Kjo faqe këtu është vetëm për diskutim mbi përdoruesin Son jata. Wikipedia nxit diskutimin mes vullnetarëve të saj dhe nuk do të censurojë komente bazuar në pikëpamjet ideologjike ose politike. Wikipedia nuk do t’i ndryshojë komentet. Ato ose do të publikohen, ose do të fshihen nëse nuk u binden rregullave kryesore.
|
Të gjitha komentet u nënshtrohen këtyre rregullave:
|
Anëtarët e Wikipedia-s shqip të urojnë mirëseardhjen.
Son jata, kjo është faqja juaj personale (aktualisht gjendesh në faqen personale të diskutimeve). Mirë do të ishte që faqja personale të plotësohej me disa informacione për veten dhe për qëllimin tënd në Wikipedia-n shqip, nëse ke një të tillë. Kujdes! Faqet e përmendura më sipër nuk janë faqe për të vendosur tekst enciklopedik apo një mënyrë për të shkruar artikuj.
Mos harro që anëtarët e Wikipedia-s shqip janë punëtorë vullnetarë dhe ndihmojnë me gjithë dëshirë kështu që, mos ngurro të shtrosh pyetje.
Puna e mbarë!
If you don't understand Albanian, please ask for assistance here.
-- Komuniteti (diskutimet) 6 nëntor 2019 22:56 (CET)
Anëtarët e Wikipedia-s shqip të urojnë mirëseardhjen.
Son jata, kjo është faqja juaj personale (aktualisht gjendesh në faqen personale të diskutimeve). Mirë do të ishte që faqja personale të plotësohej me disa informacione për veten dhe për qëllimin tënd në Wikipedia-n shqip, nëse ke një të tillë. Kujdes! Faqet e përmendura më sipër nuk janë faqe për të vendosur tekst enciklopedik apo një mënyrë për të shkruar artikuj.
Mos harro që anëtarët e Wikipedia-s shqip janë punëtorë vullnetarë dhe ndihmojnë me gjithë dëshirë kështu që, mos ngurro të shtrosh pyetje.
Puna e mbarë!
If you don't understand Albanian, please ask for assistance here.
Çerçiz Topulli Redakto
Qemal Stafa Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë Shko te navigacioni Jump për të kërkuar Për stadiumin me emrin e tij, shihni: Stadiumin Qemal Stafa Qemal Stafa Qemal Stafa (portret) .jpg Lindur më 20 Mars 1920 Elbasan, Shqipëri Vdiq 5 maj 1942 (mosha 22) Tiranë, Shqipëri kombësia shqiptare Emra të tjerë Brutus Njihet për Anëtarin Themelues të Partisë Komuniste Shqiptare nënshkrim Qemal Stafa (nënshkrim) .svg Qemal Stafa (20 Mars 1920 në Elbasan - 5 maj 1942 në Tiranë) ishte anëtar themelues i Partisë Komuniste Shqiptare, dhe drejtues i seksionit të saj rinor.
