Beteja e Pollogut

Beteja e Pollogut ishte rezultat i një inkursioni arbëror në territorin osman. I ndihmuar nga Alfonsi V, udhëheqësi arbëror Skënderbeu bëri plane për të rimarrë Svetigradin, i cili ishte humbur në 1448. Strategjia e tij përfshinte fillimin e një pushtimi në Maqedoni për të shkatërruar vendin përreth Svetigradit dhe për të tërhequr garnizonin në një kurth. Ndërsa po bënte këtë, ai u ndalua në fushat e Pollogut afër Tetovës nga një forcë e cila po planifikonte të pushtonte Arbërinë e udhëhequr nga shoku i tij i vjetër Ibrahim Pasha. Ushtria u shkatërrua shpejt dhe ushtria e Skënderbeut vazhdoi plaçkitjen përpara se të kthehej në Dibër.

Beteja e Pollogut
Gdhëndje e shekullit XVI nga Jost Amman
Data 22 prill 1453 Vendodhja Pollogu, pranë Tetovës, Perandoria Osmane (sot Maqedonia e Veriut) Pasoja Fitore e Arbërorve
Palët pjesëmarrëse
Lidhja e Lezhës	Perandoria Osmane
Komandantët dhe udhëheqësit
Skënderbeu	Ibrahim Pasha †
Fuqia ushtarake
E panjohur	14,000
Viktimat dhe humbjet
Të panjohura	3,000

Sfondi

Skënderbeu e humbi Svetigradin në 1448 pas një rrethimi dy-mujor. Kalaja ishte jetike për mbrojtjen e tij strategjike të Arbërisë pasi ruante një nga kalimet kryesore malore në vend nga Maqedonia. Prandaj, ai bëri përpjekje për ta rimarrë atë me ndihmën e Alfonso V të Aragonit; në Traktatin e Gaetës të nënshkruar në 1451, Skënderbeu u bë një vasal i Alfonsos në këmbim të ndihmës financiare dhe ushtarake për luftën e tij të vazhdueshme me Turqit. Në dimrin e vitit 1452, Skënderbeu bëri plane për ofensivën e tij dhe kështu mori nga Alfonso artileri dhe arkebuse shumë të nevojshme.

Preludi

Në pranverën e vitit 1453, Skënderbeu u fut në Maqedoni. Gjatë natës, ushtria e Skënderbeut marshoi nëpër një stuhi të fortë, duke shpresuar të surprizonte turqit. Pranë Tetovës ushtria e Skënderbeut takoi një ushtri kundërshtare osmane prej 14,000 burrash të udhëhequr nga Ibrahim Pasha, një nga miqtë e vjetër të Skënderbeut gjatë shërbimit të tij në ushtrinë osmane. Skënderbeu urdhëroi ndërprerjen e marshit dhe bëri plane të tërhiqej në luginën e Mokrës, duke shpresuar të joshte kundërshtarin e tij në një kurth. Por Ibrahimi nuk e ndoqi dhe në vend të kësaj u vendos në fushën e Pollogut. Kjo manovër bllokoi inkursionet e mëtejshme në Maqedoni.

Në kampin arbëror, planet e betejës po bëheshin ndërsa kampi turk qëndroi i qetë. Moisi Arianit Golemi propozoi të bënte një sulm natën, por Skënderbeu ngurroi duke qenë se një stuhi e fuqishme po kalonte, duke e bërë të vështirë fillimin e një sulmi; Hamza Kastrioti mbështeti Moisiun.

Beteja

Dyshimet e Skënderbeut shpejt u zbehën dhe ai bëri plane për një sulm në kampin e armikut. Më 22 Prill, megjithë stuhitë, Skënderbeu nisi një sulm të shpejtë kalorësie i cili hyri në kampin e armikut duke shkaktuar çrregullim dhe kaos. Skënderbeu u përball me Ibrahimin dhe e sfidoi atë në një duel personal. Skënderbeu doli fitimtar dhe i preu kokën kundërshtarit të tij. Koka e tij u vendos në një heshtë në një mënyrë të ngjashme me ekzekutimin e Władysław III të Polonisë dhe pasi u informuan, trupat turke u larguan shpejt.

Pasojat

Turqit lanë pas 3,000 të vdekur. Ushtria e Skënderbeut vazhdoi plaçkitjet përpara se të kthehej në Dibër. Ai u kthye triumfues me ushtrinë e tij me të cilën kishte ndarë plaçkën. Në të njëjtin vit, Perandoria Bizantine ra pas rënies së Kostandinopojës. Kjo ishte një goditje për Skënderbeun dhe të gjithë botën e krishterë që tani kishin frikë se Roma do të pësonte një fat të ngjashëm.

Referime

• Francione, Gennaro (2006) [2003]. Aliaj, Donika (red.). Skënderbeu, një hero modern : (Hero multimedial) [Skanderbeg, a modern hero (Hero multimedia)]. Përkthyer nga Tasim Aliaj. Tiranë, Albania: Shtëpia botuese "Naim Frashëri". ISBN 99927-38-75-8.99927-38-75-8
• Franko, Demetrio . Comentario de le cose de 'Turchi, et del S. Georgio Scanderbeg, principe d' Epyr . Venecia: Altobello Salkato, 1480.