Përdoruesi:Kurreshtja/koka/Arkiva/18

Ça o

Dulë n'ata-në

Ça o kjo zemër

Ça po bonë

Në këtë orë të vonë

Afshinë ti a unë

Mos më mundo

Do të thuashë

Çau e shkojë

Ça pat n'ta

Në çant palojë

Një Ciao

Nga buzët lëshoi.

Pika so

Zemra në këmbim

Pika so

Pika o

Vije njerzimi

Vijat i bashko

Nga pika

Nxjerr

Pikason

Në brendin tënde

Ai ende ekziston.

Kërko, tune, shkune

Ujin që në trup mban

Aty, aty është ai

I mëshefur diku.

S'po ma çonë

Vend pa vend, po nganjëher bënë. Spot i mirë ish dalë

S'po ma çonë

S'po ma çonë

Zemër

Një letër në ballkon

Vallë plumbi nuk po të dëgjon

S'po ma çonë

S'po ma çonë

Zemër

Mundimet e ditës ti harrojë

Zemren time ta dhurojë.

Çoma, çoma

Zemër

Nuk presë më dotë

Përditëshmëria më kaplonë

Më mungon, zemër më mungonë

Zëri yt nga letra e shkrume

Në kokën time t'më përshpërisë

Zemren t'ma qetësonë

Mundimet e ditës më kaplojnë

Më mundojnë zemër më mundojnë.

Kultura familjare shqiptare

Jemi diku në hapësirë. Miku ynë ka për vizitë familjen e tij. Me këtë rastë vije edhe një shokë i tij. Ishin kohëra të "nxehta" politike. Ishte gjë normale që në këtë kohë të kishim pikëpamje të ndryshme. Secili me atë të veten mundohej të hudhëte mendimin për të mirën e përbashkët. E po, kjo është normale në situata të tilla, por edhe e mirë. E mirë është përderisa në dhomë gjendet një njeri fjala e të cilit ka peshë. Duhet të ketë peshë, jo shumë, po aq sa kur të flasë ai, të tjerët d.m.th të inkuadruarit në biseden e "nxehtë" ta pranojnë si ftesë e ndërgjegjës së tyre. E kështu. Miku ynë hynë në një bisedë të tillë me mikun e tij. Por ky miku ynë hasi në një problem, ndodhej në shtëpi të tij me moshatarin e tij, me të cilin fliste shlirë. Ishte lojë të rinjësh, lojë fjala mujtas, e gjyqtari ishte familja e tij e cila edhe pse ai kishte të drejtë, ata nuk ja pranonin. Nuk ja pranonin dhe nuk ja pranoni, edhe pse ai me mish e me shpirt mundohej që t'ju tregonte se e kishte shokë. Nga ajo ditë, ky miku ynë, edhe pse e dinë që e ka çminin e lartë kultura familjare, prapë se prapë ajo është investim afatgjatë.

Tani, kur shohë ngjarjet si zhvillohen në Maqedoni, metodat e komunikimit të kulturave familjare janë në nivel shumë të ultë. Nuk është që jamë anues i "kulturës" komunikuese të Ahmetit (apo si e patë emrin), por jamë i mendimit që së paku evropianët si pikë e këtij trekëndshi nuk janë brenda kulturës familjare të tyre. Kjo si duket nuk po e lë që trekëndshi i politikës në maqedoni të ngritet, i gjason trekënshëve që mësohet në shkollat fillore. Mirëpo ne e dimë që, nga shkolla e mesme, gjithënjë e kemi një simbol "delta t" që simbolizon kohën. Për tu aktivizuar kjo duhet që ta thërrasin nga memoria e tyre evropianët e vjetër, kulturen familjare. Askush të mos ketë frikë, kulturat familjare po thuaj se në gjithë botën janë të njëjta. Kuptohet flasim për familje me mardhënje të shëndoshta ku fëmijës i plotësohen nevojat, kushtet e rritjes - së paku ato natyrore.

