali me ndërtu

Erë e lehtë shlirimi

Zemrën tënde ledhatonë

Enegji e shliruar

Pranë prektores

Gishtat shkrinë

Është ajo pikë uji, je ti

Fillon të avullohesh

Lartë në qiell ngrihesh ti

Kulla shqiptare merr formë

Ledhatimin e erës pretë

Mineralet e trupit tëndë

Atdheut t'ja këthejë.

Sipas mendimit të miqve

Do të ishte më mirë që të harrohet pavarsia e Kosovës. Në moton shka homimin po ju vynë. Trepçen kështu e ashtu n'dorë nuk ju lëshojim, ara t'bukës nuk keni, atëherë shka hamomin po doni. A muni me jetu prej fjalëve boshe "pavarsi" e "miq" . - hahahahah

Upsss!!!A doni me i kthy haratat a? Shka u bo me fëmijtë e Parisit, sa u mësunë me harta të reja? O njerzi, shtetasit e jujë nuk janë duke ju besu e sedel mo njerzit në Kosovë. Secili i ka 5 minutat e vetë në jetë. Nuk e di shka ju ka premtu juve Thaçi veq e di që, populli veq o ka mushet en ta en ju.

Popull naivë

Po të thonë

Ata që heshtjen

Tënde nuk e kuptojnë

Ferexhja e nxënsave

Duke u sjell rreth pikë temës së shkollës, po më tingëllojin këshillat, çortimet që vijin nga goja e mësuesve, rrugaç, tradhëtarë etj. etj. hahahahah. Po a nuk është kjo ferexhe a? Nejse po më kujtohet profesori pa ferexhe, diku në Prishtinë, në banken e fundit, "O profesor mu ka çu bre", "O fol, o idiot, çka tu ka çu", "O nji dhimtë bre profesorë", "Dil jashtë mër idiot, se na fliqe tonëve". Këso dialogu zhvillon mësuesi që pregatit nxënsit jo për kafeza po për jetë. - hahahah

Nejse ky ke ushtrim teorik në mes të mësuesit dhe nxanist. Ushtrimi praktik:

Gjakovë, o gjakovë, më ka lind djalë. Hajde për herë, kur po na qetë me pi. Riqke more idiotin, po a oshtë e ndalume, dashta me dalë me këta tjertë me pi. Ani çka po donë prej meje. Shtini me kijat. Hahahahha, une ty me ta bo atë t'mirë, hahahah. - Idiota, i ka lind djalë e nuk ja jepshin kohen e lirë me dalë e me pi. Nejse disa me të mirë, disa i shishin çantat e tyne tu fluturun prej dritareve, u kry misioni. Ra zilja, në klasë vetem katër vetë, organizatorët e ikjes.... edhe Hipi Zhdripi nuk ka punu pa ngjerë bile një të ziabatne 10 minutshe. Jomë ardhë në shkollë për me mësu, nuk komë fajë që dikush e ka organizu ikjen. Ti e merr rrogën për me na mësu. Të lutem ora e mësimit edhe për një nxënës duhet të zhvillohet. - hahaha

E sillem në vete

Qeshem e vajtojë

Kur para syve më dalin

Nxënsa me ferexhe në kokë

Idealist të vërtet

Materialen e mohojnë

Idealen në kokë

Implementojnë.

Notues shembullor

Që nga zhytja kanë frikë

Se nuk kanë mësuar

Koken si me e ngritë.

Ah! Qyteti pa lumë

Shkretin me bari

Ku sundon rëra e zalli

Me to ngrihen godina

Të goditura nga makina

Mendja e njeriut

Çka nuk mendon

Metrat e parë në Saharë

Për godina zbaton

Natyren e shkatrron

Ujin e lumit të paqenë

Natyrës ja merr

Makina nxiton,

E nxiton, e populli shikon.

Shkoni merrni parametrat nëpër oaza, jo në shkretinë.

FUND

Partia jonë

E lexova apo unë e lexova, ose siç po propozon teksti mener me thonë e lexova. Me siguri është i kuptueshem nga tipat e Lulëzim Pecit. Kurgjë kundër po të ishin gjithë Prishtina këso tipa, po nuk janë. Ky tekstë mund të përdoret pasi që të jetë bërë një defragmentim total i trurit shqiptar.

Nejse, ku është problemi i tekstit. Kur të nisem nga përvoja në mini-partia atëherë më duhet të them troçë këto programe, skripte etj. Janë për një popull i cili është pregaditë si fëmijë të dëgjojë e të rrespekojë disa rregulla tjera nga ato që dominojnë në Kosovë. Për këtë shkakë, ky tekst nuk i fletë një njeriu të zakonshëm në Kosovë por një njeriu të mbyllur. Thjeshtë, është më lehtë të përvetsohet masa në perendim se në Kosovë. Shoqëria në Kosovë përbëhet më shumë nga individualistët se sa nga masa. Ky problem apo kjo pikë duhet të përkthehet nga perendimi. Po ja futi kotë, në perendim proporcioni indivd masë ndoshta mund të shkojë 1:20, në Kosovë është 1:2. Detyrë për organizaten e jujë është artikullimi i vetive të shoqërisë, krijimi i fjalorit (d.m.th pikërisht ajo çka keni kopju, Partia jonë) dhe lidhja e tyre ato të demokracisë perendimore. Ky është problemi. Nuk jamë ka foli nga havaja por e kamë provu në mini-parti. E kamë provu përkthimin e atyre parametrave të dhënë në tekst. Pas përkthimit, zbatueshmëria e tyre ka një efekt edhe më të madhë se sa që ka në perendim. Po që se provon zbatimin e tyre pa i përkthyer në shoqërin ballkanike, kënaqen njerzit tu qeshë me ty. Nëse ju jepë diçka kanë me të lonë me u kënaq me ty, je thjeshtë objekt argëtimi për ta.

Ju ra hise juve me ju marr nëpër gojë, pasi që e kishit diçka titullin si "kërkues", por kjo vlenë për pjesë të madhe të shoqëris civile. Gjeni parametrat e masës shqiptare në paçit thob. Ato janë të pa shkruara, por nuk d.m.th se nuk ekzistojnë. Upsss!!! Kërkush nuk ti jepë ata parametra, hahahah.

