Tarikatet e Shi'tëve: Dallime mes rishikimesh

[Redaktim i kontrolluar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
Goelia (diskuto | kontribute)
v Goelia zhvendosi faqen Shia Islam te Shiitët: shqip
Jam perpjekur te analizoj Shiizmin dhe doktrinen e saj nga nje pikepamje akademike. Permbledhja e meparshme ishte e pamjaftueshme e trajtuar ne menyre te cunguar, pa referenca dhe e strukturuar ne menyre jo serioze.
Rreshti 1:
[[File:Names of twelve imams.gif|thumb|12 ImametImamët Shiitee Njerëzimit (Islamit)]]
'''ShiaBismilahi Rrahmani Rrahim!'''
Feja e Shi’ajve qe themeluar nga një Çifut prej Jemenit i quajtur Abdullah ibn Sebe. Kjo fe ka filluar me vrasjen e Halifes së drejtë Uthman (radiallahu anhu) dhe u degëzua në shumë pjesë.
 
 
 
Halifja Uthman (radiallahu anhu) sundoi dymbëdhjetë vite. Gjashtë vitet e para kaluan në shenjë të paqes dhe rehatisë së mbrendshme, por, gjatë gjysmës së dytë të Hilafetit ndodhi kryengritja. Çifutët dhe Mexhusët (Persianët), duke shfrytëzuar pakënaqësinë e njerëzve, filluan të komplotojnë kundër Halifes Uthman (radiallahu anhu), dhe duke i publikuar ankesat dhe ofendimet e tyre fituan aq shumë simpati sa që ishte shumë vështirë që të dallohej miku prej armikut.
 
 
 
Mund të duket befasi ajo se një sundues i territoreve aq të mëdha, ushtritë e të cilit ishin të pakrahasueshme, qe i paaftë që të përballet me këta kryengritës. Sikur të dëshironte Halifja Uthman, kryengritja do të mund të shuhej mu në çastin kur ajo filloi. Por, ai ngurronte që të jetë i pari i cili do të derdhte gjakun e Muslimanëve (posaçërisht sahabëve), sado që ata të jenë të pabindur. Askush s’do të priste atë që ndodhi më vonë. Ai preferonte që të sillet arsyeshëm me ta, t’i bindë ata me butësi dhe bujari. Atij shumë mirë i kujtohej thënia e Pejgamberit (sallallahu alejhi ue selam) , “Njëherë kur shpata të heqet nga këllëfi në mesin e pasuesve të mi, ajo s’do kthehet në këllëf deri në Ditën e Fundit.”
 
 
 
Kryengritësit kërkonin që ai të abdikojë (të heq dorë nga pushteti), dhe po ashtu disa nga Sahabët e këshilluan atë që të veprojë kësisoji. Ai me qejf do ta pranonte këtë veprim, por prapë ai ishte i lidhur ndaj zotimit solemn që i kishte pas dhënë Pejgamberit. “Ndoshta Zoti do të vesh ty me një këmishë, Uthman” i kishte pas thënë njëherë Pejgamberi atij, “dhe nëse njerëzit dojnë që ti ta heqësh atë, ti mos e heq atë për ta.” Halifja Uthman i kishte thënë një dashamiri një ditë kur shtëpia e tij qe rrethuar nga kryengritësit, “I Dërguari i Zotit bëri një marrëveshje me mua dhe unë do të jem këmbëngulës në zbatimin e saj.”
 
 
 
Pas një rrethimi të gjatë, kryengritësit hynë në shtëpinë e Halifes Uthman dhe e mbytën atë. Kur shpata e vrasësit të parë e goditi Halifen Uthman (radiallahu anhu), ai ishte duke lexuar vargun: “Vërtet, Zoti të mjafton ty; Ai është Dëgjuesi, i Gjithëdijshmi” (2:137)
 
 
 