Erdha nga ...

Erdha nga Nju Jorku

(po pse jo edhe nga Berlini apo ... )

Në Prishtinë

(po pse jo edhe në Tiron apo ... )

Me ju, vëllëzer e motra

(po pse jo edhe të fares e fisit apo ... )

Të jetojë

(po pse jo edhe të gjallërojë apo ... )

O mirë se na erdhe

(A ki pare në dorë a jo)

O mirë se ju gjeta

(A keni dashuri a jo)

Këtu gjithmon ka lulëzue jeta

(Me e pa to, mirë se na erdhe)

Bashkë me ju në arë

(Me e pa ta, mirë se ju gjeta)

Bashkë nisemi kudo në akcion

(Jetë e re ka lulëzu për ne}

FUND

Gara automobilistike

Jam adhurues i garave automobilistike, në faktë i sekuencave të tyre. Po të kalojë jeten në pistat ku atomobilat garojnë këtë nuk e ëndërrojë. Brr e vrrr-vrrrrmat thojin se të bojin njësojë, po prapë se prapë aty nuk ma merr mendja që ka dikush qefë të jetojë. Zameti shka nuk bonë, po edhe ngasit e tyre, nuk ma merr mendja se në pista jetën kanë qefë me lonë. Sipas logjikës po i bije, se as shikuest as ngasit tërë jetën në këso rrethana nuk kanë dëshirë ta kalojnë.

MB

Mbretëresh

E Robëreshë

Adel as del

Adelin ti kënon

Atë që donë

Adhuruesi

Ty të do

Për sy e për veshë

Munesh me thonë

Që e para kesh

Para se me dalë

Prodhimi masiv

Në sheshë.

Si sot kofshat tua

N'Mis Kosova

Kur i komë pa

Bomb so minë kjo

Vet me vete

Komë thonë

E di, e di

Po ashtu s'po mendoj

Te Kosovarja e vogël

Gjuha më shkojë.

Bomba e mina

Kosova u mush

Prush na doxhi

Hiri mbeti

Zoti duhet me i fry.

Bajatë

Pa lidhje, baj atë që duhet, shkoj atje ku mbreti shkonë këmbë. Serbtë e Kosovës marun, njonen onë u shtrajtu buka e tashti edhe kjo, 50-70% ma pakë pare. E shka kanë bo shqiptartë pa këtë 50-70%? Hallo! Hall o, hall i madhë për besë. Ka të shkonë nëpër rrugë të gjermanisë, veq i ndëgjon tu thonë hall o! Një llapion u konë i zaiftë, tu i ndëgju njerzit tu thonë hall o, e tu mendu që po folin për ta, veq shkojke e hajke. U trashë njeri. Nejse ky se ka ditë mirë gjermanishte, veq une e di, i kuptoj njerzit i kallxojin njëri tjetrit që hall o, sot me jetu. Për besë, vështirë është. Në Gjermani, i kanë mbledhë plotë njerzë me halle edhe i kanë shti me nja 5-6 qytet. Tani emri ju ka mbetë Halle. Në tëra anët halle, halle, deri në qarshi, deri te mbreti, halle, halle. Për këtë kanë thënë Dera, se deri te dera hallet mbërrijnë, dhe aty i kapë, kapakë-kapakë, edhe kur ki pare ju vë kapak. E provon, u bë, su bë, të iki ndonjë, në sobë e ke. Halleve tjera koritëse me një dorë një koridorë ju ndërton nëpër dhoma i shpërndanë. Kur ti mbëlledh e të i shumzonë, një shtëpi halle e ndërton. Po çka me bo që shteti këtë nuk ta mundson, i shtihë huntë deri në jarganë. Secilin hall ta tymon. Ti si tatim pagues, çaren vetit e shtetit ja gjonë. Gjanë e gjatë, shteti e ka këtë punë zanatë, po hallet e mia s'po munet me mi kapë. Hall për vete hall për shteti, çare s'kamë pa ta matë çaren ty e vetit - po thotë një tamasçarë i Gjakovës. Baba King statuja të Enverit po rrëzonë, po mu çare nuk po më gjonë. Edhe kësaj punë i thonë, kur muzika tingëllon hallet i harronë, së paku për një dakikë. Da ki, shka ki da, kë ke da, aty e ki mos thuj sekomda se sekonda po tregon so konë e dane. Një min unë po e marojë, ruju e mes ha tërshonë. Ku mu kujtu kjo, tybe nuk e di, bo vaki që tu bë për ty be. Halle, tu ne, palë-palë, gishtat vetë po shkojnë, tu ne po shkuni sa po muj telat e prektorës, po zë s'po lëshojnë, sharkin po ma kujtojnë, shaki fëmijë po më thojinë. Po ju komë thonë që sherri i vogël jomë, po kërkush nuk po më besonë.

