|
[[Skeda:Malik Bin Anas Name.png|thumbparapamje|Kaligrafia]]
Një nga emrat e mëdhenj padyshim është '''Malik ibn Enes''', jurist dhe imam i [[Medh-hebet|medhhebit]] Malikij[[Maliki]]j. Emri i plotë i tij është '''Ebu Abdullah Malik ibn Enes ibn Malik ibn Ebi Amir ibn Amër ibn el-Harith ibn Gajman ibn Husajil ibn Amr ibn el-Harith el Hashabi'''.
Malik ibn Enes ka prejardhjen nga fisi jemenas[[jemen]]as Asbe. Gjyshi i tij i shpërngulur në [[Medina|Medine]] ka qenë një nga dijetarët tabiin. Nuk dihet saktësisht viti i lindjes së tij. Shumë thonë se ai është i lindur në vitin 93 [[Kalendari hixhri|hixhri]]. Ishte i stolisur me butësi dhe zgjuarsi. Në trup ishte i gjatë dhe kishte mjekër të bardhë porsi dëbora. Diturinë e fitoi pranë dijetarëve më të famshëm të Medinës[[Medinë]]s si Ibn Shib dhe Nafi Mevla [[Abdullah ibn Omer]]. Nga i pari (Ibn Shib) merrë 232 hadithe dhe nga i dyti (Nafi Mevla Abdullah ibn Omer) 80 të cilët i fut në "[[Muveta Imam Malik|Muvetta]]"-në e tij të njohur. Në baz të transmetimeve të përcjellura nga [[Ebu Isa Muhammed et-Tirmidhi|Tirmilliu]], vetë [[Pejgamberi]] a.s. paralajmëron ardhjën e tij si dhe të [[Ebu HanifesHanife]]s dhe [[Imam Shafi’u|Shafiiut]].
Dijetarët e asaj kohe me rastin e vizitës [[Xhamia e Pejgamberit|xhamisë së Pejgamberit]] a.s. në Medine, takoheshin edhe me Imam Malikun. Bëhen takime dhe biseda të shumta fetare me çrast dituria e tij përcjellet në shumë territore të hilafatit.
Maliku është themeluesi i shkollës juridike të hixhazit, karakteristikat e së cilës janë [[Syneti|Suneti]] i Pejgamberit[[Pejgamberi]]t a.s. dhe traditat e popullit të Medinës, prandaj edhe emri i kësaj shkolle është "shkolla e synetit" ose "shkolla e traditës".
Imam Maliku e njihte mirë shkencën e hadithit[[hadithi]]t. Në ligjiratat e tij, të cilat ishin në zë, vinin nga të gjitha anët, e kishte nga ata të cilët udhëtonin me muaj të tërë për të ndëgjuar ligjiratat e tij. Në pyetje jepte përgjigje të qarta dhe kurrë nuk lente që përgjigjja e tij të ketë dy kuptime. Legjenda thotë se ai ka fituar dituri tek 900 dijetarë nga të cilat 300 ishin tabiinë.
[[Hilafeti|Halifja]] Harun er-Rashid me një rast kur kryen haxhin[[haxhi]]n kthehet në Medine me qëllim që të ndigjoj Imam Malikun me çrast qon fjalë që të vij Imami tek ai. Në këtë i përgjigjet: "Kush don që të mësoj diçka ai shkon tek dijetari sepse dituria askujt nuk i vjen në këmbë." Kur haroni dëgjon ngritët në këmbë dhe shkon te shtëpia e Malikut për ta ndëgjuar atë (për të kërkuar dituri nga ai). Me atë rast Imam Maliku ia thotë hadithin e [[Pejgamberët në Islam|Pejgamberit]] a.s. :
"Në qoftë se një dijetarë e transmeton diturinë e tij vetëm tek një njeri, nga ajo dituri nuk ka dobi as marrësi i saj e as transmetuesi."
Kur Halifja e dëgjon këtë hadith urdhëron që gjithë shoqëria e tij të mblidhet e të dëgjojë ligjiratën. Imam Maliku ligjiratën e tij e fillon me Hadithin[[Hadith]]in : " Kush për kërkim të diturisë nënshtrohet [[Allahu]] do ta lartësojë." Kur Halifja e kuptoi domethënien e këtij hadithi la vendin e tij dhe u ul sëbashku me të gjithë dëgjuesit e tjerë.
Maliku gjatë jetës së tij ka shkruar shumë vepra. Vepra e tij Kitabul-Muvetta është vepra juridike Islame më e hershmja. Dituria e tij (Medhhebi Malikij) është i përhapur kryesisht në [[Tunizi]], [[Algjeri]], [[Marok]], pjesëve të tjera të Afrikës dhe Spanjës[[Spanjë]]s myslimane[[mysliman]]e të asaj kohe.
Imam Maliku vdiq në vitin 179 h. në moshën 85 vjeç.
[[Kategoria:Personalitete Islame]]
[[Kategoria:Imamllarë|Malik ibn Enes]]
| 