Arti në internet
Arti në internet (i njohur gjithashtu si arti neto ) është një formë e artit të mediave të reja të shpërndara permesinternetit . Kjo formë e artit anashkalon dominimin tradicional të galerisë fizike dhe sistemit muze. Në shumë raste, shikuesi tërhiqet në një lloj ndërveprimi me veprën e artit. Artistët që punojnë në këtë mënyrë shpesh quhen artistë rrjetë.
Artistët e rrjetit mund të përdorin tradita specifike sociale ose kulturore të internetit për të krijuar artin e tyre jashtë strukturës teknike të internetit. Arti i internetit është shpesh - por jo gjithmonë - interaktiv, pjesëmarrës dhe i bazuar në multimedia . Arti i internetit mund të përdoret për të shpërndar një mesazh, qoftë politik apo social, duke përdorur ndërveprimet njerëzore.
Termi Arti në internet zakonisht nuk i referohet artit që thjesht është dixhitalizuar dhe ngarkuar për t'u shikuar në internet, si p.sh. në një galeri online. [1] Përkundrazi, ky zhanër mbështetet thelbësisht tek Interneti për të ekzistuar në tërësi , duke përfituar nga aspekte të tilla si një ndërfaqe interaktive dhe lidhje me kultura dhe mikrokultura të shumta sociale dhe ekonomike, jo vetëm me vepra të bazuara në ueb.
Teoricieni dhe kuratori i mediave të reja Jon Ippolito përcaktoi "Dhjetë mitet e artit në internet" në 2002. [1] Ai citon përcaktimet e mësipërme, si dhe e përkufizon atë si të dallueshme nga dizajni komercial i uebit dhe prek çështjet e qëndrueshmërisë, arkivueshmërisë dhe mbledhjes në një medium fluid.
Historia dhe konteksti
RedaktoArti në internet është i vulosur në tradita dhe lëvizje të ndryshme artistike, duke filluar nga Dadaizmi tek Situacionizmi, arti konceptual, Fluxus, video arti, arti kinetik, arti i performancës, arti telematik dhe ngjarjet . [2]
Në vitin 1974, artistja kanadeze Vera Frenkel punoi me Bell Canada Teleconferencing Studios për të prodhuar veprën String Games: Improvisations for Inter-City Video, vepra e parë artistike në Kanada që përdor teknologjitë e telekomunikacionit. [3]
Një vepër artistike e hershme telematike ishte vepra e Roy Ascott, La Plissure du Texte, [4] e shfaqur në bashkëpunim të krijuar për një ekspozitë në Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris në 1983.
Më 1985, Eduardo Kac krijoi poemën e animuar videotex Reabracadabra për sistemin Minitel . [5]
Institucionet e artit mediatik si Festivali Ars Electronica në Linz, ose IRCAM me qender në Paris (një bazë kërkimore për muzikën elektronike), gjithashtu do të përkreahin ose paraqesin artin e hershëm të rrjetit. Më 1997, Qendra e Arteve Vizuale të Listës së MIT priti "PORT: Navigating Digital Culture", e cila përfshinte artin e internetit në një hapësirë galerie dhe "projekte interneti të bazuara në kohë". [6] Artistët në shfaqje përfshinin Cary Peppermint, Prema Murthy, Ricardo Dominguez dhe Adrianne Wortzel . Në vitin 2000, Muzeu Whitney i Artit Amerikan përfshiu artin rrjetë në ekspozitën e tyre Bienale. [7] Ishte hera e parë që arti i internetit ishte përfshirë si një kategori e unike në Bienalen dhe shënoi një nga shembujt më të hershëm të përfshirjes së artit të internetit në një mjedis muzeal. Artistët e internetit përfshinin Mark Amerika, Fakeshop, Ken Goldberg, etoy dhe ®™ark .
Me ngritjen e motorëve të kërkimit si një portë për të hyrë në ueb në fund të viteve 1990, disa artistë të rrjetit e kthyen vëmendjen e tyre në tema të pergjashme. Ekspozita 'Data Dynamics' e vitit 2001 në Muzeun Whitney paraqiti 'Netomat' (Maciej Wisniewski) dhe 'Apartment' (Marek Walczak dhe Martin Wattenberg ), të cilat përdorën pyetjet e kërkimit si materialet të parë. "The Perpetual Bed" i Mary Flanagan mori vëmendjen për përdorimin e hapësirës rrëfyese jolineare 3D, ose ato që ajo i quajti "rrëfimet e lundrueshme". [8] [9] Pjesa e saj e vitit 2001 e titulluar 'Koleksioni' e shfaqur në Bienalen e Whitney shfaqi artikuj të grumbulluar nga hard disk anembanë botës në një pavetëdije kolektive llogaritëse.' [10] "The Secret Lives of Numbers" (2000) i Golan Levin vizualizoi "popullaritetin" e numrave nga 1 deri në 1,000,000 të matur nga rezultatet e kërkimit të Alta Vista. Punime të tilla vunë në dukje ndërfaqet alternative dhe vunë në dyshim rolin dominues të motorëve të kërkimit në kontrollin e aksesit në rrjet.
