?

? s • d • r Pikësimi
	Apostrofi ( ’ ' ); Kllapat (( )), ([ ]), ({ }), (< >); Dy pikat ( : ); Presja ( , ); Vijat (‒, –, —, ―); Tri pikat ( …, ... ); Pikëçuditësja ( ! ); Pika ( . ); Tire ( -, ‐ ); Pikëpyetja ( ? ); Thonjëzat ( ‘ ’, “ ” « » ); Pikëpresje ( ; ); Vi e lakuar ( /, \ );
Hapësirat
	hapësiart ( ) ( ) ( ); Pika e mesme ( · );
Shtyshkrimi e përgjithëshme
	( & ), ( * ), ( @ ), ( \ ), ( • ), ( ^ ), ( ¤ ) ¢, $, €, £, ¥, ₩, ₪, ( † ), ( ‡ ), ( ° ), ( ¡ ), ( ¿ ), ( # ), ( № ), ( %, ‰, ‱ ), ( ¶ ), ( ′ ), ( § ), ( ~ ), ( ¨ ), ( _ ), ( \|, ¦ )
Shtyshkrimi e jashtëzakonshme
	( ⁂ ), (‽ ), ( ؟ ), ( ※ ),

? emëruar si pikë pyetje është një nga shenjat e pikësimit. Kjo shenjë e pikësimit gjithmonë vendoset në fund të fjalisë dhe me këtë përmbyllet fjalia e cila është fjali pyetëse. Kur kemi këtë shenjë në fund të fjalisë kuptojmë është para shtruar pyetje përmes asaj fjalie.

Në çfarëdo gjuhe të botës që të përdoret(jo të gjitha gjuhët e botës e kanë si shenjë pikësimi) kjo shenjë pikësimi e ka të njëjtin funksion.

Shembull: E din çka është bota ?

Që dallon nga fjalia dëftore e cila është me përbërje të njëjtë të fjalëve por me shenjë tjetër pikësimi pika.

Shembull: E din çka është bota.

Ose fjalia çuditëse :

Shembull: E din çka është bota !

Që të tri fjalitë dallojnë në shenjat e tyre të pikësimit, në kuptimin e tyre si dhe në tonalitetin e tyre gjatë të shprehurit vokal të tyre.