Po më kujtohet si sot

Po më kujtohet si të ishte sot, fytyra e lokes gjermane kur ju afrua tavolinës në të cilin ishin disa foto që paraqitshin pejsazhe të natyrës së lirë në Kosovë, u afru e tha "edhe unë e kamë djalin ushtarë", e shikonte disa fusha me gjelbërim, e vazhdojë "po si nuk ju vije gjynahë me e shkelë me tanksa këtë gjelbërim" (Njeriu mbetet pafajlë edhe në sikletin më të madhë të luftës). Nejse, shka dashta me rrejtë, a po nima, çita t'KFOR-it peget po ju dhimet edhe këtyre me prishë gjelbërimin në Serbi. Po gjujë bomba, ma mirë se me i lonë njerzit me u vra e me u plagosë. Aso kohe, kamë metë pa fjalë, sot do ti thosha asaj e po ju them këtyre të KFOR-it, a ma mirë që është bari apo njerzi si në Srebenicë? Njerzi janë edhe ata si ju. Janë të mësuar që për çdo manifestim diçka të veqant me kërsitë diçak se ndihet. E kur është fjala tek e kërsitja si ndihet, me këto deklarata e njoftime, kur palët po kërcënohen me luftë, zorë që ju ndëgjohet zani. Të gjithë në çofshin neutral, mandati jujë është asnjëanës, kufiri i Kosovës nuk bonë me u kapërcy nga asnjë anë me armë. Përderi sa të mos shtrihen institucionet e Kosovës anë e përtej teritorit të Kosovës, ju jeni përgjegjës që mos me pasë veprime luftarake në Kosovë. Kjo arrihet vetem kur e keni nër kontroll kufirin. E shka dashta me thonë njerzi janë, kanë qefë me pa fishekzjarre për çdo hapje e mbyllje të lojrave me rëndësi. Pra, gjuni do bombe në Serbi të paralajmroni mbylljen e bisedimeve matadoriane dhe hapjen e bisedimeve teknike.

Marsianët paralajmrojnë

Marsianët paralajmrojnë luften e shkollave në Kosovë. Ata janë të mendimit që për një kohë të gjatë do të duket se do të triumfojë shkolla zvicërane, por se në fund triumfin do ta merr shkolla e Prishtinës për të cilën edhe pse e dëmtuar rëndë, thuhet të jetë më e vjetër se gjitha shkollat tjera që qarkullojin sot në Kosovë. Suksesi i deritashem i shkollës zvicrane qëndron në principin, "dy përlahen i treti fiton".

Upss!!! Shkolla e Prishtinës e ka moton "jemi në shtëpinë tonë, tyrli çfar kali ka kalu k'nej pari".

Notues të vërtet

Me porca në duar

Me goma në barkë

Shtretër me ajër

Barka me lopat

Anije e flota

Në ujin e rrëmbyshem

Deshën të notojnë

Ka shkrepa, ka bjeshkë

Nënujore thirri dikush

Flota e anijet

Nuk mund të futen me thellë

Këtë e vërtetoj

Kapiteni i nëndetëses

Titaniku u shkatrrua

Shpëton kush veten ka shpëtuar

Mbi lum shiheshin

Notues mbi barka

Notues me goma

Notues me porca në duar

Të gjithë këta këndej pari kanë kaluar.

Vetëhetimi

Siç po duket asgjë nuk po shihet, copy-pase krejt puna e luftës së korrupcionit: I gatëshem ti ndihmoj hetimet. Jo për i gatëshem e pa i gatëshem s'kini qare se qashtu ju kanë pru puntë. Po shtosi është mos e pritni me ju pastru po pastroni vetë. Pauzë. Popull krejt kjo puna e korrupcionit është si puna e mangupave e kopukave, demek krejt dalin në sipërfaqe kush kuj sa ja ka ngul. Hisja e popullit nga kjo luftë duket qesharake po te gjermont e komë ndëgju tu thonë "hakmarrja është e lezeçme", pra nuk është hakmarrje që fiton diçka populli po shteti i republikës evropiane të Kosovës. Për këtë nuk ka nevojë të brengosemi. Para 2 apo tri viteve, tata m'pat thanë për njonin që ja kish pas ngul njonit me ndihmen e pozites në shtetë, edhe ai i ngrati ja nisi me marrë nën mbrojtje mangupin e shajke kopukin. Deri sa i thashë, hajt pasha tataten se tish konë ky në pozit të atij të njëjten mënyrë e kish bo, hajt se kurgjo ma i mirë ky nuk është se ai tjetri. Patriotat e dijin shka bohet në këso situata, i vetmi funksion që mund të mbahet si patriotik demek i pa korruptunë "mësuesi".

Kush punon gabon, ai që nuk punon e ka vetem një gabim, nuk punon. Për këtë tërhequ e puno.

Lajme pasakate:

• Në skenën lajmrohet edhe një lojtar i Evropës së Lirë, është ky lojtari shembullor i mirënjohur nga veriu Norvegjia.

• Në Kosovë, zyrtarizohet "monumenti i demokracisë" me titullin "deri sa erdhe ti, unë ika në kërkim të fatit tim"

Rreth mbrojes së gjuhës

Gjuha me u mbrojt me ligjë, së paku ashtu siq po tingëllon kërkesa nuk bonë. Tjesht bie në kundërshtim me fjalën e lirë. D.m.th duhet "me ça pakë ma tepër kryet", veq me ja tuf qashtu dinë secili, po puna e ligjit është shumë ma e komplikume. A po doni me folë që me thonë fola a po doni përnima me mbrojt me ligj. Nëse jeni për me mbrojtë me ligj atëherë, merrni edhe ju pakë librat e drejtësisë e të ligjit e lexoni, dhe gjeni hapsirën në të cilën gjuha jo vetëm që mbrohet me ligjë në teori por edhe në praktikë. Pasi që të kontrollohet zbatimi i ligjit në atë hapësirë madej shikohet a ka edhe hapsira e dimensione tjera.

Sot, kur gjithë janë tu piskat, fjala e lirë, me dalë me këso kërkesa i ngjetë si kërkesa komuniste, apo ma mirë si me ja lyp mretit vulen e tij. As mreti nuk e lëshon vulen pa e pa që me të vërtet je ka donë me kriju diçka të hajrit me vulë të tij. Tolerantë në bisedë të lirë, i rreptë kur merret vendimi, konsekuent në zbatimin e tij edhe kurr mos me harru ku jemi tu jetu, në Tokë. Përndryshe merre një copë letër e shkruje "Me këtë mbrohet gjuha shqipe" edhe në fund qitja pikën. Suksese në gjetjen dhe krijimin e një rrethi që thellohet në këtë drejtim.

Sa e di nuk ka ndonjë forum të lirë që me mujtë njeri me hy e me dalë e me pa se ka po fryen era. Sa po mbledhen për me folë për këto qështje, menjëherë po dalin në sipërfaqe ekstremumet e juja. Mbledhuni paraqitni kërkimet e juaja, kërkimet jo mendimet. Masanej kapni sakicat edhe dilni në mejdan. Ndash lena me pa shka jeni ka boni ndash mos na leni, si nuk na konvenon, ju bombardojim prapë.