FUND

Çika me smarti

Hej ti çikë qi

Iks, Iks ma La

N'panaçelne i ki

Me "Smarti"

Po mi trem sytë

Ami pash ty

"eMeM" ti bojë

Gojen ta amëlzojë

Ty krejt tranojë

Kornetin ta dho

Guhen ta amëlzonë

Këtë verë

Ritem-ritem

Lehtë e kalojmë.

FUND

Hajde-hajde Kosovare

Tune shkune tepihin n'tel

Du me pa veten t'u ardhë

Tune, zemer mos rri

Shkune, shkune, bjeri tepihit oh!

Eja, eja kull djalo o!

Durtë e mia ty të donë

Eja, eja kullo, çka ke

Afshi, afshi unë a ti

Kush po vetë.

Për syret e sahat

All ti, all unë

Teli e man edhe pakë

Tune shkune, kull o!

Eja, eja kull djalo o!

Pluhrin ma lagë

Se tepihin pa syza

Kurr mo s'kam me shkunë

Tune nuk bonë shumë me shkunë

Teli jasaman-jasaman.

E kam një shokë,

Shokë për merak

Gërshon e tel na i sjell

Tune shkune zemër

Bistek në tepih mos i le tune

Ec, tune n'vend

Pa mahi, Elizë më pëqenë

Zojë e vërtet më je

Për njërin nga ne të dy

Këtu më s'ka vend miku im

Kosovaren për nuse

Zemra ma do, ajri im

Është vetë ajo, dashuri

Pa dredhi vetem

Për ne të dy

Tune para derës së shpirtit

Shkune shulin zemër

Më le të zgjojë xixën

E dashurisë në ty

Zërin në hapsirë ta lëshonë

Çdo kalimtar leta dëgjojë

Qyteti le të kuptojë

Jemi të dashuruar ne dy

Bota këngën tonë tune

E ndëgjon e përjetonë

Kollen e Ardit e ndëgjon

Edhe Murgu i ngratë

E ti që lexon,

Këtu jamë i mëshehur

Unë,

Mjafton të hapësh zemren

Pas më ki, deri sa

Teli i çiftelisë

Nga xhami të thërretë

Atëherë të kujtohem që ti je vetë ti.

hahahah dikuj i ka hupë alltija sot, ju paska bo ullti. - hahah

Do ta

Do ta themi kolonizimë

Atëherë kur hap pas hapi

Posht e lartë në hapësirë

Do të ecim pa ngurim

Do të bëjmë atë që duhet bërë

Do të gjallërojmë poshtë e lartë

Këtë jetë paralele

Këtë botë me një fjalë dynja.

Se Hi-Teku më i lartë është hi

Hi për sy e për dhé

Këtë është dashtë me ditë

Ai që e ka mbjellë.

Shkëlqimin verbus të Tij

A jo, jo, Shi unë e i japë hije

Pa të nuk ka shije pluhuri

Që mbi tokë do të bie.

Kjo është dashuri e zjarrtë

E Ati e Asaj, avulli i saj

Ajrin na jepë, etjen na shuan

Përkëtë ata janë betuar.

