Magjia (e mbinatyrshme): Dallime mes rishikimesh

[[FiguraSkeda:Pentagrami magjik.jpg|thumb|200px|Simboli gjatë mesjetes]]

Vrasje te mistershme, kafshe qe flasin, statuja qe ecin, metamorfoza, medaljone qe kurojne janë vetem disa nga elementet qe citohen ne veprat e Oracit, Porfirit, Plinit apo Virgjilit. Ne panoramën letrare te magjisë latine, vendin e pare e zene pa dyshim "Metamorfozat”. Apuleio është nje nga shkrimatret e pare te asaj epoke qe ka folur për magji ne librin e tij “Gomari i Arte”. Ne fakt vete Apulieo është gjykyar për ushtrim magjie pasi u perpoq qe me ane te disa fomulave te bindte nje vejushe qe te martohej me te ne menyre qe te perfitonte nga pasuria e saj. Sipas ligjeve te Romës çdokush qe përdorte magjinë për qëllime përfitimi ndëshkohej rëndë deri me vdekje.

Ne shekullin XVII kur magjia ishte ne kulmin e saj dhe pritej te merrte nje zhvillim akoma më të madh ndodhi krej e kunderta. Shkenca përparonte dhe vazhdonte të jepte shpjegime të fenomeneve qe deri ne ate moment ishin abstrakte. Një nga emrat qe u dallua për sulmin e ashpër ndaj doktrines se magjisë ishte [[Francis Bacon]]i. Rënia e magjisë u përshpejtua edhe nga mendimtarë te shquar si [[Rene Descartes|Dekarti]] dhe Hobbes. Gjithashtu në shekullin XVII [[Iluminizmi]] e mundi magjinë por pa arritur ta zhdukte përfundimisht atë.

Imazhi i magjise ne ditet e sotme nuk është fort i qartë, kjo fale dhe e kaosit qe ekziston mbi doktrinen magjike. Teorikisht gjërat janë si ne lashtesi, kushtet për te bërë magji janë pak a shume te njejtat por gjithnje te varuara nga yjet, formulat, shpirtërat dhe sendet magjike. Tematikat qe hasen gjate studimit te magjise kryesisht kanë te bëjnë me lidhjet e saj me shkencën dhe fenë, por dhe funksionin e saj shoqeror. Magjia është nje fenomen qe ka lindur njeheresh me qyteterimet me te lashta, ndersa sot është kthyer dhe ne objekt studimi, antropologjia kulturore, etnologia dhe psikologjia.

[[CategoryKategoria:Shoqëri]]