Aliu e pranoi Kalifatin me shumë ngurrim. Vrasja e Uthmanit dhe ngjarjet të cilat e rrethonin këtë qenë një simptom, dhe po ashtu një shkak i një konflikti civil në një shkallë të madhe. Të gjithë udhëheqësit i bënë zotimin Aliut përveç Muauijes (radiallahu anhu), udhëheqësit të Shamit (Siria e madhe). Muauije refuzoi që të bindet derisa të bëhej hakmarrja për gjakun e Uthmanit. Vendimi i tij qe bazuar në faktin se ai nuk ka nevojë që t’i bindet Halifes derisa Aliu (radiallahu anhu) të jetë në gjendje që ta zbatojë rregulloren e Allahut. Muauije ishte kusheriri i Uthmanit (radiallahu anhu), ashtu që ai ishte përgjegjës që të kërkojë prej Aliut që t’i nxjerrë vrasësit në gjyq. E veja e Pejgamberit (sallallahu alejhi ue selam) A’isha (radiallahu anha) po ashtu mori qëndrimin se Aliu së pari duhet t’i gjykojë vrasësit. Për shkak të këtyre kushteve kaotike gjatë ditëve të fundit të Uthmanit (radiallahu anhu) ishte shumë vështitrë që të vendosej identiteti i vrasësve, ndërsa Aliu (radiallahu anhu) refuzonte që ta dënojë ndonjë, fajësia e të cilit s’ishte dëshmuar legalisht. Preteksti për takimin e ushtrive në ditën e Deves dhe ditën e Sifinit ishte kërkesa për vrasësit e Uthmanit nga ana e A’ishes (radiallahu anha) dhe Muauijes (radiallahu anhu), por erërat e luftës qenë nxitur nga ithtarët e Abdullah ibn Sebes Çifutit, përbrenda tri kampeve derisa ngjarjet dolën nga kontrolli i Sahabëve. Është transmetuar se Aliu, A’isha, dhe Muauije shpesh shprehnin habinë në përçarjen dhe kundërshtimin që i rethonte ata.
 
'''Allahume Sali Ala Seydina Muhhamad, wa ala ali Muhammad!'''
 
'''Shia '''
شيعة‎‎ ''shīʻah'' /ˈʃiːʕa/Vjen nga fjala ndjekës; si dhe eshte fraza e shkurtuar e frazes historike ''shīʻatu ʻAlī'' (شيعة علي /ˈʃiːʕatu ˈʕaliː/) qe do te thote Ndjekes i Imam Ali(A.S). Imam Ali ishte Prijesi i Besimtareve<ref>The New Encyclopædia Britannica, Jacob E. Safra, Chairman of the Board, 15th Edition, Encyclopædia Britannica, Inc., 1998, ISBN 0-85229-663-0, Vol 10, p. 738</ref>, dhendri i Profetit Muhammad(S.A.W.A.S) dhe trashegimtari politik e shpirteror i ummetit Musliman. Kujtojme fjalen e profetit i cili thote:"E drejta e Alise mbi ummetin eshte si e drejta e Babait mbi femijen e tij". Shia eshte sekti i dyte me i madh i Islamit me rreth 20-30% te ndjekesve mysliman anembane botes me rreth 50% te ndjekesve ne boten arabe.
 
'''Terminologjia'''
Pas kësaj disa Shi’a e shpallën Aliun Zot. Ai pastaj i dogji ata të gjallë me zjarr. Pas vrasjes së Abdullah ibn Sebes, Shi’ajt qenë ndarë në shumë sekte të reja ku secila prej tyre e kishte imamin e vet.
 
Termi per here te pare u perdor gjate kohes se Muhamedit.<ref>[[Shia Islam#CITEREFTabataba.27i1977|Tabataba'i 1977]], p. 34</ref> Sot, kjo fjale i referohet Muslimaneve te cilet besojne se lidershipi i komunitetit mysliman pas muhamedit i takonte me te drejte Alisë dhe pasardhësve të tij. Nawbakhti thekson se termi Shia refersi referohetnje grupi besimtaresh mysliman te cilet ne kohen e profetit dhe pas tij e shikonin Alinë si Imam dhe Kalif. <ref>[[Shia Islam#CITEREFSobhani2001|Sobhani 2001]], p. 97</ref> [[Al-Shahrastani]] shprehet se termi Shia i referohet atyre qe besojne se Alia ishte perzgjedhur si Pasardhësi, Imami dhe kalifi nga profeti<ref>[[Shia Islam#CITEREFSobhani2001|Sobhani 2001]], p. 98</ref> dhe gjithashtu se Autoriteti i Alisë kurrë nuk del nga dera e pasardhesve te tij<ref>[[Shia Islam#CITEREFVaezi2004|Vaezi 2004]], p. 54</ref>. Sipas SHijave ky besim eshte shprehur ne Kuran si dhe trashegimine historike te Islamit. Shehleret dhe dijetaret Shiite theksojne nocionin e autoritetit te lidhur me familjen e profeteve ashtu siç ajeti kuranor 3:33,34 tregon: ''"Allahu i zgjodhi Ademin, Nuhun, familjen e Ibrahimit dhe familjen e Imranit mbi të gjithë njerëzit (e kohës së tyre).- (33)(Ata ishin) pasardhës të njëri - tjetrit. Allahu dëgjon dhe di çdo gjë. (34)''<ref>[[Shia Islam#CITEREFCornell2007|Cornell 2007]], p. 218</ref>''"'' 
 