FUND

Ai ajo

Ra zia në këto anë

Pa sha

Nga natyra e saj u nda

Gurrë e Burrë

Vetë ajo u ba

Për fisë e farë

Natyrën e saj dha

Razia u këthye në këtë anë

Pasha ra në fushën e saj

Këso burrëreshe

Kurr s'kam pa

Koshë e arë

Ajo anash nuk i la

Për fisë e farë

Që kësaj natyre ja dha.

Rep republika

Ateroj në ajroportin

E Prishtinës

Filloj repin

Për Republiken time

Rep shqip

Rep-rep

Për publikë

Republikë

REK-a një pikë

Në lum Haga

E ka qitë

Rep-rep Republikë.

Me ra në detin

E UNO-s kena me lyp

Deti kos ka mu ba

Me rep-publik.

Sharri

Sharr, sharr

Më je ti

Oj lëdinë

Oj bukuri

Mu në xhi

Më ke një xixë

Le piten

A petë

A petë

Sharr, ki a

Ja të përshëndes

Ngadal vije

Xixën ta prekë

Mu në Lubiten.

---

E unë presë

Si di unë të presë

Ti më vije

Shara-shara

Më ledhaton

E nuk më fletë

Nuk kuptojë

E ndiejë

Ajrin e pastër

Nga buzët tua

Mes mjegullës

Në mend mia

Imtësit tua

I zbërthen

Xixën mbanë ndezë

E unë presë e presë

Të dashuren time

Deri në mëngjes.

Ku rrebeshi i shijut

Të zhurmës së tij

Të lagur nga pritja

Trupin tim largon

Mendimet mi thithë

Mjegullen ma shtonë

E unë ndahem në dysh

Të dashurën presë

Gjysma trupit

Më mbete nën strehë

Tjetra nën shtresë.

Pa ter ki nda

Kjo shoqëri zemërgjër

O atë i lartë

Ki nda pa ter pelena

Fëmjtë nga prind ke nda

Që ti bashkoshë

Në dashurin e bujarin

Një provë më shumë

Për ne që jetojmë

Në këtë botë me të mirat tua.

O At ki nder

Me ne posht e lartë.

FUND

Muzikë për qefë

• Çobanesha e xenit
• për të runaj Zot,
  vallen e Napoleonit sot lozi

Parola parola

Të tranojë

Kurr s'kam harru

Tri flutra

Krahë bardha

Mbi tri

Lule verdha

Trekëndshin

Formojnë

Njëra ndjekë

Pas tjetrën

Trepikëshi

Ngritet

Lartë e më lartë

Pas degëve të lisit

Nga pejsazhi më ikin

Më kotë e kamë

Me sy ti kapë

Presë e presë

Me padurim

Që t'më këthehet

Trepikëshi im

Dy nga to

Nga ana tjetër

Më lëkundjet e krahëve

Me befasojnë

Janë dy, dy shoqe

Që një lule verdhë

E ledhatojnë

Unë të treten kërkoj

E se gjejë dotë

Ja atje është

E vetmuar drejt

Lulës boj

Lubiqicë noton

Befas këthehet

E Lubiniqin ma kujton.

Ajo tekë një lule

Lule tjeter shkonë

Dy sorra hanë

E bëhen se nuk shikojnë

Iriqin e vdekur

Mbi asfat ato nuk e ndiejnë

Gjaku i tij është terë

Ky pejsazhë i lirë

I një dite me dillë

Në ballkonë.

Bora

Borë e re

Borë e vjetër

Ec e mos keshë

Kur shkrihet

E kur ngrihet

Në pikë të verës.

E pyeta

E pyeta vetë mrekullin

E pyeta diellin

E pyeta hënën

E pyeta ...

E këndë se pyeta

Të gjithë më thanë

Një, së paku një

Njeri të keshë

Që mendon për ty

Ajo quhet

Mrekulli.