biografi Stafa lindi në Elbasan në vitin 1920, në një familje me origjinë nga fshati Zabzun, në atë kohë pjesë e Qarkut të Dibrës. Babai i tij Ahmet ishte në ushtri, dhe u transferua në 1923 në Shkodër si Drejtor i Zyrës së Rekrutimit për prefekturën e Shkodrës. [1] Qemal Stafa studionte në Shkodër në Kolegjin Saverian. Me reformat arsimore të vendosura nga Ministri Mirash Ivanaj, shkollat private u mbyllën dhe Stafa u transferua në shkollën e mesme publike të Shkodrës. Pas vdekjes së babait të tij në vitin 1936, familja e tij u shpërngul në Tiranë, [2] ku studioi në Liceun e Tiranës (më pas u quajt Shkolla e Mesme Qemal Stafa). [3] Ai ishte një nga themeluesit e Grupit Komunist të Shkodrës, një nga tre grupet që do të bashkohej në 1941 për të formuar Partinë Komuniste të Shqipërisë. Në shkurt 1939, një gjykatë speciale u ul në Tiranë kundër 73 personave të dyshuar për kryerjen e veprimtarive dhe propagandës komuniste. Ndër të tjerë kishte, Tuk Jakova, Vasil Shanto, Vojo Kushi, Branko Kadia, Zef Mala, Emin Duraku dhe Stafa i ri që u arrestua në 24 janar. Ai u dënua me tre vjet për shkak të moshës së tij, [4] ndërsa ai pranoi të gjitha akuzat. [5] [6] Me trazirat e pushtimit italian të Shqipërisë të 7 Prillit 1939, ai u lirua nga burgu. [7] Stafa shkroi në gazetën lokale Fashizmi (Fashizëm) e kontrolluar nga Partia Fashiste Shqiptare, dhe kaloi ca kohë në Romë si student së bashku me të fejuarën e tij Drita Kosturi, në një bursë nga qeveria shqiptare. [8]
Stafa ishte një nga anëtarët themelues të Partisë Komuniste Shqiptare në Tiranë, më 8 nëntor 1941. Ai u vra në një shtëpi në periferi të Tiranës nga forcat fashiste italiane, të cilët kishin pushtuar Shqipërinë. Thashethemet thonë se ai mund të jetë tradhtuar nga një ose më shumë shokë të tij, mbase Enver Hoxha (sekretari i parë i partisë komuniste dhe lideri i Shqipërisë), sepse ai fitoi shumë nga vdekja e tij. 5 maji, përvjetori i vdekjes së tij, u zgjodh pas përfundimit të luftës si Dita e Dëshmorëve të Shqipërisë për të përkujtuar të gjithë ata që dhanë jetën për çlirimin e Shqipërisë.
Shumë rrugë, sheshe dhe shkolla në qytete të ndryshme mbajnë emrin e tij, si dhe një bazë ushtarake dhe stadiumi më i rëndësishëm në vend. Megjithëse ishte lavdëruar në Republikën Popullore Socialiste të Shqipërisë, të fejuarit e tij dhe familjet e vëllezërve dhe motrave të tij u burgosën dhe u persekutuan nga e njëjta administratë, një fakt jo i njohur nga shumica e shqiptarëve. [9]biografi Çerçiz Topulli ishte një shqiptar toskë. [4]
Rezistencë e armatosur Gjatë fillimit të vitit 1906, ai dhe vëllai i tij Bajo themeluan bandën e parë guerile të armatosur shqiptare. [5] Grupi ishte aktiv për tre vjet, me të dy vëllezërit duke marrë një pushim dimëror gjatë viteve 1906-1907 dhe e kaluan atë në Sofje dhe Bukuresht. [6] [5] Të dy vëllezërit kishin qenë profesionistë që vendosën të angazhohen në luftë guerile pasi të lanë komoditetet e jetës së qytetit. [5] Banda guerile shikonte regjimin otoman të Abdul Hamid II së bashku me Grekët dhe Sllavët si armik. [5]
Në pranverën e vitit 1907, ai dhe Mihal Grameno formuan një bandë të guerilasve në Sofje për të luftuar për interesat shqiptare. [7] [8] Në prill të po atij viti, grupi zbarkoi në Vlorë, [7] pasi kishte hyrë në vend nga Brindisi. Qëllimi ishte përhapja e vetëdijes kombëtare shqiptare midis njerëzve, përfshirë edhe nevojën e menjëhershme të autonomisë administrative për shqiptarët brenda Perandorisë Osmane. [7] [8] Ata sollën edhe libra në gjuhën shqipe për njerëzit. [7] Ai shkroi një artikull "Nga malet e Shqipërisë" në revistën "Shpresa e Shqipërisë" në botimin e tij. Në atë artikull ai dënoi shumë vjedhje që administrata turke do të kryente ndaj shqiptarëve dhe kërkoi pavarësi të plotë të Shqipërisë. Në artikull ai bëri thirrje për një kryengritje të armatosur. [2] Së shpejti fushatat e agjitacionit u përgatitën në mënyrë që të çonin një kryengritje të armatosur në 1908. [7] [8]
