Skënderbeu Cërnojeviq
Stanisha "Stanko" Cërnojeviç (serbisht: Станиша "Станко" Црнојевић; 1457-1528) ishte një anëtar i familjes fisnike zetase Cërnojeviç, e cila kishte nën zotërim rajonin e Zetës, dhe gjithashtu nip i princit shqiptar Gjergj Arianiti, prej Voisavës, vajzës së dytë të tij. Stanko ishte trashëgimtar i Ivanit I Cërnojeviç, i cili sundoi nga viti 1465 deri në vitin 1490. Në vitin 1485 babai i tij u detyrua t'a dërgonte në Perandorinë Osmane, për të garantuar besnikërinë e tij si vasal. Aty Stanisha u konvertua në fenë Islame dhe mori emrin Skënder, ndaj njihet gjithashtu si Skënderbe Cërnojeviç-i. Gjatë periudhës 1514-1528 u shpall sanxhakbe osman i Malit të Zi. Në poezinë epike malazeze ndonjëherë përmendet nën emrin Maksim.[1][2][3]
Bibliografia
Redakto- The Cambridge medieval history, Volume 4. Cambridge Univ Press. 1923. Marrë më 24 mars 2011.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - Šekularac, Božidar. CRNOGORSKO SREDNJOVJEKOVLJE U NJEGOŠEVOM DJELU (PDF) (në serbisht). fq. 98–101. Marrë më 24 mars 2011.
- Österreichische Akademie der Wissenschaften in Wien (1920). Denkschriften, Vol 64 (në gjermanisht). In Kommission bei R. Roher.
- Dinko Franetović-Bûre (1960). Historija pomorstva i ribarstva Crne Gore do 1918 godine (në serbo-kroatisht). Istorijski institut Narodne Republike Crne Gore.
- Yugoslav review, Issue 205, Jugoslovenska Revija, 1983
- Srdja Pavlovic (2008). Balkan Anschluss: the annexation of Montenegro and the creation of the common South Slavic state. Purdue University Press.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - Thomas Fleming (2002). Montenegro: the divided land. Chronicles Press.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - Zdenko Zlatar (2007). The poetics of Slavdom: the mythopoeic foundations of Yugoslavia, Volume 2. Peter Lang.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)