---

Jam i lumtur

Që populli im

Ka shumë të tillë

Që mendojnë njëri

Për tjetrin

Edhe nëse kanë zili.

Se kur vjenë puna

Gjithë jemi një.

Ka më n'toki-valleki

Si e dehur

Më shikon

Më bëhet

Si më pyetë

A "Ká má"?

Unë i lodhur

Me dhimbje

E shikoj

Nuk mund dotë

Ta gënjejë

Një

"Su trash"

Ende, zemër

I zemëruar lëshojë.

Ku ishe më parë

Tjetra,

Të tërin e mori.

Ajo lakuriq

Ngrihet e një

O kuku nanë

Gjakovar je ti

E lëshonë

Shikoj i brengosur

Trupin e saj

Në vete ndie një presion.

Këthehu më përqafo

Dhe mos harro

Nga moda je dalë

Por nuk të harrojë.

E ajo me zë të mekur

Vetem një natë më kërkonë

Merr fyellin në duar

Fillon jetën ta gjallërojë

Ngadal duart ja largojë

E ledhatuara e saj

Më ngjanë në atë timen.

Të lutem, të lutem

Kuptomë, më falë

Të premtojë nesër

Fjaltë e saj

Disa tinguj

Të pa dukshme

I ledhatojnë

Zëri i saj depërton

Mbushë dhomën

Hedhë teshat

Gishtrinjët

Fillon ti përdorë

Më kallë si zjarrë

Një lajmë nga gjumi

Më zgjonë.

Jorganin tek këmbët

Shohë.

Presë

Presë të ndahem

Presë të shkëputem

Presë të shkrihem

E nuk e bëjë dotë

Presë si unë

Që di të presë

Të dashurën

Deri në mëngjezë

Kalimtari më trazon

Ç'pretë?

Të dashuren de

Ke parë dikën

Të presë kaq gjatë?

Atij ja këthejë

Që ka ra këtejë

E unë presë

Si unë që presë

Ajo vije

Si një këngë

Më shtypë

Presionin

E unë presë de

Buzët e saja

Fillimin e fundit tim

Ta përqafojnë

Të çlirohem

Nga ky presion

Pe nisi nga ku niset

Pika e parë

E gjallërisë

Së brendisë

Së njeriut.

Shihë, më shihë

Viki

Xhi, ha, ha Shë-shë-shë Pëshpërsisë Më buzëqeshin Sytë e pafajshëm Me këtë kujtim Të mëshefur Aty diku Gjendesh edhe ti Më shikon Nuk më dallonë Doren s'mund Ta zgjasë Prektore kompjuteri Është kjo Kit, kit edhe pakë Me ato gërshanë Baba im Mëshira e Kujtesa e tyre Edhe ty të mbanë. Shë-shë-shë Pëshpërsisë Mamit mos i trego Do më gjykojë Se edhe ajo Po këtu O bobo!!! Prekë këtë Prekë atë Prekë ore Këtë dorë Mëshirë ke me ne O i Madhi Zot.

Këngëtarët klasik

Disa këngëtar klasikë, në koncertet e tyre në mesin e shoqërisë së ngushtë, e kanë zakonë që për pikat e tyre të derdhura në detë, të i tregojnë lumin nga kanë kaluar. Në këtë frymë edhe në një familje klasike, ku zakonisht, i ati punon në arat e shtetit, ndërsa e ëma përkujdeset për fëmijët, për pregatitjen e xhellrave nga të ardhurat e fushës si dhe për shtrumjen e të mirave për drekë dhe punë tjera të amvisnisë, ndodhë që pas një kohe të gjatë, e ëma është ligshtë nga shëndeti dhe nuk është në gjëndje të shtrojë të mirat edhe pse me mundimet e saj e pregatit xhellen. Ndodhë. Këtë me siguri e kupton ai që është rritur në një familje të till. Kështu i kishte ndodhur një miku tonë në familjen e tij.

