Gjashtëmbëdhjetë mbretëritë

Gjashtëmbëdhjetë Mbretëritë, më pak e përdorur si Gjashtëmbëdhjetë Shtete, ishte një periudhë e historisë kineze nga viti 304 deri 439 në të cilën rendi politik i Kinës veriore u copëtua në një seri të shteteve të pavarur jetëshkurtër, shumica nga të cilat u themeluan nga popullsia e etniteteve pakicë që ishin vendosur në veri të Kinës, gjatë shekujve të mëparshëm dhe kanë marrë pjesë në shkatërrimin e Dinastisë perëndimore Jin në fillim të shekullit IV. Periudha përfundoi me bashkimin e Kinës veriore nga ana e Wei i Veriut në fillim të shekullit të 5-të.

Gjashtëmbëdhjetë mbretëritë
Kinezishtja tradicionale	十六國
Kinezishtja e thjeshtëzuar	十六国
Transkriptimet Mandarin standard Hanyu Pinyin Shíliù Guó

Historia e Kinës: Territoret e përafërta të pushtuara nga dinastitë dhe shtetet e ndryshme në të gjithë historinë

Për shkak të konkurrencës së ashpër midis shteteve dhe paqëndrueshmërisë së brendshme politike, mbretëritë e kësaj epoke ishin kryesisht jetëshkurtër. Nga viti 376 deri në vitin 383, Ish mbretëria Qin për një kohë të shkurtër e unifikoj të gjithë Kinën veriore, por rënia e saj çoi në fragmentimin edhe më të madh politik. Gjashtëmbëdhjetë Mbretëritë është konsideruar të jetë një nga periudhat më kaotike në historinë kineze. Rënia e dinastisë Perëndimore Jin dhe rritja e regjimeve barbare në Kinë gjatë kësaj periudhe i përngjan e rënies dhe tkurrjes së Perandorisë Romake në perëndimit edhe pas të cilës erdhën edhe pushtimet e nga Hunëve dhe fiseve gjermanike në Evropë, të cilat edhe kanë ndodhur në shekujt IV dhe V.

Historia

Prapavija

Nga fundi i dinastisë Han e deri në fillim të dinastisë Jin (265-420), një numër i madh i popujve jo-kinezë Han që jetojnë përgjatë periferisë veriore të Kinës u vendosën në veri të Kinës. Disa prej këtyre emigrantëve të tillë si Xiongnu dhe Xianbei kishin qenë blegtorë nomadë nga stepat e veriut. Të tjerët si Di dhe Qiang ishin bujq dhe barinj nga malet e perëndimit. Si emigrantë, ata jetonin në mesin e kinezëve Han dhe ishin natyralizuar në shkallë të ndryshme. Shumica punonin si punëtorë të fermave. Disa morën pozita zyrtare në gjykata dhe ushtri. Ata gjithashtu janë ballafaquar me diskriminim dhe mbajtën ndërlidhjet ndërmjet fiseve dhe klaneve.

Lufta e Tetë Princave (291-306) gjatë sundimit të dytë Jin, Perandori Hui ndau ashpër dhe dobësuar autoritetin perandorak. Qindra e mijëra u vranë dhe miliona u dëbuan nga luftimet të brendshme. Kryengritjet popullore kundër tatimeve të rënda dhe represionit mori hov në të gjithë vendin. Në Sichuan, Li Xiong, një kryetar Di, udhëhoqi një kryengritje të suksesshme dhe themeloi mbretërinë Cheng Han në vitin 304. Kështu filloi krijimi i mbretërive të pavarura në veri të Kinës, pasi autoriteti i Jin u shpërbë. Shumica e këtyre mbretërive u themelua nga udhëheqësit pakicave etnike të cilët morën emra të mbretërimit kinez.

Referimet

• Li Bo, Zheng Yin, "5000 years of Chinese history", Inner Mongolian People's publishing corp, ISBN 7-204-04420-7, 2001.