Megjithatë, interneti nuk mund të reduktohet në ueb dhe as në motorët e kërkimit. Krahas këtyre aplikacioneve unicast (pikë për pikë), që sugjerojnë ekzistencën e pikave referuese, ekziston edhe një internet multicast (me shumë pika dhe pa qendër) që është eksploruar nga shumë pak përvoja artistike, siç është Gjeneruesi Poietic . Arti i internetit, sipas Juliff dhe Cox, ka vuajtur nën privilegjin e përfaqesuesit së përdoruesit të natyrshme brenda artit digjital. Ata argumentojnë se Interneti nuk është sinonim i një përdoruesi specifik dhe ndërfaqes specifike, por një strukturë dinamike që përfshin kodimin dhe planifikimet e artistit. [11]
Shfaqja e platformave të rrjeteve sociale në mesin e viteve 2000 lehtësoi një ndryshim transformues në shpërndarjen e artit në internet. Komunitetet e hershme online u organizuan rreth "hierarkive tematike" specifike, [12] ndërsa platformat e rrjeteve sociale përbëhen nga rrjete egocentrike, me "individin në qendër të komunitetit të tyre". [12] Komunitetet artistike në internet iu nënshtruan një tranzicioni të ngjashëm në mesin e viteve 2000, duke u zhvendosur nga Klubet Surf, "grupe prej 15-30 persona, anëtarët e të cilëve kontribuan në një bashkëbisedim të vazhdueshme vizuale-konceptuale përmes përdorimit të mediave dixhitale" [13] dhe anëtarësimi i të cilëve ishte i kufizuar në një grup të përzgjedhur individësh, në platforma të rrjeteve sociale të bazuara në imazhe, si Flickr, të cilat lejojnë qasjen për çdo person me një adresë e-mail. Artistët e internetit përdorin gjerësisht aftësitë e rrjeteve të platformave të rrjeteve sociale dhe janë rizomatikë në organizimin e tyre, në atë që "prodhimi i kuptimit varet nga jashtë nga një rrjet i përmbajtjes së artistëve të tjerë". [13]
Post-Internet është një përshkrues i lirë [14] për veprat që rrjedhin nga interneti ose efektet e tij në estetikë, kulturë dhe shoqëri. [15] Është një term i diskutueshëm dhe shumë i kritikuar në komunitetin e artit. [14] Ajo doli nga diskutimet e mesit të viteve 2000 rreth artit në internet nga Marisa Olson, Gene McHugh dhe Artie Vierkant (ky i fundit i shquar për Objektet e tij të Imazhit, një seri printimesh njëngjyrëshe blu të thellë). [16] Midis viteve 2000 dhe 2010, artistët post-Internet ishin kryesisht domeni i mijëvjeçarëve që vepronin në platforma ueb si Tumblr dhe MySpace . Lëvizja është gjithashtu përgjegjëse për kryesimin e goditjeve të mikrozhanreve dhe nënkulturave të tilla si seapunk dhe vaporwave . [14]
Ky term "post internet" ishte krijua nga artistja e internetit Marisa Olson në 2008. [17] Nga një artikulli të vitit 2015 në The New Yorker, termi përshkruan "praktikat e artistëve që... ndryshe nga ato të gjeneratave të mëparshme, [përdorin] ueb-in [si] thjesht një medium tjetër, si piktura apo skulptura. Veprat e tyre të artit lëvizin rrjedhshëm midis hapësirave, duke u shfaqur herë në një ekran, herë të tjera në një galeri." Në fillim të viteve 2010, "post-Internet" u shoqërua gjerësisht me muzikanten Grimes, e cila përdori termin për të përshkruar punën e saj në një kohë kur konceptet post-Internet nuk diskutoheshin zakonisht në arenat kryesore të muzikës. [18]
Mjetet
RedaktoHistoriania e artit Rachel Greene identifikoi gjashtë forma të artit të internetit që ekzistonin nga viti 1993 deri në 1996: email, audio, video, grafikë, animacion dhe faqet e internetit. [19] Këto lista postare mundësonin organizimin e takimeve ballë për ballë që lehtësonin biseda më të nuancuara, më pak të ngarkuara nga keqkomunikimi.
