Wikipedia

Teoria e shahut

Loja e shahut zakonisht ndahet në tri faza: në hapje, në mes dhe në fund.[1] Ekziston një grup i madh teorish në lidhje me mënyrën se si duhet të luhet loja në secilën prej këtyre fazave, veçanërisht në fillim dhe në fund të lojës. Ata që shkruajnë për teorinë e shahut, të cilët shpesh janë edhe lojtarë të shquar, quhen "teoricienët".

"Teoria e hapjes" zakonisht i referohet konsensusit, i përfaqësuar gjerësisht nga literatura aktuale mbi hapjet.[2] "Teoria e fundit të lojës" përbëhet nga deklarata në lidhje me pozicione specifike, ose pozicione të një lloji të ngjashëm, megjithëse ka pak parime të zbatueshme universalisht.[3] "Teoria e lojës së mesme" shpesh i referohet maksimave ose parimeve të zbatueshme për lojën e mesme.[4] Megjithatë, tendenca moderne është t'i kushtohet rëndësi parësore analizës së pozicionit specifik në fjalë dhe jo parimeve të përgjithshme.[5]

Zhvillimi i teorisë në të gjitha këto fusha është ndihmuar nga literatura e gjerë mbi lojën. Në vitin 1913, historiani i shquar i shahut H. J. R. Murray shkroi në opusin e tij magnum 900 faqe A History of Chess se, "Loja zotëron një literaturë që në përmbajtje ndoshta e kalon atë të të gjitha lojërave të tjera të kombinuara."[6] Ai vlerësoi se në atë kohë "numri i përgjithshëm i librave mbi shahun, revistat e shahut dhe gazetat që i kushtojnë hapësirë rregullisht lojës ndoshta i kalon 5000".[7] Në vitin 1949, B. H. Wood vlerësoi se numri ishte rritur në rreth 20,000.[8][9] David Hooper dhe Kenneth Whyld shkruan në vitin 1992 se, "Që atëherë ka pasur një rritje të vazhdueshme nga viti në vit i numrit të botimeve të reja të shahut. Askush nuk e di se sa janë shtypur..."[8] Biblioteka më e madhe e shahut në botë , Koleksioni i John G. White[10] në Bibliotekën Publike të Cleveland, përmban mbi 32,000 libra dhe seri shahu, duke përfshirë mbi 6,000 vëllime të lidhura të botimeve të shahut.[11][12] Shahistët sot përdorin gjithashtu burime informacioni të bazuara në kompjuter.

Referime

Redakto
  1. ^ John Watson, Secrets of Modern Chess Strategy: Advances Since Nimzowitsch, Gambit Publications, 1998, p. 10. ISBN 1-901983-07-2. ISBN 0-486-20290-9.
  2. ^ David Hooper and Kenneth Whyld, The Oxford Companion to Chess, Oxford University Press, 2nd ed. 1992, p. 418 ("theory" entry). ISBN 0-19-866164-9.
  3. ^ Hooper and Whyld, p. 418.
  4. ^ Watson, Secrets of Modern Chess Strategy, p. 10.
  5. ^ Watson, Secrets of Modern Chess Strategy, p. 11.
  6. ^ H. J. R. Murray, A History of Chess, Oxford University Press, 1913, p. 25. ISBN 0-19-827403-3. This quote is also given in Hooper and Whyld, p. 229 ("literature of chess" entry).
  7. ^ Murray, p. 25 n. 1.
  8. ^ a b Hooper and Whyld, p. 229.
  9. ^ See B. H. Wood, "Books About Chess", Illustrated London News, 1949, reprinted in Fred Reinfeld (editor), The Treasury of Chess Lore, Dover, 1959, pp. 268–70.
  10. ^ "The World's Greatest Chess Library" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 2008-09-02. Marrë më 2008-04-21.
  11. ^ Cleveland Public Library, Special Collections Arkivuar 2009-03-05 tek Wayback Machine
  12. ^ Special Chess Records (Susan Polgar)
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Teoria_e_shahut&oldid=2633340"