Periudha Kofun

Periudha Kofun (古墳時代, Kofun jidai) në historinë japoneze (250-538 e.s.) është një periudhë e rëndësishme që karakterizohet nga ndryshimet politike, shoqërore dhe kulturore në Japoni. Emri "Kofun" vjen nga varrezat të mahnitshëm që u ndërtuan për elitën aristokratike të kohës. Koha para periudhës së Kofunit ishte periudha Yayoi. Pas periudhës Kofun në historinë japoneze vjen periudha Asuka.

Figurat prej baltë qeramike (Haniwa) të kulluar për të vdekurit nga periudha Kofun

Gjatë kësaj periudhe, mbretëritë fisnor dominuan skenën politike në Japoni. Mbretëritë e kohës konsideroheshin si përfaqësues të fuqisë divine dhe udhëheqësit e komuniteteve të tyre të klanit. Një ndryshim i rëndësishëm ishte rritja e autoritetit të mbretit dhe centralizimi i pushtetit.

Në aspektin kulturor, periudha Kofun u shënon nga ndikimet e huaja dhe zhvillimi i arteve funeralë. Varrezat e madhështia, të njohura si kofun, u ndërtuan për të varrosur mbretërit dhe aristokratët e kohës. Këto varreza ishin të ndërtuara në formën e varrezat të mëdha me forma të veçanta gjeometrike dhe shpesh shoqëroheshin nga objekte luksi dhe armë.

Përveç zhvillimeve politike dhe kulturore, periudha Kofun gjithashtu karakterizohet nga kontaktet e shtuara me Kinën dhe Korenë. Ky kontakt ndikoi në përhapjen e teknologjive të reja, si punimi i broncit dhe qeramikës së glazura. Në këtë periudhë, u themelua edhe kontakti i parë me Kanun në gjuhën kinez, duke çuar në importimin e letërsisë dhe ideve të reja.

Përmbledhtas, periudha Kofun në historinë japoneze është një kohë e rëndësishme e ndryshimeve politike, shoqërore dhe kulturore. Centralizimi i pushtetit dhe rritja e autoritetit të mbretit si dhe zhvillimi i artit funerar dhe kontaktet e shtuara me vendet fqinje tregojnë për një fazë të rëndësishme të evolucionit të Japonisë në rrugën drejt një shteti të qëndrueshëm dhe kulturë të pasur.

Varrezat Kofun

varreza Kofun ne Osaka

Kofun (nga Kineze e Mesme kú 古 "i lashtë" + bjun 墳 "varri") janë varrezash të ndërtuara për anëtarët e klasës aristokrate nga shekulli i 3 deri në shekullin e 7 në Japoni, dhe periudha Kofun merr emrin nga qorrat e dallueshme tokësore. Qorrat përmbajnë dhoma të mëdha varrimi të ndërtuara nga gurë, dhe disa prej tyre janë rrethuar me rryma.

Kofun kanë katër forma themelore: rrethore dhe katrore janë më të zakonshmet, ndjekur nga 'skallop-shell' dhe 'keyhole'. Qorra me formë kyçi është një stil i veçantë që gjendet vetëm në Japoni, me një anë të drejtkëndëshme dhe një anë të rrethuar. Kofun varrojnë në madhësi nga disa metra deri në mbi 400 metra gjatësi, dhe figura guri të pa kulluar (Haniwa) shpesh varrohen në periferinë e një kofun.

Sundimi i Qeverisë Yamato

Gjatë periudhës së Kofun, sundimi i Yamato konsiderohet të ketë filluar rreth vitit 250 pas Krishtit, dhe në përgjithësi pranohet se sundimtarët e Yamatos kishin kulturën e qorrave me formë kyçi dhe hegjemoni në Yamato deri në shekullin e 4-të. Autonomia e pushteteve lokale u mbajt gjatë gjithë kohës, veçanërisht në Kibi (prefektura e sotme Okayama), Izumo (prefektura e sotme Shimane), Koshi (prefekturat e sotme Fukui dhe Niigata), Kenu (veriore Kantō), Chikushi (veriore Kyūshū) dhe Hi (qendrore Kyūshū). Gjatë shekullit VI, fiset e Yamatos filluan të dominonin gjysmën jugore të Japonisë. Sipas Librit të Song-ut, marrëdhëniet e Yamatos me Kinën, më së shumti, filluan në fund të shekullit të 4-të.

Armaturë e lashtë japoneze nga shekulli V

Qeveria e Yamatos, e cila u bë e dukshme në fund të shekullit V, u dallua nga fiset e fuqishme (gōzoku). Çdo fis kishte një patriark (Uji-no-kami) si udhëheqës, i cili kryente rituale fetare për të siguruar mirëqenien afatgjatë të fisit të tij. Anëtarët e fisit ishin aristokracia, dhe linja mbretërore që kontrollonte gjyqin e Yamatos ishte në kulmin e saj. Përfaqësuesve të fisit u nda tituj (disa prej tyre trashëgimorë) që treguan rangun dhe rëndësinë politike, duke zëvendësuar emrat familjarë.