Lajme nga marsi

• Një aeroplan i padukshem gjat ushtrimeve pa qëllim ka hudhur një raketë brenda teritorit të Serbisë. Autoritete ushtarake të KFOR-it i kërkojnë mirëkuptim autoriteteve në Biligrad.
• Gjatë një interviste të bërë me banorët e veriut të Kosovës a janë për luftë a për paqe, 85% e popullsisë ishte për paqe, 15% për luftë. Marsianet janë të mendimit që ky 15% është në shërbim të kriminelve dhe nuk ngurojnë që popullin ta fusin në luftë për pare.
• Kosovari, maqedoni dhe romi. Shka je mër ti, kosovar, e ti maqedon, po ti shqiptar. ahahaahh Mas 30 vjetëve, kosovart n'Kosovë, maqedont n'Maqedoni, romt në Shqipëri. hahahah. Kështu e i shikojnë problemin e pikëpremjeve të shtetësis me atë të kombësis marsianët. Tani se si do të zhvillohet më tutje kjo varret nga themeli, nga fara që hidhet, ujitja dhe secili e dinë që luleve kur tju folë rriten më mirë e më shpejtë, bëhen më të bukura. Marsianet janë të mendimit që hedhja e farës siq është bërë më parë ka qenë e pamatur, ndërsa sot ata mendojin që fara është e njëjta por moti, stina dhe ara si janë të punuara varret edhe suksesi. Për shkakë të largësisë në mes të tokës dhe marsit ata nuk janë në gjendje të japin mendimin se a do të qelë lule e mirë apo e keqe, por si do që të jetë lulja Ilire është më e mira, ajo dihet.

Nina nona

Lulen o

Ma të mirën o

Nina nona

Zambakun tonë

Zambak'Prizreni

Ty t'ka nona o

O Ty t'ruftë

Shqiponja o

Si shqiptarët o.

ICO

ICO-ja më duket është e Petritit. O Petrit, kur nuk je në gjendje me ja mshelë meçken Biligradit atëherë ose ndihmo ose rri qaty merre rrogën. Gjeje një zgjidhe, a 100 vjetë me pritë me u stabilizu gjendja a? Kur ja kini nisë me luftu korrupcionin në Kosovë është dashtë me bo mend që a muni me mbrojtë Kosovën prej bandave. Kjo çka jeni ka boni ju po i bjenë që jeni miq të Biligradit e jo të Prishtinës, mos harroni jeni katalizator të ndërtimit të institucioneve dhe shtrirjes së tyre në Kosovë, si ju si EULEX-i e UNMIK-u. Mes kofsha strateg ushtarak, nuk d.m.th se kur nuk jamë fshi grushta me ndërmjetsues. Ju po ja lidhni durt (gojë, thobë e krejt) Prishtinës para popullit të vetë, e në të njëjten kohë Biligradi po t'ju fut shtizat e shpatat si matadori demit. Oshtë demokraci, si njerzi nuk po donë me marr veshë Biligradi, atëherë duhet me ndërmarr dishka. Ja lëshoni do bumje le ta dijin që Zoti hala është në Kosovë ose lëshoni njësit speciale në veri. Mos keni dert se kur ti bohet presioni pamahi Biligradit veq e shehë tu dalë patriotat e Serbisë. Jo asi me muhalifxhi me 3 gishta po tamo asi me 2 gishta. Hajt se në Serbi ka njerzi të mençur.

Ai që dinë me shkru këso tekse, e dini që nuk është primitiv po dhelpër që po e aktronë primitivin. U bij shka pe dika me anku dhimten e vetë. Me pas ditë me anku dhimtet e tjerve si të veten, moti ish dalë në autostraden e njerzimit Ballkani.

Upss!!!Edhe një gjë nëse ju nuk keni mësu nga Srebenica, populli i Kosovës ka mësu për çata thojin ShBA-ja UÇK-ja e kurgjo tjeter, as OKB as BE.

Nuk ka rrugdalje tjeter

Përderisa politikanët e Biligradit mendojnë të dalin në skenë me këso krahasime "Deklarata i ka frikësuar serbët" e vetë qeveria e Biligradit ka masakru njerzi të pafajshëm dhe vetë kjo qeveri kërcnohet përçdo ditë për keqësim të situatës, qarqet e interesuara për paqë nuk bënë të ju japin jo hapësirë vetem jashtë Serbisë por edhe brenda Serbisë. Me këto dalje para vetë popullit në Serbi, kjo qeveri është duke e nxitë apo mbajtur frymen e luftës dhe të armiqësis në nivel po të njëjtë me atë të para luftës. Argumente për këtë nuk ka nevojë shumë të gjurmohen, u pa efekti i aksionit të nënave në të zeza, më të interesuar ishin turistët sesa banorët e Biligradit.

BE-ja duhet të i sqarojë disa punë me politikë bërsit dhe parin e Biligradit. Lejimi i nxitjes së popullit për të urrejtur popujt tjerë nga ana e Biligradit nuk është në rregull. Jo oferta për me hy në BE por sanksione. Nuk po dojin me të mirë, hala janë ka i ngritin 3 gishta. Duhet nji gisht me ju këputë. Historia po tregonë që është konë dashtë me hi NATO e mi marr edhe Biligradin.

Spo durohet Irani në dhip t'qyqes atje ku i bjenë 6000km larg e sedel mo ky para hunëve këtu. Thojin, kur mini t'mësohet me t'kalu nëpër musteqe masanej nuk ja danë hiq. Qytetart e Biligradit siq po duket asgjë nuk po shihet, janë ka e lypin me provu luften përnima, jo këso lufte virtuale, që me të lajmru kur me dalë në urë, që me pasë kohë me u shminkatë, e kur me u largu prej saj që me shku në shpi me pa veten në TV.

Popujt e Ballkanit janë duke ju thonë nuk është nevoja, poqëse mendoni se keni mbetur të diskriminuar "që jeni kursyer nga masakrimet masive" atëherë edhe mundemi me ju masakru. Historia mësohet që të mos përsëritet, Legeni Ballkanik.

Itaçi, paska harru me qitë kërkesen + së paku ka dy shqiptar si shërbëtorë për kokë serbi të Kosovës.

Lojtarët e Beogradit

Skeda:HZh014.PNG

Kur t'dalin katunart nëpër Biligrad me dy gishta të qunë atëherë nashta ja japin lejen me folë për qështje Ballkanike Biligradit

---

YOU ASKED
FOR IT!

Lojtarët e politikës së Beogradit tentojnë të shenojnë golë nga pozita upsaid. Ende pa qenë në gjendje të i zgjidhin problemet brenda fushës së tyre tentojnë të shënojnë golë. Ata po mundohen që ti mëshefin argumentet para gjykatës së hagës që "Luginën e Preshevës" e kanë mbajtur pa dëshirën e popullsisë dhe atë duke përdorë edhe shkallën më të lartë të "luftën e armatosur".