I ati ishte këthyer nga puna, xhella mbi pllakë, buka në koshë, për mbi të sabrabezi. Fëmijët pakë sa të rritur të provuar me këso situate e shtrojnë sofren. Si zakonisht i'ati i tyre ju prinë dhe ju ndihmonë gjatë shtrimjes së saj. Momenti këthes i tregimit të mikut tonë ishte kur i'ati i tyre mori thikën për të prerë bukë. Përderisa ai e priste bukën, njëri nga fëmijët më të vegjël që asnjëherë nuk ishte ballafaquar me një përvojë të till tha "U bo baba mamë".

Tani të zbresim në tokë e të qeshim pakë.

U mblodhen pulat

Me i përlament

Në parlament

Zgjodhen një pulë

Për gjelë

Bonën supë e,

Bonen gjellë

Qe besa nxorren

Edhe një CD

Me film horror

Hor na bonë

Për luften tonë

E kështu. Mikut tonë seqë i kishe ndodhur. I kishin ardhur pët ta vizituar disa, me nderë me thanë miq, siq thoshte ai. Ata që kanë hyrje dalje e kuptojnë edhe me shprehjet e përdorura si miq të rëndë me kravata apo kollare siq po i thonë tani edhe në Kosovë. Me fjalë të thjeshta miq pa miq, miq që vetem shkojnë për të parë e nuk kanë miq për të pritur. Kjo ndodhë, secili nga lumi i familjeve klasike ka pasë me siguri miq pa miq - gëzohet njeri kur shlirohet në shtëpi të vetë, shtrihet njeriu gjonë e gjatë pa merakë. Si duket e zgjata, por edhe ky miku jonë ishte lodhur nga ky sojë i miqve dhe një herë prej herësh kish vendosur që të mos ngritet e të ulet në minder ashtu siq e do zakoni, por të rri shlirë në shtëpi të vetë. E zoja e shtëpisë, fillon ta arsyetojë burrin e saj, që është paçefë. Nuk e ndien veten mirë me shëndet e kështu mundohej të nxirrej nga situata. Ndërsa në anën tjeter e godiste burrin me dorë mësheftas. Dhe ai kishte vendosur, po vendosur se jo mahi, sa herë që e godiste e shoqja e tij ai ja futke pordhë.

U mblodhen gjelat

Me i përlament

Me i parlament

Morren një pulë

Për krye-karrikë

Pulë këtu

Pulë në shtëpi

Shqipëria po ndryshon

Kjo është pa mahi

Karrika po metë

Për atë që vallzonë

Më mirë përmi të.

E kështu këti mikut tonë disa edhe nona e vakive i thonë. Dikush e kupton e dikush mendonë, por kur është ftohtë, ngricë ndodhë edhe kjo. Me pa dëshirë mutit me dorë i mëshon, dora i dhembë, refleksi atë drejtë e në gojë ja çonë.

Ledhatusia ime

Drejtë në sy

Si e dehur më shikon

Aspak nuk nguron

Ajo fundin tim

Në dritën e çiriut

Me sy donë ta shohë

Puthjen e zjartë

Buzëve të saj ja japë

Humbem në gjithësin time

Ato buzë nuk i harrojë

Çdo natë i kujtojë

Gjuhët tona

Paksa ndryshuan

Dhe romatikën tonë

Edhe drita e perendive

E xhelozojë

Me butësin e tyre

Perenditë na bekuan

Por ne mekatet

Tona nuk i harruam.

Meli

1. Ah ky lis
2. Me shumë rrema
3. E hiq pa renë
4. E me plotë rrenë
5. Një të zojën dua
6. Jeten ta kalojë

1. Ma merr gjakun
2. Nga truri
3. Kur ty të kujtoj
4. Jam robë i tij
5. Kur ty të shohë

1. Të lutem me li
2. Të qetë Meli
3. Jam mashkull
4. Më kuptonë

1. Siq e shehë
2. Edhe strofat
3. Po mi shkurton

1. Të lutem me li
2. Të qetë, Meli

1. Meli

.

---