Perioda Kofun quhet perioda Yamato nga disa studiues perëndimorë, pasi ky kryeqytet lokal u bë dinastia mbretërore në fund të periudhës. Megjithatë, fisit e Yamatos sunduan vetëm një pushtet tjetër gjatë periudhës së Kofun. Arkeologët japonezë theksojnë se sundimtarit rajonale të tjera (si Kibi) ishin në garë të ngushtë për dominimin në gjysmën e parë të periudhës së Kofun; Qorra Kofun e Tsukuriyama e Kibit është e katërta më e madhe në Japoni.

Qeveria Yamato ushtronte pushtet mbi fisët në Kyūshū dhe Honshū, duke dhënë tituj (disa prej tyre trashëgimore) udhëheqësve të fisit. Emri i Yamatos u bë sinonim me Japoninë, pasi sundimtarët e Yamatos shtypën fiset tjera dhe fituan tokë bujqësore. Bazuar në modele kinezë (përfshirë adoptimin e gjuhës kineze të shkruar), ata filluan të zhvillojnë një administratë qendrore dhe një gjyq mbretëror, të cilin e përcillnin udhëheqësit e fisit nënshtruar pa një kryeqytet të përhershëm. Fiset e fuqishme ishin Soga, Katsuragi, Heguri dhe Koze në provincat Yamato dhe Bizen dhe fiset Kibi në provincën Izumo. Fiset Ōtomo dhe Mononobe ishin udhëheqësit ushtarakë, ndërsa fiset Nakatomi dhe Inbe merreshin me rituale. Fisi Soga ofronte kryeministrin e qeverisë, fiset Ōtomo dhe Mononobe ofronin ministra dytësorë, dhe udhëheqësit provinciale quheshin kuni no miyatsuko. Artizanët ishin të organizuar në gildi.

Zgjerimi territorial Magazina e periudhës së Kofunit

Përveç gjetjeve arkeologjike që tregojnë për një monarki lokale në provincën Kibi si një rival i rëndësishëm, legjenda e Princit Yamato Takeru në shekullin IV aludon në kufijtë e Yamatos dhe fushat e betejës në rajon; një kufi ishte afër Provincës së vonshme Izumo (në lindje të Prefekturës së Shimane së sotme). Një kufi tjetër, në Kyūshū, ishte, në dukje, në veri të Prefekturës së Kumamoto së sotme. Sipas legjendës, kishte një vend në lindje të Honshū "ku njerëzit nuk i bindeshin gjyqit mbretëror" dhe kundër të cilëve u dërgua Yamato Takeru për t'u luftuar. Nuk është e qartë nëse vendi rival ishte pranë bërthamës së Yamatos ose më larg. Provinca Kai përmendet si një vend ku Princi Yamato Takeru udhëtoi në ekspeditën e tij ushtarake.

Marrëdhënjet Ndërkombëtare

Regjistrat kineze

Sipas Librit të Sui, Silla dhe Baekje i vlerësuan shumë marrëdhëniet me Japoninë të periudhës Kofun dhe mbajtën përpjekje diplomatike për të ruajtur mirëbesimin e tyre me mbretëritë koreane. Libri i Song-ut raportoi se një mbret kinez emëroi pesë mbretër të Japonin në vitin 451 për të mbikëqyrur Çështjet ushtarake të Wa (Japonia), Silla, Imna, Gara, Jinhan dhe Mahan.

Regjistrat japoneze

Sipas Nihon Shoki, Silla u pushtua nga perandoresh-nënë Jingū japoneze në shekullin e tretë. Megjithatë, për shkak të mungesës së provave, kjo histori konsiderohet të jetë mitologjike në natyrë. Raportohej se princ Silla erdhi në Japoni për të shërbyer perandorët të Japonisë dhe jetoi në Provincën Tajima. I njohur si Amenohiboko, pasardhësi i tij është Tajima Mori. Sipas Kojiki dhe Nihon Shoki, Geunchogo i Baekje kishte dhuruar kalëra, merave dhe trajnerë të japonezëve gjatë pushtetit të Mbretit Ōjin.

Sipas Kojiki dhe Nihon Shoki, Baekje gjithashtu kishte dërguar një mësues me emrin Wani gjatë pushtetit të Mbretit Ōjin. Thuhet se ai ishte pararendësi i prezantimit të sistemit kinez të shkrimit në Japoni.

Regjistrat koreanë

Sami Sagi (Kronikat e Tre Mbretërve) raportoi se Baekje dhe Silla dërguan princat e tyre si tallembarë në gjyqin Yamato në këmbim të mbështetjes ushtarake për të vazhduar fushatat e tyre ushtarake; Mbreti Asin i Baekje dërgoi djalin e tij (Jeonji) në vitin 397, dhe Mbreti Silseong i Silla dërgoi djalin e tij Misaheun në vitin 402. Hogong, nga Japonia, ndihmoi në themelimin e Silla-së.