Kritika ndaj fesë
Kritika ndaj fesë përfshin kritikën e vlefshmërisë, konceptit ose ideve të fesë.[1] Të dhënat historike të kritikës së fesë shkojnë prapa të paktën në shekullin e 5-të pes në Greqinë e lashtë, në Athinë në mënyrë specifike, me Diagorasin "Ateistin" e Melos. Në Romën e lashtë, një shembull i hershëm i njohur është De rerum natura i Lucretius nga shekulli 1 pes.
Çdo fe ekskluzive në Tokë (si dhe çdo pikëpamje ekskluzive e botës) që promovon pretendime ekskluzive të së vërtetës denigron domosdoshmërisht pretendimet e së vërtetës së feve të tjera.[2] Kështu, disa kritika ndaj fesë bëhen kritika të një ose më shumë aspekteve të një tradite specifike fetare.
Kritikët e fesë në përgjithësi mund ta shohin fenë si një ose më shumë nga: të vjetruara, të dëmshme për individin, të dëmshme për shoqërinë, një pengesë për përparimin e shkencës ose njerëzimit, një burim aktesh ose zakonesh imorale, një mjet politik për kontrollin shoqëror.
Përkufizimi i fesë
RedaktoFeja është një koncept modern perëndimor që u zhvillua nga shekulli i 17-të e tutje, jo më parë. Për shembull, në Azi, askush para shekullit të 19-të nuk u vetëidentifikua si "hindu" ose identitete të tjera të ngjashme. Kulturat e lashta dhe mesjetare që prodhuan tekste fetare, si Bibla Hebraike, Dhiata e Re ose Kurani, nuk kishin një koncept apo ide të tillë në gjuhët, kulturat apo historitë e tyre dhe as popujt në kontinentet amerikane para Kolombit.
Sot, edhepse studiuesit modernë e konceptojnë fenë gjerësisht si një abstraksion që përfshin besime, doktrina dhe vende të shenjta, ende nuk ka një konsensus shkencor mbi atë se çfarë është një fe.
Shiko edhe
RedaktoReferime
Redakto- ^ Fitzgerald, Timothy (2000). The Ideology of Religious Studies. New York: Oxford University Press (publikuar 2003). fq. 235. ISBN 978-0195347159. Marrë më 30 pri 2019.
[...] this book consists mainly of a critique of the concept of religion [...].
{{cite book}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!) - ^ See Saumur v Quebec (City of).
See also:
Katharine Gelber; Adrienne Sarah Ackary Stone (2007). Hate Speech and Freedom of Speech in Australia. Federation Press. fq. 179. ISBN 978-1862876538.
In some belief systems, religious leaders and believers maintain the right to both emphasise the benefits of their own religion and criticise other religions; that is, they make their own claims and deny the truth claims of others.
{{cite book}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!)Michael Herz; Peter Molnar (2012). The Content and Context of Hate Speech: Rethinking Regulation and Responses. Cambridge University Press. ISBN 978-1107375611.people of every religion, as well as of no religion, have a reason for wanting it to be possible to face other people with challenges to their faith, namely that this is the only way those people can be brought to see the truth.
{{cite book}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!)"NO COMPULSION IN RELIGION: AN ISLAMIC CASE AGAINST BLASPHEMY LAWS" (PDF). Quilliam Foundation. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 2016-03-04.Due to the nature of religious belief, one person's faith often implies that another's is wrong and perhaps even offensive, constituting blasphemy. For example, the major world religions often have very different formulations and beliefs concerning god or gods, Muhammad, Jesus, Buddha and the Hindu deities, as well as about various ethical and social matters
{{cite web}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!)