'''Fillesat e skizmes Islame'''
 
Konflikti rreth skizmes se madhe ndermjet Sunnive dhe Shiiteve i ka fillesat e saj ne ngjarjen e Ghadir Khom. Kjo ngjarje do te behej mbas vdekjes se profetit kyç ne zberthimin e te vertetes se cili ishte Khalifa (Imam)i drejte qe do e trashegonte ummetin Mysliman pas themelimit te tij nga vula e profeteve Hz. Muhammad (S.A.W.A.S). Ne perfundim te haxhit te fundit Xhebraili njofton Muhamedin te lajmerojën ummetin per lajmin e ardhur nga qiejt. U zbulua ajeti Kuranor:
Shtatëshat apo Ismailitët, sikurse Shi’ajt, besojnë se pasardhësit e Muhamedit (salallahu alejhi ue selam), përmes të bijës së tij Fatima (radiallahu anha) dhe bashkëshortit të saj Ali (radiallahu anhu) Halifes së katërt, janë sunduesit e drejtë të botës Muslimane. Kështu, pasardhësit e Aliut konsiderohen të pagabueshëm, dhe me po aq udhëzim të natyrës hyjnore sa edhe vetë Muhamedi (salallahu alejhi ue selam). Ky sekt e derivon emrin e vet nga Isma’ili, biri më i vjetër i Imamit të gjashtë, Xhafer es-Sedik. Më 762 p.e.s. Isma’ili vdes para babait të tij, gjë që rezultoi në një kontest të hidhur të trashëgimisë. Pakica e Shi’ajve konsideronin se vija e vjetër e Imamëve është e shfarosur dhe zgjodhën të birin më të vjetër të Isma’ilit për imam të ri. Kështu ata shpallën ciklin prej shtatë Imamëve, duke qenë Aliu i pari ndërsa Isma’ili i shtati, dhe kështu Imami i shtatë pas vijës së tij të imamëve do të jetë Mehdiu, apo Mesihu, apo i shtati pas tij, etj…
 
يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّـهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ
 
''O i Dërguar! Trego atë që të është shpallur nga Zoti yt! Në qoftë se nuk e bën këtë, atëherë nuk e ke përcjellë Mesazhin e Tij; Allahu të ruan ty prej njerëzve. Natyrisht që Allahu nuk i udhëzon njerëzit që nuk besojnë.(5:67).''<ref>Esposito, John. "What Everyone Needs to Know about Islam." Oxford University Press, 2002 | ISBN 978-0-19-515713-0. p. 40</ref>
 
