[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
vNo edit summary
vNo edit summary
Rreshti 14:
Kurani përmend këto bashkësi fetare jo-myslimane: [[Judaizmi|çifutët]] (''al-yahūd'' ose ''banū Isrāʾīl'' = „fëmijët e Izraelit“), [[Kristianizmi|të krishterët]] (''an-naṣārā''), [[Zoroastrizmi|zoroastristët]] (''[[Al-Maxhūs|al-maǧūs]]''), [[sabeët]] (''aṣ-ṣābiʾa''), ose [[Mandeizmi|mandeët]] dhe [[Politeizmi|politeistët]] (''al-[[Mushrik-ët|mushrikūn]]''). Ata që kanë pasur libra të shenjtë që në kohën para-islamike, dmth. [[torah]] (''at-tavrāt'') dhe [[ungjilli]] (''al-[[Inxhil|inǧīl]]''), janë ''[[Ahl al-kitab|ahl al-kitāb]]'', „besimtarë me libra“. „Fëmijët e Izraelit“ përmenden si në lidhje me historinë biblike të judaizmit, ashtu edhe në lidhje me çifutët e ambientit ku jetonte Muhamedit<ref>Shih ''The Encyclopaedia of Islam''. New Edition. Brill, Leiden. vëll I, f. 1020 ("Banū Isrāʾīl") dhe citatet e kuranit aty</ref>, ndërsa termi ''al-jahūd'' përdoret në kuran vetëm për çifutët e [[Medina|Medinës]] dhe përreth saj, me të cilët Muhamedi ka pasur kontakte. Në [[Fikh|jurisprudencë]], gjatë përshkrimit të trajtimit të të mbrojturve përdoret vetëm emri ''al-yahūd''.<ref>''al-mausūʿa al-fikhiyya.'' (Enciklopedi e të drejtës islamike). Kuwait 2004. Vëll. 7, f. 121 dhe 141</ref>
 
Kurani përmend edhe shkrime të tjera: shkrimet e [[Abrahami]]t dhe [[Moisiu]]t (ṣuḥuf Ibrāhīm va-Mūsā) ose „shkrimet e para“ (''aṣ-ṣuḥufu ʾl-ūlā''), të cilat kurani nuk i përcakton më hollësisht, dhe shkrimet e [[Davidi]]t (''zabūr Dāvūd '' = [[Psalmi|psalmet]]). Mbi këto shkrime Muhamedi duhet të ketë pasur vetëm dijeni të vagëlluara pasi as kurani dhe as [[Tafsir-iTefsiri|ekzegjeza e kuranit]] nuk japin të dhëna konkrete për to. Bashkësitë e përmendura fetare, me të cilat ai duhet të ketë pasur kontakte që përpara aktivitetit të tij si profet, pas emërimit të tij si profet cilësohen në përgjithësi si [[Kafir-iQafiri|të pafe]] (kjo vlen edhe për të krishterët dhe çifutët) dhe pas mposhtjes së tyre, në jurisprudencë, si bashkësi nën mbrojtje (islamike) (arabisht أهل الذمة = ''ahl al-dhimma'' = ahlu ʾl-ḏimma).
 
Juristi dhe teologu [[Ibn al-Kajjim-i|Ibn Qayyim al-Ǧauziyya]] († 1350) përmend pesë bashkësi jo-myslimane: çifutët, të krishterët, zoroastristët, sabeët dhe politeistët. Edhe [[Abdullah ibn Abbas-i|Ibn ʿAbbās-i]] thotë: