Konventa kundër diskriminimit në arsim
Konventa kundër diskriminimit në arsim është një traktat shumëpalësh i miratuar nga UNESCO më 14 dhjetor 1960 në Paris dhe që ka hyrë në fuqi më 22 maj të vitit 1962.[1] Konventa synon të luftojë diskriminimin, asimilimin kulturor ose fetar, dhe/ose ndarjen racore në fushën e arsimit. Konventa gjithashtu siguron zgjedhjen e lirë të arsimit fetar [2] dhe shkollës private, [3] si dhe të drejtën për të përdorur ose mësuar gjuhët e tyre për grupet e pakicave kombëtare.[4] [5] Konventa hyn në fuqi për secilin shtet, 12 muaj pas depozitimit të instrumentit të ratifikimit. Që nga tetori i vitit 2019, janë 104 shtete anëtare të Konventës (Kina ka ofruar një denoncim në lidhje me territorin Makau).[6] [7]
Ekziston gjithashtu një protokoll shtesë që është miratuar më 10 dhjetor të vitit 1962 dhe që në shtetet nënshkruese hyri në fuqi më 24 tetor të vitit 1968. Që nga tetori i vitit 2019, Protokolli ka 37 anëtarë (përfshirë Vietnamin; pas bashkimit Vietnami nuk ka shprehur një qëndrim nëse ai arrin të unifikojë Vietnamin e Jugut si anëtar i Protokollit).[8]
Kjo Konventë përmendet gjithashtu edhe në Preambulën e Konventës Ndërkombëtare për Zhdukjen e të Gjitha Formave të Diskriminimit Racial dhe Konventës Ndërkombëtare të Kombeve të Bashkuara për Mbrojtjen e të Drejtave të të gjithë Punonjësve Migrantë dhe Anëtarëve të Familjeve të tyre .
Përmbajtja Redakto
Neni 1 e përcakton "diskriminimin" si çfardo dallimi, përjashtimi, kufizimi ose preference në bazë të racës, ngjyrës, seksit, gjuhës, fesë, mendimit politik ose opinionit tjetër, origjinës kombëtare ose statusit shoqëror, statusit ekonomik ose lindjes.
Sidoqoftë, artikulli tregon një numër situatash që nuk konsiderohen se përbëjnë diskriminim. Kjo përfshin krijimin ose mirëmbajtjen e sistemeve arsimore të veçanta ose institucioneve për nxënës të të dy gjinive, kur ata kanë qasje të lehtë në arsim:
- krijimi ose mirëmbajtja mbi baza fetare ose gjuhësore, dhe
- krijimi ose mirëmbajtja e institucioneve private arsimore, nëse qëllimi i institucioneve të tilla nuk është të sigurojnë përjashtimin e ndonjë grupi, por të shtojnë mundësinë e arsimit të ofruar nga autoritetet publike.
Neni 3 kërkon që shtetet të eliminojnë dhe parandalojnë diskriminimin ndërsa neni 5 pohon respektimin e lirisë së prindërve në zgjedhjen e shkollave private, dhe që pakicat kombëtare të kenë të drejtën të përfshihen në aktivitete edukative të tyre dhe të punësimit ose mësimit të tyre në gjuhën amtare
Neni 9 ndalon çfardo rezervimi të Konventës.
Traktati, në tërësinë e tij, mund të shihet këtu .
Shih edhe Redakto
Referime Redakto
- ^ Rexhepagiq, Jashar (2008). Çështje fundamentale në pedagogjinë ndërkombëtare (Essential Issues in International Pedagogy). Prishtinë: Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës (Kosova Academy of Sciences and Arts). fq. 339–343. ISBN 9789951413657.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Article 2 (b)
- ^ Article 2 (c)
- ^ Article 5, (c)
- ^ Article 9
- ^ Signatures to the Convention
- ^ List of member states of the convention and protocol
- ^ "Conventions". www.unesco.org. Marrë më 2019-10-21.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)