Wikipedia:Faqja kryesore/Artikulli i javës/2021/32
Faik bej Konica (Konicë, 15 mars 1875 - Uashington, 15 dhjetor 1942) ka qenë propagandues i çështjes kombëtare, studiues i historisë kombëtare e i gjuhës shqipe, botues, publicist dhe diplomat shqiptar. Ky “njeri me kulturë të lartë” (Noli), “enciklopedi shëtitëse” (G. Apolineri), eseist i shkëlqyer, stilist i përkryer, themelues teorik dhe praktik i kritikës letrare shqiptare, veprimtar politik me orientim perëndimor, siç ishte kultura e popullit që i takonte, poliglot, solli një model të ri në mendësinë shqiptare.
Lindi në Konicë, në oxhakun e bejlerëve të njohur si Zenelbejllinjtë, i biri i Shahin beut dhe Lalia hanëm Delvinës, i treti ndër katër djemtë, Mehmeti, Rustemi? dhe Hilmiu?. Sipas studiuesit Agron Alibali muaji i lindjes figuron i dokumentuar në prill - ndryshim që mbase lidhet me ndryshimet në kalendaret e zbatuara në atë periudhë. Mësimet e para i mori në vendlindje nga mësuesë privatë. Më 1883 vizitoi të motrën, Xhevën, që në atë kohë banonte në Shkodër. Ndoqi Kolegjën Saveriane të Jezuitëve në dy vite shkollore 1883-1885 ku ndoqi lëndë në italisht, latinisht, frëngjisht dhe gjermanisht. Kthehet në vendlindje për ndoshta një vit dhe më pas vijoi shkollimin në Liceun Perandorak të Gallatasarajit në Stamboll gjatë viteve 1886-1887.