Që nga mesi i viteve 2000, shumë artistë kanë përdorur motorin e kërkimit të Google dhe shërbime të tjera për frymëzim dhe materiale. Shërbimet e reja të Google krijojnë mundësi të reja artistike. [20] Duke filluar nga viti 2008, Jon Rafman mblodhi imazhe nga Google Street View për projektin e tij të quajtur The Nine Eyes of Google Street View . [21] [20] Një tjetër projekt i vazhdueshëm i artit neto është Unë jam Google nga Dina Kelberman, i cili organizon fotografi dhe video nga Google dhe YouTube rreth një teme në një menyre rrjeti që zgjerohet ndërsa lëvizni. [20]
- ^ a b Ippolito, Jon (2002-10-01). "Ten Myths of Internet Art". Leonardo. 35 (5): 485–498. doi:10.1162/002409402320774312. ISSN 0024-094X.
{{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Chandler, Annmarie; Neumark, Norie (2005). At a Distance: Precursors to Art and Activism on the Internet. Cambridge, Massachusetts: MIT Press. ISBN 0-262-03328-3.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Langill, Caroline (2009). "Electronic media in 1974". Shifting Polarities. Montreal: The Daniel Langlois Foundation for Art, Science, and Technology. Marrë më 21 shtator 2010.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ White, Norman T. "Plissure du Texte". The NorMill. Arkivuar nga origjinali më 19 prill 2021. Marrë më 21 shtator 2010.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) (Unedited transcript including organizational discussion.) - ^ "NET ART ANTHOLOGY: Reabracadabra". NET ART ANTHOLOGY: Reabracadabra. 2016-10-27. Marrë më 2020-12-26.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ "Port Home".
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ The Whitney Biennial 2000. See also "Now Anyone Can Be in the Whitney Biennial" in The New York Times (March 23, 2000), and "The Whitney Speaks: It Is Art" in Wired Magazine (March 23, 2000).
- ^ Klink, Patrick (1999). "Daring Digital Artist". UB Today. Buffalo: The University at Buffalo. Arkivuar nga origjinali më 4 mars 2016. Marrë më 21 dhjetor 2011.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Flanagan, Mary (2000). "navigating the narrative in space: gender and spatiality in virtual worlds". Art Journal. New York: The College Art Association. Marrë më 21 dhjetor 2011.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Cotter, Holland (2002). "Never Mind the Art Police, These Six Matter". The New York Times. New York. Marrë më 21 dhjetor 2011.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Toby Juliff, Travis Cox (2015). "The post-display condition of contemporary computer art" (PDF). EMaj. 8.
{{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b Boyd, D. M.; N. B. Ellison (2007). "Social Network Sites: Definition, History, and Scholarship". Journal of Computer-Mediated Communication. 13 (1): 210–230. doi:10.1111/j.1083-6101.2007.00393.x. Marrë më 20 nëntor 2012.
{{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b Schneider, B. "From Clubs to Affinity: The Decentralization of Art on the Internet". 491. Arkivuar nga origjinali më 7 korrik 2012. Marrë më 20 nëntor 2012.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b c Amarca, Nico (1 mars 2016). "From Bucket Hats to Pokémon: Breaking Down Yung Lean's Style". High Snobiety. Marrë më 24 maj 2020.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Wallace, Ian (18 mars 2014). "What Is Post-Internet Art? Understanding the Revolutionary New Art Movement". Artspace.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Connor, Michael (1 nëntor 2013). "What's Postinternet Got to do with Net Art?". Rhizome.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ "Interview with Marisa Olson". 28 mars 2008.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Snapes, Laura (19 shkurt 2020). "Pop star, producer or pariah? The conflicted brilliance of Grimes". The Guardian.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Moss, Cecelia Laurel (2015). Expanded Internet Art and the Informational Milieu. Ann Arbor. fq. 1. ISBN 978-1-339-32982-6.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Mungon shtëpia botuese te vendodhja (lidhja)</5-Arts Net> In the 1990s, email based mailing lists provided net artists with a community for online discourse that broke boundaries between critical and generative dialogues. The email format allowed instant expression, however limited to text and simple graphic based communication, with an international scope.<5-arts net>Greene, Rachel. (2004). Internet art. New York, N.Y.: Thames & Hudson. fq. 73–74. ISBN 0-500-20376-8. OCLC 56809770.{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b c Christou, Elisavet (2018-07-01). "Internet Art, Google and Artistic Practice". Electronic Workshops in Computing. doi:10.14236/ewic/EVA2018.23.
{{cite journal}}: Burimi journal ka nevojë për|journal=(Ndihmë!); Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ "NET ART ANTHOLOGY: Nine Eyes of Google Street View". NET ART ANTHOLOGY: Nine Eyes of Google Street View. 2016-10-27. Marrë më 2020-11-16.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)