Bandat e armatosura të Çerçiz Topulli bashkëpunuan dhe ishin në kushte të mira me grupet e armatosura të revolucionarëve bullgaro-maqedonas që vepronin në rajonin e Liqenit të Prespës dhe zonën e Kastoria, një lidhje e formuar për shkak të armiqësisë së tyre ndaj grekëve. [7]
Më 25 shkurt 1908, Çerçiz dhe pasuesit e tij kishin vrarë Binbaşin Osman (Kolonel nënkolonel) të Gjirokastrës, [9] [10] i cili kishte shtypur brutalisht ata shqiptarë që punonin për qëllime politike shqiptare. [7] Pesë prej tyre, përfshirë Çerçiz Topullin, u larguan më pas në Mashkullorë, një fshat afër qytetit të Gjirokastër. Më 18 mars ata u rrethuan në Mashkullorë nga forcat osmane [11] [7] nga Yanya (Janina moderne). [9] Forca osmane prej 150 trupash tejkaloi shumë kachakët e Çerçizit. [8] Sidoqoftë, Topulli dhe luftëtarët e tij arritën t'i mbanin osmanët në gjirin [7] nga agimi deri në muzg dhe pastaj iku në male, një ngjarje e cila u festua më vonë në baladat popullore. [8]
Revolucioni i Rinj Turk (1908) dhe pas revolucionit Gjatë Revolucionit të Rinj Turk (1908), Majori i Ardhshëm Ahmed Niyazi Beu i kushtoi energjitë e tij drejt rekrutimit të Çerçizit të cilin e konsideroi si "Shefi i Komitetit Toskë të Shqiptarëve". [12] [13] [14] Niyazi i dërgoi një letër Topulli duke e ftuar atë për një takim për të folur rreth kushteve për një bashkim me Turqit e Rinj (CUP). [15]
Përfaqësuesit nga Topulli u takuan me Niyazi në Korçë. [15] Delegatët shqiptarë akuzuan turqit se kishin mungesë angazhimi ndaj osmanizmit, duke rezultuar në luftën e tyre për t'u mbrojtur nga të huajt dhe osmanët, ndërsa Niyazi u përgjigj se turqit bënë shumë përpjekje për të promovuar osmanizmin, me krijimin e KUP-ut, si provë të këtij përpjekje. [15] Pas diskutimit, delegatët shqiptarë pranuan ftesën e CUP-it. [15] Të gjithë u bashkuan përmes një ceremonie betimi dhe u regjistruan me premtime për të sjellë Topullin dhe anëtarët e tjerë të shquar të komitetit shqiptar për një takim përfundimtar për të folur për detaje të marrëveshjes. [15]
Hyrsev Starova Beu, një vendas i shquar shqiptar dhe mik i babait të Niyazi ishte ngarkuar me detyrën për të rregulluar takimin që ishte planifikuar të ndodhte në Pogradec. [15] [14] Hyrsev kontaktoi gjithashtu Hysen Babën, një sheik bektashian shqiptar nga teqenë e Melçan i cili veproi si ndërmjetës midis Topulli dhe Niyazi që ndikoi në këtë të fundit së bashku me drejtuesit e tjerë të brigandëve për të mbështetur kauzën CUP. [16] [17] [18] Niyazi e shikoi takimin si kryesisht të parëndësishëm për shkak të shqiptarëve vendës që tashmë premtojnë besnikëri ndaj KUP-it. [15] Gjatë negociatave me anëtarët e komitetit shqiptar, rëndësia e pjesëmarrjes shqiptare bëri që Niyazi të thoshte se "shumica e liderëve dhe partizanëve të [lëvizjes për] administratën kushtetuese nuk ishin turq". [19] Komiteti shqiptar i Korçës i dha ndihmë Niyazi dhe me kërkesën e CUP-së u bëri thirrje guerileve të vendosura në malet përreth Korçës të bashkohen me bandat kryengritëse osmane me komitetin shqiptar të Ohrit që i kushton vëmendje direktivës. [20] [21] Topulli u shtyp me vështirësi nga bashkëfshatarët shqiptarë për t'u takuar me Niyazi për të folur për aksion të përbashkët dhe ai arriti në Pogradec me bandën e tij më 21 korrik 1908. [15] Një betim aleance është bërë nga Topulli për kauzën e KUP-ut. [13]