Profeti yne me te marre lajmin urdheron haxhite te cilet kishin filluar te largoheshin te rikthehen, pasi duhej te bente nje lajmerim te rendesishëm. Vendi quhej Ghadir Khom, nje oaz i vogel mes Mekës e Medinës. Ai urdheron qe te ndertohet nje fare pirgu i larte, si nje lloj podiumi ku edhe do mbante fjalimin e tije para rreth 120.000 haxhilerëve. Ne kete takim raportohet nga Sahih Muslim, Tabarri, Tirmidhi etj duke thene: " Une po ju le pas dy gjera me vlere (thaqalayn) ne mesin tuaj: Librin e Allahut dhe gjakun tim (`itrah), Ehlibejtin Tim (Ahl al-Bayt), pasi me te vertete, te dy nuk do te ndahen deri sa te vijne prap tek une ne oazin (e al-­Kawthar ne diten e gjykimit)." Ne ate moment thirri Hz. Aline ti afrohej, ai morri doren e e ngriti lart dhe tha:" 'I cilëdo kujt une jam imam(lider), atehëher Ali eshte imami(lideri) i tij ai eshte Ali Ibn Abi Talib, vellai im, pasuesi i vullnetit tim (''Wasiyyi''), pasimi i te cilit si gardiani juaj dhe lider heshte lajmeruar nga Allahu, i madheruar.<ref>[http://www.al-islam.org/ghadir/incident.htm "Event of Ghadir Khumm"]. Al-islam.org. Retrieved 2011-05-04.</ref><ref>[[The Last Sermon of Muhammad by Shia Accounts]]</ref> Ky hadith raportohet ne 6 Sahihet e Ehlu Sunnas si dhe Librat e shkolles Xhaferi (Imamije/Shiite) si Al-Khafi, Bihar un Envar, etj.
Ismailitët zakonisht kanë qenë të paktë në numër, por të organizuar mirë dhe të disiplinuar. Së shpejti ata u zhvilluan në kult, duke huazuar ide të ndryshme nga misticizmi Çifut, filozofia Greke, astrologjia Babilonase, gnosticizmi Krishter, etj….Kur shkencat sekulariste qenë zbatuar në Perandorinë Abaside, Isma’ilitët lulëzuan dhe arritën të rekrutojne një numër të madh ithtarësh të cilët formuan një ushtri guerile të organizuar mirë. Duke i kombinuar shkathtësitë e tyre prej dijetarëve dhe rrjetën nëntokësore të jashtëzakonshme të spiunëve, Isma’ilitët gjatë shekullit të 10-të e vendosën anti–Halifen e tyre në Egjipt. Ata e emëruan dinastinë e tyre sipas bijës së Muhamedit (salallahu alejhi ue selam), dhe kështu u paraqit emri Fatimidët. Në realitet, ata janë dinastia e një Çifuti të quajtur Abdullah bin Kade, dhe kjo ishte ajo që ata po ashtu qenë quajtur Abidij. Shteti Abidij në Egjipt u zgjërua shpejt dhe pas pak Isma’ilitët kontrollonin Sirinë perëndimore dhe një pjesë të madhe të Afrikës Veriore, duke mbytur me mijëra Muslimanë. Ata po ashtu ndërtuan një kryeqytet të ri, Fustatin, afër Piramidave të lashta, i cili për disa vite u rrit të jetë qyteti më i madh në botën Muslimane, me emrin Kairo.
 
Shijat e bazojne mesazhin e tyre ne Kuran dhe Sunen e hadithet e Profetit si dhe hadithet e Imamëve(A.S)<ref>[http://www.oxfordislamicstudies.com/article/opr/t125/e2189?_hi=26&_pos=238 "From the article on Shii Islam in Oxford Islamic Studies Online"]. Oxfordislamicstudies.com. Retrieved 2011-05-04.</ref><ref>Esposito, John. "What Everyone Needs to Know about Islam." Oxford University Press, 2002 | ISBN 978-0-19-515713-0. p. 40</ref>. Shijat besojne se Imam Ali ishte emëruar nga Allahu si pasardhës i Muhamedit si Imami i Parë<ref>[http://www.al-islam.org/principles-shiite-creed-ayatullah-ibrahim-amini/lesson-13-imams-traits "Lesson 13: Imam's Traits"]. ''Al-Islam.org''</ref>. Shijat e zgjeroje doktrinen "Imami" edhe ne familjen e pejgameri, ''[[Ahl al-Bayt]]'' ("njerëzit e Shtëpisë"), te njohur si Imamë, te cilet kane pushtet dhe autoritet special mbi ummetin.
 
 
'''Persekutimi'''
Kur dinastia Abidij qe shkatërruar nga Abasidët, Isma’ilitët u ndanë në dy nën-sekte: Tejbije dhe Nezirije, të emëruara sipas dy princave Abidij. Sekti i parë së shpejti u transformuar në kult ezoterik, i cili i lëvizte aktivitetet e veta në nëntokë dhe u bë i padukshëm. Sekti Nezirije e transformoi veten në Isma’ilizmin para-Abidin, duke zhvilluar një rrjetë të agjentëve dhe spiunëve në tërë botën Islame. Organizata më e njohur brenda Nezirive me gjasë ishte sekta e Vrasësve që keqpërdornin drogën (Asasinët), të njohur për vrasjet në tërë botën Islame. Sot, sekti Nezirije janë kthyer në pacifista dhe gjithnjë e më shumë duke u bërë Perëndimorë.
 