Para gjykatës së hagës shtrohen pyetjet, si mendon kjo ekip të mbaj Kosovën kur nuk është në gjendje (pos me luftë) të mbajë një përqindje të Kosovës? Si mendon kjo ekip të zgjidhë problemet e shtetasve valid të saj në Sanxhak? A do të përdorë prapë forcën ushtarake? Apo do ti merret licenca për të luajtur në arenen ndërkombtare? Upss!!! Licenca për me nxitë luftra të armatosura i është marrë, nuk kanë forcë. Argument që Beogradi është në gjendje të përdorë forcën ushtarake (të cilën më nuk e ka) është pikërish ajo përqindje e Kosovës që sot gjendet nën okupimin e ushtrisë serbe.

Provimi i maturës për të ndërtuar shtet valid të ditëve tona për Beogradin ka qenë dhe si duket është diçka e pa arritshme. Kështu që po mbetet që të lihen në klasen e shkollave fillore që të mësojnë pakë më mirë të luajnë. Nëse ja kanë arrit me rrënxu Millosheviqin me notën 5 kjo nuk donë me thënë se e kanë meritu, por thjeshtë ju kanë falë që me ditë secili, bile edhe politikani më budall në Planet, që i është falë nota. Argumenti është i thjeshtë nëse merret e vëzhgohet lëvizjet politike të Beogradit në Kosovë, si lëvizjet e një matadori, jo këto bisedime, po e qesin qarqafin e kuq (demek paqa bohet gjakë) e deri sa të vije te vendimi konkret, po ja ngulin shtizat Republikës Evropiane të Kosovës. E tashti po kërcnohen se ja presin kokën demit Evropian. Jo zemrer, je në gjumë, atë çfaqje kallxoja trupeshqive në Bruksel.

Unë po pres kur do të filloj kundërsulmi i Prishtinës!!! Unë nuk jamë ka di shka janë ka presin. Serbia ka bo propagand ndër shikus!!! Nuk mendojë që ky do të jetë problem. Si të shenohet gola e parë (aja është shenu me shpalljen e pavarsisë) shikuesit vetem shikojin lojen e argëtohen me të. D.m.th nuk ka nevoj me dalë nëpër tribuna me fitu simpatin e shikuesve. Veq trusja prej korrnes, klup me kry. Lojtarë që e ndjekin udhën e humanizmit e paqes ka nëpër gjitha anët. Ata të luftës kanë marr kartona të kuq nga gjyqtarët.

Turqia Vs. Talia

Përderi sa ecja përpara e Turqisë është e dukshme edhe pse nxitë ndienja të përziera, Talia ka mbetur si një ruinë nën mbrojtjen e BE-së, mbi të cilën Berluskoni me disa fotomodele pozohet për demokracin e paketuar në vend që të punohet për atë të vërtete të krijuesve të Talisë. Jugu i saj ka mbetur tërsish i "okupuar" nga veriu i zhvilluar ekonomiksht. A thua çka duhet të ndërrmirret që jugu të shpërthejë këtë "demokracin e paketume". Në rastin e Turqisë po shihet që ka ndihmu një lloj i nacionalizmit të vetëdishëm, ndërsa në rastin e Italisë kemi nacionalizmin e paketuar i cili kulturen e popujve të Italisë është duke e shkatërruar.

Po afrohen do sene

Për mos me humb udhën në oborr, njeriu duhet të ketë një pikë nisje të cilen nuk e harron. Disa i bëjnë disa pika nisje, edhe kjo punë është por shpesh shkonë huq kur harrohen apo ngatrrohen ato. Për qita po mundohem me u nisë prej pikës 1 njeri vlenë 1 njeri, 1 njeri me shkollë të mesme vlenë 10 njerzi .... Por edhe nëse një person është akademik që sipas logjikës së vargut duhej të vlente ku me ditë sa njerzi, (sepse fundi i fundit akademiku nëse nuk është institucion ai është pjesë e lëvizëshme e tij, si të them një atom i akademisë d.m.th një element i institucionit i cili nuk mund të shpërbëhet më tejë, ) po që se nuk është njeri nuk mund të jetë as akademikë.

Kështu po i afrohemi apo i hymë temës, që nëpër institucione është e njohur nën termin "Institucionet apo populi?" e në popull "Pula a voja". Jo që po du me nënvlersu, mendimin e autorit por është puna për të gjetur për veten time realitetin sado relativ të jetë ai - fundi i fundit realiteti i shoqëris ekziston. Pasi që medova pakë, vendosa mos me i japë të drejtë këtij përfundimi: "Me fjalë të tjera, aty ku janë të forta qasjet emocionale, idolatrike, fanatike, intolerante etj., etj., (këto janë përthyerje të ethosit kolektiv, apo jo?), institucionet do jenë se s’bën të dobëta, të brishta, të nëpërkëmbëshme." Edhe nëse kjo vlenë për një segment të shkurt kohorë, asesi nuk vlenë për jeten e institucioneve apo të një shoqërie. Tani po mundohem me shpjegu se po e kuptojë pakë a shumë nxitjen që i ka dhënë autorit. Nuk është problem, se prodhuhet një produkt "ideologjik" apo "material" me rëndësi është se çka ndodhë pas prodhimit! Asnjë produkt material nuk ka vlerë për një shoqëri nëse nuk është produkti "ideologjik" i përdorimit të produktit material. E njëjta vlenë edhe në anën tjetër. Për këtë, nxitja që ka shtyrë të shkruaj artikullin është e gabuar apo më mirë të themë tentim që nga njëra të vëhet dorë mbi anën tjetër të ekstremes. Së paku ashtu po rrjedhë përfundimi i mendimit tim pas leximit të artikullit. Artikulli do të kishte efektin shumë më të gjërës nëse nxitja do të ishte brenga e mangësis së "lidhësve" apo si të themë e katalizatorëve. Për fat edhe po lidhet, po mungojnë, apo ka fare pakë përkthyes të pikave ekstreme të brendëshme të shoqëris shqiptare. Na duhet një fjalor shqip-shqip, apo më mirë po na mungojin Naimat: Jakëni rreth meje rrini, Flisni, qeshni, hani, pini, Në shpirt kam dashurinë, Pa digjem për njerëzinë, Lemëni të përvëlohem, nukë dua më të ftohem,

E tashti, pasi që u shpraza mirë, po mundohem me u nxjerr. Është fakt që në Shqipëri është kultivu përkthimi, siq është faktë që është lënë anash shqiptimi. Për argumente, frymzimi demek, shpirti i përkthimit në vend se të vije nga populli (shqiptar, shqiptimi) është marrë nga ideologjik komunist (ideologji, ideologjizimi) apo është mbytur nga ajo. Tani, me u shty fjala mujtas për me nxjerr përfundimin se kahë të shkohet më tej, janë duke munguar katalizatorët apo më mirë të themë ata janë me shumicë, por ekstremet e juaja nuk janë duke i lënë të dalin në sipërfaqe. Kjo është duke i kushtuar edhe popullit edhe institucioneve. Tani a ka më shumë vullnetarë (Naima) nga ana e popullit apo e institucioneve unë nuk e di. Natyrisht që edhe këtu vlenë ligji i nivelit "njerzorë të institucioneve" (demek qaja 1=10). E kur jemi në këtë pikë, atëherë mund të themë se ju dhivsha dërmërat (Dr.Mr.) kur nuk janë në gjendje së paku të gjejnë përkthyes ashtu që të kuptohen me shpirtin e tyre.

