Martesa islame: Dallime mes rishikimesh

'''Martesa islamike''' ([[Gjuha arabe|arabisht]] نكاح) ''(nikah)'' është [[martesa]] e kryer në bazë të [[Sheriati|sharia-s]]. Ajo konsiderohet nga sistematika juridike islamike si kontratë e [[E drejta civile|të drejtës civile]].

I njohur u bë rasti i indianes myslimane [[Çështja Shah Bano|Shah Bano]], e cila më 1985 e paditi në gjyq të shoqin e saj të ndarë për pagesën e mjeteve për jetesë. Gjykata supreme i kishte dhënë të drejtë kërkesës së saj dhe jo duke interpretuar të drejtën islamike por duke iu referuar një ligji anglo-indian, i cili e detyronte burrin të paguajë, në mënyrë që të parandalonte që gruaja të detyrohej të përfundonte në ndihmën sociale të shtetit. Ortodoksia myslimane ''(kleri konservativ)'' protestoi kundra këtij vendimi duke ngulur këmbë me mendimin që gjykata kishte futur hundët në rregullat ligjore islamike, të cilat e përcaktonin krejt ndryshe një detyrim financiar të tillë. [[UlamaUlema]] argumentonte duke thënë se martesa është një kontratë, me prishjen e të cilës marrin fund edhe të gjitha detyrimet e burrit. Pagesa lejohet sipas tyre të bëhej vetëm për tre muaj pas ndarjes. Qeveria nën kryesinë e [[Raxhiv Gandi]]-t lejoi të zbatohej kjo pikëpamje e ''ulama''-s.