Jeronimi: Dallime mes rishikimesh
[redaktim i pashqyrtuar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
vNo edit summary |
vNo edit summary |
||
Rreshti 22:
'''Jeronimi''' (i njohur me emrin latin ''Sophronius Eusebius Hieronymus'', lindi në vitin [[347]] në Stridon, [[Dalmacia|Dalmaci]], dhe vdiq më [[30 shtator]], [[420]] në [[Betlehemi|Betlehem]], të [[Judea|Judesë]]) ishte [[At kishe|at i kishës]], dhe [[Teologjia|teolog]]. U shpall [[Doktor i kishës|mësues kishe]] nga [[Vatikani]]. Njihet më mire si përkthyesi i [[Bibla|Biblës]] nga [[greqishtja]] dhe [[hebraishtja]] në [[Latinishtja|latinisht]]. ''[[Vulgate]]'' e Shën Jeronimit është ende sot një tekst i rëndësishem i [[Kisha katolike romake|kishës katolike romake]].
Në traditën artistike të kishës katolike romake paraqitet zakonisht si, mbrojtes i mësimit teologjik, si [[Kardinali|kardinal]], përkrah [[Ipeshkvi]]t [[
== Jeta ==
[[Skeda:Lucas_van_Leyden_019.jpg|parapamje|left|
Pas një jete me mjaft avantura seksuale, më në fund besoi në Krishtin dhe u dha pas asketizmit. Prandaj kaloi në shkretëtirën e Sirisë, afër Antiokisë, për të bërë një jetë oshinari. Ndërkohë erdhi në përfundimin se e vetmja mënyrë për t’i mundur fantazitë seksuale, të cilat e mërzitnin, ishte mësimi i gjuhës hebraike! Më në fund u bë njohësi më i mirë i gjuhës hebraike në Perëndim, madje më i mirë se [[Origjeni|Origeni]]. Më vonë u gradua dhe erdhi në Romë, ku u bë dora e djathtë e papës Damas, i cili e ngarkoi atë me përkthimin e Dhiatës së vjetër (versioni i mëparshëm latin ishte përkthyer nga Septuaginta greke, dhe jo nga origjinali hebraik). Jeronimi përktheu nga origjinali në latinisht tërë [[Bibla|Biblën]] duke përdorur edhe dorëshkrimet të vjetra latine si dhe Septuagintën. Ky përkthim njihet me emrin Vulgata. Ai shkroi gjithashtu një numër komentarësh profesional.
Ai bëri një pelegrinazh me nënën e perandorit Kostandin, në Jerusalem, duke u bërë kështu shembull për të tjerët. Atje u vendosën faltoret. Jeronimi u mahnit nga bukuria e këtij vendi, kështu që vendosi të shpërngulet dhe vendi i tij dhe të vendoset në Betlehem. Aty ai ndërtoi një manastir, i cili më vonë u dogj sigurisht nga ithtarët e Pelagut, armikut të teologjisë së Jeronimit. Jeronimi përjetoi ndarjen e Perandorisë romake dhe rënien e Romës.
Gjatë jetës së tij, ai dallohej për temperamentin e tij të rrëmbyeshëm dhe për fjalët e tij të ashpra. Ai u ngatërrua në shumë konflikte; në konfliktin me arianët ishte në anën e konservatorëve. Në pamfletin e tij Kundër Jovinianit ai vë në dyshim institucionin e martesës. Në pamfletin Kundër Helvidiut flet rreth virgjërisë së përjetshme të
Gjatë jetës së tij u kritikua për çështjet si vijon:
Rreshti 38:
# Ai ishte admirues i madh i Origenit, e vërtetë kjo, të cilën ai më vonë u përpoq ta mbulonte, si dhe mbështetës i madh i beqarisë dhe jetës në manastire. Ai e popullarizoi Pahominë.
# Ai u ngatërrua në debatin rreth shën
# Ai lejoi shumë praktika «katolike», si pelegrinazhin, nderimin e mbeturinave të kufomës së murgjve dhe të shenjtorëve të tjerë, ndezjen e qirinjve në varret e tyre dhe kërkimin e ndërmjetësimit të tyre në lutje. Jeronimi e shkroi këtë në pamfletin Kundër Viligantiut, i cili u lexua nga një numër i madh njerëzish dhe u pranua i tëri nga kisha.
|