Tani si komentator i ndeshjes "Institucioni Vs. Populli" mund të themë se populli është në avantazh aq të lartë sa e ka deklasu kundërshtarin në atë masë që duhet me shpall fitues popullin, e me ja nisë me të vërtet një lojë të re. Natyrish që këto vite kemi hapë dritaren, e kur ta hapë dritaren për ajrosje nuk hynë vetëm ajër i pastërt, ani mo në Prishtinë t'myt Obiliqi. - hahaah

Upsss!!! Kur të bëhen bashkë përkthyesit (dolmetscher) dhe shqiptuesit (ubersetzer) besoni se bohet bombe. Është e vërtet Përkthimi është prore i mundimshëm për këtë katër sy shohin më mirë. Ka dy metoda, së pari të përkthehet e pastaj të shqiptohe apo funksioni invers i saj. Për të ardhë deri te suksesi i dëshiruar duhet katalizatori që i lidhë (që i kupton të dyja anët) këto dyja. Kështu po lind institucioni i "përkthimit dhe shqiptimit" të dorëshkrimeve në tekste institucional apo sipas dëshirës edhe popullore e katalizatore. D.m.th nuk është keq që është por e gjitha po varret se çka po bëhet me atë që është.

Popull, qitnju punë institucioneve deri sa të bëhen njerzë, ajo është pikëpremja me ta

FUND

Fëmijët sjellin fat

E pa besueshme por e vërtet shprehja "Fëmija sjell fat" po vlejke edhe në Gjermani. Kush nuk e beson atëherë vetm le të shikon Philip Lam-in.

Muhalife të mëtejshme mbi futbollin sot: Edhe një shimpanze parashikuese, Oktapodi Paul dhe neopaganizmi evropian

Porosia nga Portogalia e Gjermania për hollandezët, nëse e merrni një golë prej Spanjes, mesfushorët e saj kanë me lujtë me juve jo futboll, po OLE.

Zhgondriqi

Dje ke Jeremiqi sot koka qu Tada e paska harru emrin e vetë, e paska qitë Andriqi. Nejse, Boris Andriqi i Biligradit paska thonë Bajram Rexhepi po më lyp luftë. E Bajram Rexhepi ja paska lëmu kryet e i paska thonë flejë, flejë, se në andërr je, Kosova nuk i bjenë nën kompetenca tua.

Por siq po shihet asgjë nuk po duket. Si duket edhe presidenti edhe qeveritari i Kosovës nuk tekoka konë te shpija. Nejse, asnjoni nuk po i bonë thirrje ndërkombëtarve që ti thojin që njerzit që flejin nuk bonë me i lonë me dalë jashtë shpijes. Qohen jerem, a andërr e në ankth e mysin veten a najkonë.

Gazetat në mars shkruajnë: " A do të jetë në gjendje Rexhepi të mbrojë kompetencat në fushen e shahut për të cilen në emër të OKB është shplallur përgjegjës."

Me një lëvizje

Beogradi, sipas kësaj pasqyre pretendon që me një lëvizje të zhdukë ekzistencen e Maqedonisë dhe të maqedonëve ortodox.

E para, është logjike se kur të fillon lëvizja e kufinjëve, atëherë thehet një rregull në bazë të së cilën është punuar që nga fillimi i luftës së III Ballkanike. Kjo në fund të lojës d.m.th zhdukja e Maqedonis dhe ndoshta e Bosnjës dhe Hercegovinës.

Me gjithë mirëkuptimin evropian ndaj Serbisë, me gjithë simpatisë, askush në Ballkan, dhe në Evropë nuk e ka ndërment që për disa banda që qarkullojin në veri të Kosovës të lë vendin e punës e të kapë armën në dorë. Kështu ma mirë merret policia e ligji me kriminel se sa politika. Për këtë duhet me i thonë Biligradit mshele meçken, se po ti lëshojim bandat nëpër tërë teritorin që je ka e administron, në Snaxhank, në lugin, në gorë, në vojvodin e anej ka ana e danubit. Thjesht mshele meçken edhe asnjë fjalë më shumë as më pakë. Po të isha shtetas i Serbisë e serbë, me të vërtet kisha pasë arsye për brengosje. Ani mo kur ta kisha ditë qysh janë të mbledhen e menxi janë ka presin me u çfry rreth e rrotel Serbis. Për zoten shprazen edhe as njerzimi nuk ju nxë për të madhe. E kanë meritu, kanë bërë masakra ndër tërë popujt e Ballkanit.

Kjo nuk është "moping" kundër Beogradit, si po mundohen me paraqitë nacionalistat në Beograd, po viçi-viç, pa i ra kamxhik s'dinë ku duhet me u fut në shtall, vetem hanë tërshonë e fryhet.

Na duhen shpijuna

Populli po thotë na duhen shpijuna për me ditë cilit institucion të Kosovës i duhet presion. E kur është puna te shpijuna, populli i beson vetem kulturës së vetë. Badihava si të paraqitet najkush i infektun a që është ka cellet si kelbi rreth të thatitë të popullit e marrin veshë. Veq ja lëshojin do raki për dezinfektim edhe e marrin veshë.

E moj nanë

E moj nanë

I djegën

I përvlunë

Fëmijët

Nëpër shkolla

Ju qunë

Gjuhën tande

Nanë

E harrunë.

Pse?

Pse o Zot

E bëre parajsen

Pse na plaçkite

Të mirët

Na la të këqijtë

Pse o Zot

Parajsa në qiell

E ferri në tokë

Pse na denove

Merri o Zot

Në parajsen tënde

Tiranët me vete

Kthena të mirët

Ti kënaqu atje lartë

Na hekë këtu poshtë

Pse?

Na kthe atë që na ke marrë

Besen vetë na ke dhanë

Je duke e shkelë

Kur ta kthejë

Me vrrull të njëjtë

Mos mendo se jamë i mjerë

Jam në ferrin tëndë

Nuk kamë pse të frigohem nga ti

Më zi se besen tënde me shkelë

Nuk bënë.

Unë nuk e hëngra mollen

Po Eva

Është kjo drejtësi

Drejtësi e jotja

Jo e imja, nuk është

Të dënojë fëmijën

Për mëkate të prindit.

