Vendi arkeologjik i Vanit

Vendi arkeologjik i Va fjalë për fjalë është një vend arkeologjik me shumë shtresa në Gjeorgjinë perëndimore i vendosur në një kodër në qytetin eshtë vendi më i studiuar në brendësi të një rajoni të lashtë, i njohur në si dhe është futur në listën

Mbetjet e fortifikimeve dhe tempujve qeramika greke e prodhuar dhe importuar në vend dhe punimet e sofistikuara të arit vendas tani të ekspozuara në Muzeun Arkeologjik Vani dhe Muzeun e Gjeorgjisë tregojnë se Vani ishte një vendbanim urban i gjallë nga shekulli i 8-të shekulli I para Krishtit një emër i lashtë për Vanin është i panjohur: dy hipoteza konkurruese e identifikojnë vendin me Suriumin ose Leukothea.

Vendndodhja

Zona e Vanit ndodhet në periferi perëndimore të qytetit në Akhvlediani Gora një kodër me tarraca të ulëta prej përafërsisht 8.5 e rrethuar nga dy anët nga luginashume të thella Ultësirat rreth Vanit formojnë pikën e rajonit ligatinor gati trekëndor baza e të cilit është përgjatë bregut lindor të Detit të Zi i ndotur nga kolonitë greke në antikitet vendi në vetvete ndodhej në kryqëzimin e rrugëve të lashta tregtare duke gëzuar një pozicion komandues mbi fushën ngjitur.

Studim arkeologjik

Gjetjet e rastësishme arkeologjike në Vani u raportuan për herë të parë nga studiuesja franceze në 1851 e ndjekur nga një sërë shënimesh në shtypin gjeorgjian në vitet 1870 sondazhi paraprak arkeologjik u drejtua nga Aleksandër Stojanov në vitin 1889 dhe në një shkallë më të gjerë, nga viti 1896 dhe nga viti 1901 deri në vitin 1903 zbulimi i mëtejshëm u krye në vitin 1936 i ndjekur nga gërmime sitematike por të parregullta nën drejtimin e Nino Khoshtaria nga viti 1947 deri në nitin 1962 në vitin 1966 gërmimet rifilluan rregullisht si pjesë e ekspeditës së Qendrës për Arkeologjinë, të drejtuar nga dhe pas vdekjes së tij në 2002 nga Darejan Kacharava.

Vani është vendi më thelbësor i gërmuar në brendësi të Kolkias dhe ofron dëshminë më të mirë të zhvillimit të kësaj zone gjatë gjithë periudhës së kolonizimit grek të vijës bregdetare në periudhën katër faza janë identifikuar në vendndodhjen e Vanit nga shekulli VIII deri në mesin e shekullit I para Krishtit.