[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
No edit summary
Rreshti 21:
Emri "Dukagjini" ka prejardhjen nga fjala latine ''dux'' dhe emri i përveçëm shqiptar ''Gjin.''<ref name="Hammond76">{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=O9saAAAAYAAJ|title=Migrations and invasions in Greece and adjacent areas|last=Hammond|first=Nicholas Geoffrey Lemprière|publisher=Noyes Press|accessdate=21 April 2011|year=1976|isbn=978-0-8155-5047-1|page=56|quote=The name 'Ducagini' is evidently derived from the Latin 'dux' and the common Albanian name 'Ghin'; indeed an Albanian chieftain in 1281 was referred to as "dux Ginius Tanuschus.}}</ref> Më 1281 përmendet për herë të parë i quajturi Duka Gjin Tanushi (''ducem Qinium Tanuschum<ref name="MAFS-64">{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=8m07AAAAIAAJ|title=Memoirs of the American Folk-lore Society|publisher=American Folk-lore Society|year=1954|volume=44|page=64 (footnote 1)|quote=Indeed, it is in 1281 that Gin Tanusio (ducem Qinium Tanuschum) carries this title for the first time}}</ref>'', ''dux Ginius Tanuschus''<ref name="Hammond76"/>). Përshkruhet si armik i rendit anzhuin në Arbëri, që u kap dhe arrestua më vonë për bëmat e tij.<ref name="ReferenceA">Historia e Popullit Shqiptar Albanian Academy of Science Tiranë 2002,Toena p. 264</ref>
 
Një personazh me mbiemrin Dukagjini përmetpërmendet më 1377 në një dokument të [[Raguza (kthjellim)|Raguzës]], i quajtur ''Nicolaus Tuderovich Duchaghi''. Është e pamundur që ky personazh të lidhet me të tjerë mbajtës të këtij mbiemri apo me familjen feudale. Shuflaj i përmend në radhën e familjeve që kishin vetëm kancelari sllave (1387), tok me [[Balshajt]] dhe [[Kastriotët]].<ref name=":1">{{Cite book|title=Serbët dhe shqiptarët|last=Shuflaj|first=Milan|publisher=Toena|year=2004|origyear=1925|isbn=99927-1-854-4|location=Tiranë|pages=170|translator=Hasan Çipuri}}</ref>
 
{{Joref}}
Rreshti 76:
 
Të gjitha këto familje shqiptare kanë dalë në skenën politike në një periudhë shumë të trazuar, të shkaktuar prej ndërhyrjeve e pushtimeve të shteteve të huaja. Gjatë dhjetëvjeçarëve të parë të shek. XV, për jetën politike të Shqipërisë së Epërme kanë qenë si më rrënimtare dy shtete: Perandoria Osmane dhe Despotati i Rashës, që ishte shtet vasal i të parit, madje një nga gratë e sulltan Muratit II ka qenë edhe vajza e despotit serb. Pas vdekjes së Balshës III (1421), sundimtarët serbë, deri më 1439 kur u shkatërrua Despotati i Rashës, i zhvendosën kufijtë dhe dolën në bregdetin shqiptar, nga Kotorri deri në Tivar, si edhe në rrethinat e Shkodrës, ku pushtuan Drishtin. Përballë fuqisë ushtarake të papërballueshme osmane një pjesë e fisnikëve shqiptarë ngurruan në fillim të rrëmbenin armët, kurse kundër pushtuesve serbë ata u ngritën të gjithë, Gjurashët në radhë të parë (zotërimet e të cilëve shtriheshin në rrethinat e Grykës së Kotorrit dhe në të gjithë Gentën), Zahariajt, Dukagjinët, Kastriotët etj.
 
== Referencat ==
[[Kategoria:Historia e Shqipërisë]]
[[Kategoria:Shekulli XV në Shqipëri]]