Temë interesante

Jo titulli e as artikulli, sepse këta gjithëmonë e kanë zanat me tja trusë ka njajë spirë artikujve që po të mos ishin spirat do të ishin të mrekullushe - së paku për mendimin tim kështu është.. Po nejse, interesante ke kjo veprat që lexohen e shiten më pak paskan më shumë vlera!. Është një fenomen që është futur në rrënjë, në koka të shumë e shumë njerzëve. Lirisht mundem me thanë se me hyrjen e këtij fenomeni në shoqërin shqiptare është futur një spirrë që rreth vetes për më se 10 vite ka kapë një pjesë shumë, shumë të madhe të shoqërisë. Nejse unë futjes së kësaj spirre i komë thonë "COPY, PASE" që ndryshe mundet njeri me thunë "Puthja vdekjepruese e artistit". Firmat më të mëdhaja në botë e kanë përhapë këtë puthje. Nëpërmjet saj, kanë bo kërdi nëpër tregje (pa marrë parasysh produkte, mendime, ndjena "firma" të ndërmarrësve të tyre e kanë përhapë e qebesa ata që i kanë ikë kësaj puthje janë bërë ndërrmarrës që e kanë shfrytëzuar këtë puthje) të ndryshme anë e mbanë botës.

Socialdemokratët e shkines na pranun

Socialdemokratët e shkines na pranun jo vetëm që jena demokrat po edhe letrat ma të mira n'dorë i kena. YEHHHH!

Ku u ndal ora?

Kur shikoj fletat e deutsche welles (gjithmon për redaksin NË GJUHËN SHQIPE) filloj të mendoj se ku u ndal ora? Në zyret e deutsche welles apo diku tjeter? Kisha pas dëshirë të lexojë për ndonjë shqiptarë të sukseshem me vendqëndrim në Gjermani!?

Hajli i koftë

Qikjo është e ronë vetem nuk komë shka me bo po lidhet. O Zotni Hyseni, ruju se kur të jeshë në perendim e sidomos në Poloni, nuk bonë me thonë Hajli koftë se menojin që je nacist. Thuj si Gjakovart Hejli koftë.

Për amatera Hajli koftë d.m.th dishka si "Shnonsh na", "Koftë për të mirë", "Qysh u shkru bijo, shka me bo qishtu e ka jeta" - kur pranon një lajmë të pakëndshem apo tronditës, si p.sh lajmë vdekje- hahahah. Hajl - Hajmalia.

Oj kunata, oj kunata, rahat kesh sa nuk ju pata, tana puntë vetë i komë kry e kërkush zonin nuk ma ka ndi. Me kunata sisht mahi për gjithëçka kanë qefë me u shty, e me bo met lëshitë një imtësi, bohesh përrall nër kojshi. - hahahha

Toni në Kosovë

Pa marr parasysh që ka pasë funksion politik e që mund të llogaritet si show, ky ka ditë me u sjell me fenë tonë. Është mirë me i bo pritje popullore. Edhe në jeten private i përshtatet fesë sonë. Po i bjenë që kishe është i fesë sonë, e meriton me pritë populli. Edhe populli ka të drejtë me shprehë simpatin për stilin dhe llojet e politikanëve, i përmbajten, pa skandale, pasqyrë e një figure serioze.

Neutraliteti dhe negativiteti

O Milet, Zani se po dëgjoni çfarë po na fletë fantazma Kasper. Po na thotë se demek UNMIK-u na qenka neutral e jo negativ. E unë po ju them o Milet, se duhi me ndëgju çfar marifeti ky dallaverxhi o ka fletë: filon citati nga Europa e Lirë: "Është e vështirë të thuhet. Ishte një mundësi e mirë që çdokush të informohej për komplikimet në veri. Problemi është se ka në parim një kundërshtim të bashkësisë lokale serbe ndaj institucioneve të Prishtinës. Për ta zgjidhur problemin është i nevojshëm dialogu.

Për fat të keq, edhe një herë në këtë takim pamë se si mbledhja u kthye në një vend shkëmbimi akuzash mes përfaqësuesve serbë dhe autoriteteve në Prishtinë, sepse jemi në këtë gjendje, kush është përgjegjës për situatën. ...." fundi i citatit.

O Milet, po fletë Zotnia prej Biligradit si përfaqsues për popullin e Kosovës, e ky po na thotë se neutraliteti nuk do me thonë negativitet. Kape neutralitetin tonë e mëshojë negativitetit, ose ndrroja vendet se puthi muti kaken. Nuk bonë me ja zonë për të madhe, secila organizat mundohet me mbrojtë antarin e vetë!!!??? Kjo nuk do me thonë qe na hajim bari. Mbroni, po mos rreni.

O Milet, kjo është gjendja në teren. Pa u përmisu gjendja e neutralitetit simas Zotit, jo simas qefit të një organizate raciste (hahahah, po bonë dallime raciste mes antarëve të vetë dhe atyre që nuk i ka pranu ende) nuk përmisohet kurr gjendja në terren.

Upsss!!!Hipi Zhdripi ju rekomandon, ju ftonë që ta kontrolloni koken te mjeku e ai ju rekomandon që ti merrni përfaqësuesit origjinal të Miletit të Kosovës me -iq a -viq përmasë. - hahahah

