|
'''CarloKarlo CollodiKolodi''' (''Carlo Collodi''), emri i lindjes '''CarloKarlo Lorenzi'''(''Carlo Lorenzi'') lindi me [[24 Nëntor]] [[1826]] në [[Firenca|FirencëFirence]] dhe vdiq [[26 Tetor]] [[1890]]. ishteNjë inga njohurletrarët simë letrartë i italianfamshëm për femijë, italianë dhe përbotërorë, verën eme tijveprën më të njohur [[Pinoku]], përralla e famshme për fëmijë.
{{Infobox shkrimtar
| emri = CarloKarlo CollodiLorenci
| foto = [[File:Carlo Collodi.jpg|thumb|right]]
| titulli = Porterti
| emri i lindjes = CarloKarlo Lorenzi
| ditëlindja = [[24 Nëntor]] [[1826]]
| vendlindja = [[FirencaFirence]],[[Itali]]
| ditëvdekja = [[26 Tetor]] [[1890]]
| vendvdekja = [[Firenca]], [[Itali]]
| nacionalitetinënshtetësia = [[Italian]] ▼| pseudonimi = Carlo Collodi,Lorenzi etj...
| pseudonimi = Karlo Kolodi
▲| nacionaliteti = [[Italian]]
| zhanri = literaturletërsi për fëmijfëmijë
| webfaqja =
}}
==Jeta dhe veprimtaria==
Collodi uKolodi lind në vitin 1826 në Firence.
DomenicoDomeniko Lorenzi BabaiLorenci, i tijati, ishte një kuzhinier dhe nëna, AngiolinaAnxholina OrzaliOrxali në shtëpishtëpiake. KyKjo ie fundit ishte me origjinë nga CollodiKolodi (''Collodi''), fraksion i Pesha (''Pescia''), emriemër i të cilitqë frymëzoi pseudonimpseudonimin qëme etë bëricilin atëmori shkrimtari i famshëmfamë në botë. IshteFamilja nëXhinori gjendje(''Ginori'') përi tëdha studiuarmundësi me ndihmëntë e familjes Ginoristudiojë. LORENZINILorencini i ri ishtejetoi në fakt strehuar në di''Palazzo Ginori ndërtimit Rondinelli Via de ',' në fasadën e të cilit njëgjendet pllakë që përkujton qëndrimin e tij. Nga 1837 deri 1842 ai hyri në seminarin në Colle di Val d'Elsa, për t'u bërësot një prift në të njëjtën kohë dhe për të marrë një arsim. Ndërmjet viteve 1842 dhe 1844, pasuar nga ligjërata mbi retorikën dhe filozofi në Firence, në një tjetër Scolopi shkollëpllakë fetarepërkujtimore.
Nga 1837 deri 1842 hyn në seminarin në ''Colle di Val d'Elsa'', për t'u bërë prift dhe, njëkohësisht, për t'u arsimuar. Ndërmjet viteve 1842 dhe 1844, ndjek leksione mbi retorikë dhe filozofi në Firence, në një tjetër shkollë fetare.
Në 1843, endepa dukembaruar studiuarakoma studimet, ai filloifillon të punojë si një nëpunësshitës në enëtlibrarinë e bibliotekave''Piatti'' në Firence. Kishte hyrëHyn tashmëkështu në botën e librave dhe më vonë u bëbëhet redaktor dhee filloifillon të shkruajë. Në 1845 ai morisiguron një kishëlejë dispenzimitnga kisha, që ei lejuanjep atë përmundësi të lexuarlexojë Indeksin e Librave ndaluar. Në vitin 1847 ai filloifillon të shkruanteshkruajë komente dhe artikuj për shqyrtimin''Rivista e Nju Jorkut edi FirencesFirenze''.
Në vitin 1848, në shpërthimin e Luftës së Parë e Pavarësisë, ai vullnetarisht luftuar me tjetër Curtatone studentët toskan dhe Montanara. Pas kthimit në Firence themeluar një revistë satirike, post llambë (censuruar nga atje së shpejti). Në vitin 1849 ai u bë sekretar i Ministrisë.
Në vitin 18501848, aime shpërthimin e Luftës së Parë të Pavarësisë, u bëregjistrua vullnetari duke luftuar me studentë të tjerë toskanë. Pas kthimit në Firence themelon një revistë satirike, ''Il Lampione'' (Feneri, censuruar pak më vonë). Në vitin 1849 bëhet sekretar ministrie, në vitin 1850, drejtor i Piattilibrarisë bibliotekës''Piatti'', tëe cilëtcila, siç ka ndodhurndodhte shpesh në atë kohë, kishte edhe veprimtari botuese. Në vitin 1853 ai themeloithemelon një revistë të re, luftim''Scaramuccia''(Sherri), një gazetë teatrale nëku tëshkruan cilënkomedi aie shkroifarsa luantë pakshkurtra. Në 1856 ai shkroishkruan një artikull duke përdorur për herë të parë duke përdorur pseudonimin CollodiKolodi. Në të njëjtin vit botohen veprat e tij të parëpara madhore: Miqtë e familjes dhe një[[Një roman në avullavullore. Nga Firence tënë LivornosLivorno. Ndihmë historike dhe meGuidë humorhistoriko-humoristike]].
Në vitin 1859 ai morimerr pjesë në Luftën e Pavarësisë, si një ushtar i thjeshtë në Regjimentin e rregulltkalorësisë Piemontesë Novaralehtë, kalorësiNovara. Pas fushatës ushtarake ai u kthyekthehet në Firence. Në vitin 1860 aibëhet ucenurues bë një shfaqje teatrale Censurateatral. Në vitin 1868, me ftesë të Ministrisë së Arsimit, u bëmerr pjesë enë të shkruaritformulimin e një fjalorfjalori të gjuhës së folur, fjalori ''Novo evocabolario gjuhësdella italiane,lingua sipasitaliana zakonitsecondo tël'uso di FirencesFirenze''.
Në 1875 Felice Paggi marrangarkohet nga botuesi përgjegjësFeliçe përPaxhi (''Felice Paggi'') me përkthimin e përallave më të famshme franceze tregime zanash. CollodiKëto përkthyer Charles Perrault, Marie-Catherine d'Aulnoy, Jeanne-Marie Leprince de Beaumont. Gjithashtu ka përshtatja e teksteve që inkorporojnëbotohen një moral, të gjithë dolën vit më pasvonë nënme titullin ''Rrëfimet e përrallaveZanave''.
| 