Historia e raporteve Sunni-Shia shpesh here eshte perfshire ga dhuna, duke pasur fillesat qe ne kohen me te hershem te ndarjes se ketyre sekteve. Ne periudha te ndryshme pergjate historise Shiat kane pesuar persekutim te madh dhe çnjerezor.<ref>''([[Ya'qubi]]; vol. III, pp. 91–96'', and ''[[Tarikh Abul Fida]]', vol. I, p. 212.)''
</ref><ref>[https://books.google.com/?id=PcKBtc8bymoC&pg=PA237&dq=shia+persecution ''The Psychologies in Religion, E. Thomas Dowd and Stevan Lars Nielsen, chapter 14'']. Books.google.com. 2006-02-22. [[International Standard Book Number|ISBN]] [[Speciale:BookSources/978-0-8261-2856-0|978-0-8261-2856-0]]. Retrieved 2011-05-04.</ref><ref>Maddox, Bronwen (2006-12-30). [http://www.timesonline.co.uk/article/0,,30809-2523714,00.html "Hanging will bring only more bloodshed"]. ''The Times''. London. Retrieved 2010-05-23.</ref><ref>[http://www.nmhschool.org/tthornton/mehistorydatabase/shia.php The Shia, Ted Thornton, NMH, Northfield Mount Hermon] [https://web.archive.org/web/20090813160720/http://www.nmhschool.org/tthornton/mehistorydatabase/shia.php Archived] 13 August 2009 at the [[Wayback Machine]].</ref>
 
Gjate qeverisjes se dinastise Umavije, shume udheheqesa Sunni i konsideronin shiat si kercenim –te pushtet politik dhe shpirteror te Ummetit.<ref>[http://www.islamfortoday.com/shia.htm "The Origins of the Sunni/Shia split in Islam"]. Islamfortoday.com. Retrieved2011-05-04.</ref> Udheheqesit Sunni kerkuan te margjinalizonin elemtin Shiit ne boten arabe,dhe me vone dinastia Abaside tradhetoi aleatet e tyre Shiite dhe i burgosen, persekutuan, dhe i vrane. Persekucioni i Shijave pergjate historise sipas burimeve edhe Sunnitshpesh eshte karakterizuar nga veprime brutale dhe genocid. Duke perbere 20–30% te te gjithe popullsise Myslimane ne bote, Shijat vazhdojne te jene nje komunitet i margjinalizuar deri ne kete dite ne shume vende arabe te dominuara nga Sunnit, pa te drejta per te praktikuar te drejat e tyre fetare.
 
Ne vitin 1514 sulltani [[Sultan|Osman]], [[Selim I]], urdheroi masakrimin e 40,000 Shiiteve te Anadollit.<ref>George C. Kohn (2007.) ''Dictionary of Wars''. Infobase Publishing. p.385. ISBN 0-8160-6577-2</ref> Sipas [[Jalal Al-e-Ahmad]], "Sulltan Selimi e çoi situaten ne aq ekstrem sa ai lajmeroi se vrasja e nje Shiite ka vleren e vrasjes së 70 te Krishtereve."<ref>George C. Kohn (2007.) ''Dictionary of Wars''. Infobase Publishing. p.385. ISBN 0-8160-6577-2</ref>
Prej bastionit Asasin në Siri, kanë mbijetuar dy nën-sekte heterodokse, Alevitë dhe Druzët. Sekti Alevit janë militantë dhe kombinojnë teoritë radikale nga Shi’ajt Isma’ilitë dhe Ithna. Druzët, në anën tjetër, kanë qenë deri vonë pacifista, duke pritur kthimin e Mehdiut, Halifes psikotik Abidij, el-Hakim, i cili u ‘zhduk’ kur ai dogji kryeqytetin e tij diku rreth vitit 1000 p.e.s. Në shekullin e 13-të Druzët e mbyllën sektin e tyre, dhe u bënë një fis apo popull i dalluar. Ata sot shërbejnë në ushtrinë Israilite kundër Muslimanëve Palestinezë.
 