Ëndrra dhe zhgëndrra

S'ka sanë ma keqë se kur të përzihet ëndrra me zhgëndrren. Ti djalë, promë mu kujtun do fotografi të një skene, nejse anglisht nuk di mi shkru, Do you have a dollar for me? Do you have a dollar for me? - Oh! My god, you are Jim, Jim Belushi. Nejse, shkova u pshtea për me flejtë, e t'mu pëzin këto skena me një zo. Se disha a jamë në gjumë a qutë. Veq kur e komë ndëgju një zë të hollë, "çoki, çoki, a ke një ero për mu". kur ka hyni një zo i trashë i ngjofshëm për mu "Çuni, unë nuk jamë çoki, po jamë Enveri". "Çoki, xhaxhi Enver u dekë, ti nuk munesh me konë xhaxhi, ti munesh me konë zot-rrote Enveri". "Po, çoki unë jamë zot-rrote Enveri" nejse qysh ke vetem zoni kur më ka dalë para syve, a di aty masi që ti kalon 3 sheshirat, që shesin kështoja, jo aty po ku është një amëntore, e qaty më dulë para syve një fëmijë që shitke cigare edhe një njeri kry cullak. Nejse, krycullaki e kapi për dore fëmijen edhe u nis drejtë amëltores, skena thatë si të dielleve qysh bohet në ditë të nxehta. Kur papritmas mu bo zi, edhe menjëherë ja nisa me pa komë të njerzëve, do tu ngut, do tu ecë ngadale, njona rrëshqiti në gurë kufizues të trotuarit që ish konë i qulltë prej ujit që rrjedhke prej ish-mishtores. Vetë si filem mu doke. Po, po ja nisi kamera me livrit, kur dulë firma e librarisë "Rilindja", e qashtu, ja nisi me ra kamera te poshtë pjerrtas kur po e ndëgjojë zonin e krye cullakut tu folë me një kamarier. "Sa po i donë", një zo i një kamarieri pakë si i onës Prizrenit ka ona e Tetovës,"Zotëri, nuk e kemi të lejuar", zëri i thellë "Sa po i donë" - "Zotëri, nuk e kemi të lejuar", "Ec, thirrma shefin" - zëri i thellë. Kamarieri iku me vrapë, krye cullakut ju afrua vogëlushi. Duke u afru, po e pyetë krye cullaku, "si e ke emrin?" - "Fidan" po ja kthenë me një zë pakë më ndryshe nga se shprehte "Çoki". "Fidan, Fidan" - fillojë të thotë nërë dhëmbë krye cullaku. Në ato kujtim-belbëzime, u kthye kamarieri edhe po ja zgjatë telefonin e dorës pa e zgjatur më tej, u shiku në sy me krye cullakun, e cili e vëzhgoi me sy ikjen e kamarjerit dhe lëshojë nga goja një "Në rregull, unë e marr për sipër", dhe ende pa hyrë kamarjeri brenda e lëshoj një thirrje "Çuni, merre" dhe pas pakë kamarjeri e mori telefonin dhe nga goja e tij u dëgjua "Po, e rregullojmë!". E futi telefonin n'xhep dhe e ftoji kolegen e vetë, "Drita, eja më ndihmo!", zëri i thellë pas shpinës së tij "Mos e pengo atë, do të ndihmojmë unë dhe Fidani" dhe e priti fjalën miratuese të Fidanit i cili për çudi e humbi stilin e tij të rrugës. Nejse të tretë e kapen një tavolin edhe e vendosen aty ku ke një vend i zbrazët i Taksistave, tu e vendos përparkë sa nuk i shkeli Taksisti i radhës duke tentu që ta zë vendin. I morren katër karrika nga ambëltorja i plasun përreth tavolinës, drasen ku ishin cigaret e vendosen mbi makinen e Taxistit i cili me nxitim dual dhe filloj të bërtas. Në bërtim e sipër, u përzier zëri i thellë, "Nga dal o burrë, ngadal!!!" e ashtu duke folur e duke i hequr syzat, e duke ndryshuar fytyra e Taxistit, pas një heshtje të shkurt nga goja e tij dalin fjalët "Ej, a osht kamera e mësheftë a?" - të cilës zëri i thellë i përgjegjët "Jo, kamera e vërtetë - po boma një këtë nderë e futu në makinë, për hatër timin". Kështu u ulën ballë për ballë Çoki dhe zot-rrota Enveri dhe filluan biseden. Kalimtarët kalonin, disa ndaleshin syve të vetë nuk ju besonin, kur vëzhgimi i krye cullakut biente me të syrët e tyre lëvizte kokën dhe i drejtonte sytë tek drrasa mbi makinë. Në bisedë e sipër, krye cullaku nxorri telefonin dhe preki disa numra dha tha "Unë jamë, të lutem thirre gjithë klasen, mblidhuni dhe ejani këtu, tek taksistët, tek 3 sheshirat".

Ondrra n'ondër veq qishtu thojin se u dalë shfaqja ,"popull jamë talent se jo mahi". Nuk komë pare me qitë nëpër Gala për qështje humanitare, veq këtij vogëlushi, këtij Fidani muna me i ndihmu me shitë cigare.

Upsss!!! Gjithëçka blehet, edhe Lepa Brena, Tomahovkat ect. blehet po zemra e popullin nuk mund të blihet ajo fitohet. Thojin se për të paren herë shfaqja "Popull jamë talent se jo mahi" është zhvillu para ushtrisë së Pro Creditit edhe u transmetu Live në krejt botën nëpërmjet internetit. - hahahah

Si e kthevi traken Dede'erci

Endet i pashpesë

Dede'erci i vërtetë

Në një botë

Ku sundon

Vektori para

Suksesi matet

Vetem me skalar

Nuk dorzohet

Dotë gjaku gjerman

Vektorin para

Në vektorë

Me vegë grashë

Shpejt e tërheqë

Rezonanca suksesin

Tregon

Kur pranvera vonohet

Në mërgim, sidomos në vendet ku mendimi për seksualitetin është më shumë çështje private se shoqërore (demek argëtim deri në pleqëri) ndodhë që mërgimtarëve të ju vije pranvera e vonuar. Nejse, s'po du me bo të madhe, se edhe te na shumë kuj mas dyndjeve të pasluftës i ka ardhë ka dera "pranvera e vonuar". Nejses po e lo krejt, veq shtos i fortë u konë, Le e bo se "i ka ardhë pranvera e vonuar" zgatë pakes po prapë bije në vete. - hahahah

Ah! Pranvera, pranvera

Isha i ri, të shihja me sy

Vetëm një lule

Mora nën çati

U tunda në jetë

Si një burrë i vërtet

Kur pa pritur

Në prehërin tim

U ulë pranvera me lule plotë

Sa nuk kisha kohë

Të qetsoja voglushin

Që ngrehtë koken

Hidhte hapin

Nëpër toka pa barë

Por me bunar.

Ah!Pranvera, pranvera

Edhe mua më erdhë

Kah dera, me fusha e bregore

Mas nëntë muajve

Shihemi në gjykim

I dashuri im

Ah!Pranvera, pranvera

Pranver e vonuar për mua

Që jeten ma ke shkatrruar

Humba kokë e moral

Lulja nën çati

Ma e mira në muhallë.

Kushtuar njonit, i ngrati i ujitke lulat tu menoftë si n'Kosovë që janë lulat, kur masë 9 mujve i dulë uji prej sakësis. Nuk i kish ra me ndëgju për lulat mish ngrënse. - hahahh - Tjerat përgjithësim.

Rezulltati: Riçke merre çfar cope, a? - Jo, më ka thonë abeja ta nuki n'cung!!! A, sa vllazen gjermon i ki? - Jo, jo vetëm një motër gjermone e komë. - ahahahah

FUND - Gjithëçka me kufi, përpos dashuria në rini në daçe mu bo njeri.

Përralla e triumfuesit

Një i ri, pakë a shumë, i aftë që të gjindet në situata të ndryshme hynë në konflikt me rrethin. Ndodhet me dy shokë për të cilët mendon se ata i dinë si të sillen në situata konflikti. Hynë në konflikt me grushta me një moshatar të tij, e lenë të shtrirë për toke dhe si triumfues krahapur ecë para shikuesve, me hapa të sigur duke menduar që përcjellësit (shoktë e tij) dinë se një gjë e tillë d.m.th me ja mbrojtë shpinën "triumfuesit". Viktima ngrihet, vrapon dhe nga prapa shpina e godet.