Dokumentet osmane përshkruanin si grupi më i rëndësishëm shqiptar, që ishte grupi nën komandën e Topullit, i përbërë nga 50 individë, "muslimanë dhe bullgarë", ndërsa nuk ka asnjë sqarim nëse këta bullgarë i përkisnin Organizatës së Brendshme Revolucionare Maqedonase (IMRO), ose ata thjesht u bashkuan për të luftuar Bandat greke. [22] Niyazi përshkroi se bandat shqiptare toskë dhe bandat bullgare ishin bashkuar nën Topulli në Ohri. [22] Banda guerile e Topullit i dha mbështetje të rëndësishme Niyazi dhe forcave të tij es gjatë kapjes së tyre të garnizonit të Resne dhe ngjarja ishte një fitore e vogël ushtarake në fushatën për të hequr regjimin Hamidian. [23] Gjatë korrikut 1908, Topulli u përpoq të merrte qytetin e Korçës, por forcat e tij u shtynë prapa nga trupat osmane. [8] Më 23 korrik Niyazi u takua me udhëheqësit guerilla Topulli dhe Mihal Grameno në Resne ku ai shprehu mirënjohjen e tij dhe e shikoi deklaratën e kushtetutës së KUP-ut si të favorshme për kombin shqiptar. [20] Topulli krahas Niyazi dhe Grameno u shfaq në fotografi të marra nga vëllezërit Manakis gjatë revolucionit. [24]
Banda guerile (çetë) e Çerçiz Topulli dhe Mihal Grameno në periudhën e vonë osmane
Individë që ishin "heronjtë" më pak të spikatur të revolucionit si Topulli kishin shpërndarjen e imazhit të tyre përmes mjeteve mediatike të kohës. Për shembull në kartolina Topulli shfaqet në një imazh së bashku me Atıf Bej dhe Adem Bej duke simbolizuar bashkëpunimin e grupeve të ndryshme komunale të njerëzve të përfshirë në revolucion. [26]
Kur turqit e rinj osman morën pushtetin, ai organizoi shoqëri patriotike dhe ndihmoi në hapjen e shkollave në gjuhën shqipe. [8]
Gjatë kundërpeshës osmane të vitit 1909, në mesin e 15,000 vullnetarëve që ndihmuan ushtrinë më të madhe osmane Topulli së bashku me Bajram Curri mobilizuan 8000 shqiptarë që rrëzuan revoltën në Stamboll. [27]
Më 29 maj 1909, Çerçiz Topulli themeloi në Gjirokastër një shoqëri sekrete të quajtur Kandilja (Qiri), një grup çetë nëntokësor. [28]
Topulli, një ish aleat i KUP-ut komentoi se nuk kishte më nevojë "për të derdhur një pikë të vetme gjaku për turqit". [29] Ai ishte i mendimit se shqiptarët ishin "një nga degët më të përsosura të racave Kaukaziane" dhe nuk kishte asnjë të përbashkët me një perandori, rrënjët e së cilës ishin nga popuj me origjinë nga stepa aziatike. [29]
Pas pavarësisë Pas shpalljes së pavarësisë së Shqipërisë më 28 nëntor 1912 Topulli ishte gjithashtu aktiv në mbrojtjen e interesave kombëtare pas pavarësisë.
Topulli shkoi në veri për të ndihmuar me përpjekjet kundër forcave malazeze. Ai u vra në Fusha e Shtoit (Shkodër) nga pushtuesit malazez.
Më 1937 eshtrat e tij u kthyen përsëri në Gjirokastër. [30] [31]
Kuotat Çerçiz Topulli nënshtroi dallimet fetare dhe çdo konsideratë tjetër për këtë qëllim të çlirimit kombëtar:
"Secili Muhamedan ka për detyrë të vdesë për një të krishterë sepse është gjaku i gjakut të tij; në të njëjtën mënyrë secili i krishterë duhet të vdesë për një Muhamedan, i cili është në të njëjtën mënyrë gjaku i gjakut të tij [28]" Topulli ishte një avokat i fortë kundër osmanëve:
"Ne shkojmë me pushkë në dorë, në male, për të kërkuar lirinë, drejtësinë, civilizimin dhe përparimin për të gjithë ... për të dëbuar turqit nga Atdheu ynë i dashur [28]" Dërgo reagimet Historia Të ruajtura Komuniteti