Në 1801 Ushtrite Wahabiste te Al Saudit sulmuan dhe plaçkiten Qerbelanë, tyrben Myslimane Shiite ne Irakun Lindor i cili eshte vendi i prehjes se Nipave te Profetit, Hysenit(A.S) dhe Abaz Aliut(A.S)
 
Nen regjimin e Sadam Huseinit(L.A), nga 1973 deri me 2003, ne Irak, Myslimanet Shiite u persekutuan ne menyre te tmerrshme.<ref>Gritten, David (25 February 2006). [http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/middle_east/4750320.stm "Long path to Iraq's sectarian split"]. ''[[BBC News]]''. Retrieved 19 April2015.</ref>
 
Sekti më i madh brenda Shi’ajve janë Ithnat apo Dymbëdhjetëshat, të cilët pasojnë vijën autentike të Imamëve. Kur Shtatëshat zgjodhën të birin e Isma’ilit për Imam, shumica e Shi’ajve zgjodhën vëllanë më të ri të Isma’ilit, Muza el-Kazim, si Imamin e shtatë. Ithnat e përvetësuan emrin e tyre ‘Dymbëdhjetëshat’ prej besimit të tyre në Imamin e dymbëdhjetë, Muhamed el-Eskerin, i cili u ‘zhduk’ një ditë dhe kështu u bë Mehdiu i fshehur, i cili do të kthehet në tokë kah fundi i ditëve. Dymbëdhjetëshat i adhurojnë Imamët e tyre, nganjëherë si inkarnim i Aliut apo Husejnit. Ata e përbëjnë pjesën dërmuese të Shia’jve, duke përfshirë këtu edhe shumicën e Iranianëve dhe gati 50% të popullit Irakian.
 
'''Doktrina'''
 
Doktrina shiite bazohet ne 5 principe.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/shiite-doctrine "Shiʿite Doctrine"]. ''iranicaonline.org''.</ref> Kto principe njihen si ''Usul ad-Din'' dhe ato vijojne si me poshte:
# '''Monoteizmi''', Allahu eshte një dhe unik.
# '''Drejtësia''' koncepti i moralit bazuar në etkiën, paanësinë, dhe barazinë, si dhe me ndëshkim në rast te shkeljes se etikes se lart permendur.
# '''[[Nubuwwah|Pejgamerllëku]]''', instutucioni ne te cilin Allahu dergon emisaret e tij, soe profetët, per te udhezuar njerëzimin.
# '''[[Imamate|Imamat]]''', nje institucion hyjnor i cili pason institucionin e Pejgaerllëku. Emisaret e tij (imamët) të emëruar ne menyrë hyjnore( nga Allahu) .
# '''Gjykimi i fundit''' Dita e Gjykimit ne të cilën Allahu do te tubojë njerëzinë.
Më specifikisht, keto parime jane te njohura si Usul al-Madhhab (principtet e Sektit Shiit) sipas Xhaferive dhe Imamive te cilet dallojne nga Daruriyat al-Din (Bazat e fesë) të cilat janë parimet e te qenit mysliman. Bazat e fesë nuk përfshijnë ''Imamatin'' pasi nuk eshte kusht per myslimanin per tu njohur si i tille. Gjithsesi,kjo kategori, sipas dijetareve Shiite si Ayatollah Abu al-Qasim al-Khoei (radiallahu anhu) perfshin besimin ne zot, Profet, në ditën e gjykimit si dhe nevoja te tjera (si besimi ne ëngjuj).Ne kete pikepamje Shiat bejne nje dallim ndermjet besimit ne parimet baze te Islamit ne njeren ane dhe doktrines Shiite nga ana tjeter si Imamati.
 
Trupi i tretë më i madh në Shi’a janë sekti Zejdij apo Pesëshat, të cilët mbizotërojnë në Jemen dhe në mesin e disa fiseve në Arabinë Saudite. Sekti Zejdij pak a shumë janë hyjnizim i kulturës Arabe të shekullit të 7-të, dhe ky sekt ashpër dënon gjysëm-hyjësinë e Imamëve, në kundërshtim me Dymbëdhjetëshat. Themelues i tyre ishte Imami i pestë, Zejd ibn Abidin, i cili qe racionalist dhe kështu e shpalli si të pavlefshëm hyjësinë e supozuar të tij. Imamët Zejdij më shumë janë sikurse Beduinë sesa autoritete hyjnore, dhe kështu ata refuzuan udhëheqësinë e trashëguar dhe janë të dukshëm vetëm gjatë luftës.
[[Kategoria:Islam]]