Si e hapi kapitalisti akademin e arteve

Një kapitalisti në Mars, i kishin pas ardhë puntë ngusht. Ish konë i myken në borxhë. I vetmi sanë që i kish pas metë ishin konë teshat e trupit, nami që u konë ndërmarrës dhe borxhet. Në qatë siklet, vendosi me u bo artist. Qysh me u bo artis pa shkollë? Edhe murr vendim e tha me veti e hapa shkollen e artit. Edhe qështu vendosi që nxënsi i parë i asaj shkolle të jetë vetë. Po kur erdhë te puna e mësuesit u trullu pakë. U cell rreth vetës edhe tha, mësuesja Jeta. Kështu e boni shkollen, mësuesin dhe nxënsin. Po badihava nuk livrit kurgjo. Mendoj e mendoj, po kush më besonë mua? Gjithë e dijin që as tum në thobë nuk komë. Edhe qashtu e mundojke veten. Deri sa tha po kur unë nuk i besojë vetes po as peshku nuk më besonë. Kështu vendosi që peshku i parë të jetë ai vetë. Edhe dulë nëpër rrugë me hallakat peshqi. Nejse qyteti i madh shka nuk ka. I zoni tre katër peshqi që menojshin që janë artista. Kur erdh vakti me ju japë mësim ju tha, a keni kompjutera? A dini naj gjuhë të hujë? Ky është mësimi i parë që duhi me marrë si mësim pranues. Nejse, do shkun kishe me mledh paret me bo kompjuterin tjert me mësu gjuhen e hujë. Kurr njoni mo tamon nuk i kish tona senet. Nejse. Mas një kohe e nisi mësimin e dytë. Nxansat vetshin ku oshtë shkolla. Ju drejttu atyne ju lutem mësohuni të shtroni pyetjen nëse dëshironi përgjegje. Ku është shkolla po ja kthejin ata. Unë tha jamë mësuesi, ju nxënsat kuj nuk ja merr mendja le ta lëshon klasen, a jeni ardhë në shkollë a në kafe. Edhe kafja ka karrika e tekste për me lexu. Nejse, qishtu ju lëshovi mjekërr. Po tashti nuk mujke me ju lëshu mjekërr me i qitë ata me lypë pare nëpër rrugë. Nuk e hajshin. Ju kujtu rregulla, peshku i parë jamë une edhe ju tha ora për sot marojë. Ata i lëshojë e vetë t'u futë në bibliotekene e qytetit e t'ja nisi me lexu si i marrë. Të nesrit, në kry të peshqive, dulë nëpër qytet me shtri dorën. Konkurenca e lypsave në rrugë ishte e madhe. Tu shetit me nxansat e tu llapërqitë muhalife e tu shiku gjëra që kurr në jeten e tij nuk i kish pa. Përcillte lëvizjet e lypsave, teshat e arrnuara e të zhlyra, lëvizjet e trupit, gjitha ato ju dukshin të pamundshme. Nuk mund ta besonte se ekziston një botë e till. Lapërqiste muhalife për peshqit, dhe filloj të mendonte thellë e më thellë. I interesonte realiteti. Nuk mund t'a kapte me mendjen e tij sa është e vërtet ajo varfëri. Filloj të mendojë, athua kanë këta njerë më shumë borxhe se unë? A thua neser pas nesër do të dukem si këta? Dhe në ato mendime nga brendia i dulën fjalët të cilat u përzien me lapërqimen që bënte dhe nxënsit dëgjuan një Kurr Jo!!! Kamë borxhe por nuk jamë i varfër, Zoti ma ka falë trupin dhe mendjen që ti përdori, vtem ai mund të më sjell ta shtrij doren. Nejse, ish trullu edhe nxansat pritshin tashti shka po donë me i mësu. Ju tha sot po punojim në grup, neser ndahemi. Duhet me ditë se ku jemi si grup, le ta propozon njëri vendin se ku të zatetemi diku ashtu që me artin tonë të mbledhim sa më shumë kalimtar. Nejse, u nalen. Kush me ja nisë, çysh me ja nisë. Ja nisi vetë ai. Ja ngjiti këmishes e shkyvi këmishen edhe i porositi tjertë me bo zhurmë sa tëmujin kur tja nisë ai. Edhe ata rresht mas shpinës ja nisen, secili tu piskat në stilin e vetë. Ky u shtri për toke tu imitu e tu i qinu lypsat. Vishin njerzit këqyrshin shka hamomin o ka bohet. Nxansat thojshin janë tu marr shkollë. Ai i mledhke paret. Deri sa erdh policia përshkak të ankesave të lypësve tjerë, kur erdhe i tha që është duke bërë prova. Po letrat si shkoll nuk kish. Nejse dul disa herë onë e përtej vendit edhe i boni paret edhe për me regjistru si shkollë private të artit. Nxansat e mësonin për teknikat, nuk kish nevojë me shku me lexu vetë, ai vetëm i praktikonte. Nejse erdh dita e ja nisen me u anku artistat e oborrit të mbretit. Ishte një grupë e korruptuar që kishte vite e vite që ishte asimiluar në shërbëtor të mretit. Kishte ardhur në atë gjendje sa ishte konsumuar dhe nga ta as mreti nuk kishte asgjë pos problemeve.

Mbreti, mbret. Përvoja e bënë të veten, lej ujqit le të hahen nërmjet veti. Me ju qitë mish nuk ju qitke hiq një copë t'vogël sa me mujt ata mu përla nërmjet veti për atë copë. Shanca që nanjoni prej tyne me ja nxitë popullin nuk kish - ku krejt të korruptun. Nejse i çojë rojet edhe e prunen Peshkë mësuesin si i kish dalë emri. Kur i erdhë në oborr po i thotë çka po të duhet për me zgjeru veprimtarin tone, apo donë pare. Edhe ai pe vënon dorën në zemër edhe tha, me pare e kamë bo njëherë mut, mo nuk e ha me hi në atë lojë edhe tashti nuk jamë mo vetem kamë përgjegjësi, apo e shehë dy klasë nxansa plotë i kamë. Ku e ki mër atë shkollë, po ja kthenë mreti. Pe ja kallxon letren e regjistrimit të shkollës. Po ja nisë mreti me keshë. Po mirë shka po donë prej meje ti për me mi t'fillu qita mangupat. Jo po ja kthenë, mangupat maj për vete, se ata të duhen. Por, po e bojim një tregëti unë e ti. Hajde përherë pe thotë - vetëme vete po menon qisi budalle nuk ma ka marr menja që gjejë në perandorin teme - fol. Po e bojim trom shkollen teme për lejen e qarkullimit vetem për mu nëpër sheshe si artist e si lypsë. Ra n'troha t'dreçit Mreti. Kjo ishte kërkesë për luftë në sy të mretit. Nuk ishte në gjendje të bënte tromin edhe përkundër gjithë asaj tradite e përvoje si mbretë i një dinastie që ishte.

---