Ligji i Përtërirë

Ligji i Përtërirë (Greqishtja e vjetër: Deuteronómion, fjalë-për-fjalë. 'ligji i dytë'; latinisht: Liber Deuteronomii) është libri i pestë i Torës (në judaizëm), ku quhet Devarim (hebraishte biblike: Dəḇārīm, fjalë-për-fjalë. '[fjalët e Moisiut]') dhe libri i pestë i Biblës dhe Biblës Hebraike. Dhiata e Vjetër e Krishterë.

Moisiu merr Ligjin (lart) dhe lexon Ligjin për izraelitët (poshtë).

Kapitujt 1–30 të librit përbëhen nga tre predikime ose fjalime që u janë mbajtur izraelitëve nga Moisiu në Rrafshinat e Moabit, pak para se ata të hyjnë në Tokën e Premtuar. Predikimi i parë rrëfen dyzet vitet e bredhjeve në shkretëtirë që kishin çuar në atë moment dhe përfunduan me një nxitje për të zbatuar ligjin. Predikimi i dytë u kujton izraelitëve nevojën për të ndjekur Zotin dhe ligjet (ose mësimet) që ai u ka dhënë, nga të cilat varet zotërimi i tyre i tokës. Predikimi i tretë ofron ngushëllimin se, edhe nëse kombi i Izraelit tregohet i pabesë dhe kështu humbet tokën, me pendim gjithçka mund të rikthehet.

Katër kapitujt e fundit (31–34) përmbajnë Këngën e Moisiut, Bekimin e Moisiut dhe rrëfimet që tregojnë kalimin e mantelit të udhëheqjes nga Moisiu te Jozueu dhe, më në fund, vdekjen e Moisiut në malin Nebo.

Një nga vargjet e tij më domethënëse është Ligji i Përtërirë 6:4, Shema Yisrael, i cili është përshkruar si deklarata përfundimtare e identitetit hebre për hebrenjtë teistë: "Dëgjo, o Izrael: Zoti, Perëndia ynë, Zoti është një." Vargjet 6:4–5 u cituan gjithashtu nga Jezusi te Marku 12:28–34 si Urdhërimi i Madh.

Shiko edhe

• Bibla hebraike