Vepra themelore e Kostandin Kristoforidhit, për të cilën punoi gjithë jetën, është ''[[Fjalori i gjuhës shqipe]]''[https://forum.shqipopedia.org/threads/fjalori-i-gjuhes-shqipe-nga-konstandin-kristoforidhi.397/ Fjalori i Konstandingjuhës Kristoforidhit - Origjinalishqipe] me 11.675 leksema<ref name=":5">[[Aleksandër Meksi|Meksi A]]., ''Një thesar dokumentesh zbulojnë Kristoforidhin,'' [[Gazeta Shqiptare|Gazeta shqiptare]]. - p. 3509, 7 maj, 2006, p. 25 - 27.</ref> i përpiluar në toskërishte me alfabet të mbështetur në shkronja greke dhe i botuar më 1904 në [[Athina|Athinë]]<ref name=":1" />. Ky fjalor është fryt i një pune njëzetvjeçare<ref>Cici F., ''Sfondi grek në ortodoksinë shqiptare,'' [[Koha Jonë|Koha jonë]]. - Nr. 28, 31 janar, 2005, f. 18 - 19.</ref>. Në të janë përjashtuar shumica e huazimeve, veçanërisht e orientalizmave dhe greqizmave dhe bëhen përpjekje për të shpjeguar etimologjinë e fjalëve.
Kristoforidhi gjithashtu ka lënë tregimin e parë prozaike origjinale në gjuhën shqipe<ref name=":5" /> e njëkohësisht tregimin e parë për fëmijë<ref>[[Bedri Dedja|Dedja B]]., “Tradita dhe probleme të letërsisë shqipe për fëmijë”, Tiranë, 1971, f. 60.</ref>, ''[[Gjahu i Malësorëvet (Hieja e Tomorrit)]]'' në të dy kryedialektet. Shkruar më 1884 dhe botuar për herë të parë më 1902 nga "[[Albania (revistë)|Albania]]" e [[Faik Konica|Konicës]] në [[Londra|Londër]].
