Mjedajt

Mjeda (it. Miedia) është një mbiemër i një familjeje fisnike të rëndësishme shqiptare.

Familja Mjeda
Stema e Mjedajve.
Grupi etnik Shqiptare Rajoni i tanishëm Shqipëria, Kosovë
Informacione
Anëtarë të shquar	• Lazër Mjeda • Ndre Mjeda • Kol Mjeda • Luigj Pashko Mjeda • Jak Mjeda

Prejardhja

Paraardhësi i familjes Mjeda është Bardhi Kryeziu. Kryeziu është një nga tre degët e Buzëzezajve (Bucceseos), një fis Arbërore feudal, i cili mbante titullin bizantin të Sebastos që nga shekulli i 11-të. Milan Šufflay shkruan për Savasto Tanusius Bessossia (1274), si një nga fisnikët kryesorë shqiptarë të shekullit të 13-të. Dy degët e tjera të fisit janë Bushatllinjtë dhe Buzukët. Buzëzezët kishin shtrirje teritorriale, në një pjesë të zonës fushore të Zadrimës, me pronat e tyre në Malësitë e Pukës së sotshme dhe kishin në pronësi dhe portin e Shëngjinit, bashkë me masivin kodrinor bregut të detit, që sot, quhet Mali Kolaj, deri në Velipojë. Stema e Buzëzezajve ishte shqiponja njëkrenore.

Mesjeta e vonë

Në shekullin e 14-të, Kryezinjtë u ndanë si vëllazëri nga dera amë Buzëzezët dhe u trashëguan si zotër të tokës (krahinës) të Pukës së sotme, me prona dhe kullotat e malit të Terbunit. Në shekullin e 15-të, Pal Ziu (Kryeziu), i njohur edhe si Paolo Zenta, kishte ndërtuar kishën katolike në Pukë, zotëronte një kështjellë afër qytetit dhe, sipas Marin Barleti, ishte një i afërm i Lekë Dukagjinit.

Periudha Osmane

Një degë e Kryezinjëve u vendos në Gjakovë në fillim të shekullit të 17-të dhe shumë shpejt u bënë bejlerë. Në fillim të shekullit të 18-të, një degë tjetër e Kryezinjëve u vendos nga Puka në fshatin Bardhet, i cili më pas mori emrin Kryezi. Gjatë shekujve 18 dhe 19, kjo degë qeveriste rajonin e Pukës, në përputhje me ligjet tradicionale të Kanunit të Pukës. Osmanët u njohën privilegjet dhe fisnikërinë e tyre të lashtë me origjinë mesjetare, me detyrimin e vetëm të ruanin rrugën Vau-Dejës - Kukës.

I vendosur në Shkodër nga fshati Kryezi i qarkut të Pukës, Bardhi Kryeziu mori mbiemrin Mjeda nga fshati afër Shkodrës ku familja mbante toka. Familja Mjeda sot është e ndarë mes degës së Prizrenit dhe asaj të Shkodrës. Në Prizren ata ishin familja kryesore katolike, me titullin fisnik efendi dhe merreshin me tregti midis gadishullit italian, Kostandinopojës dhe Ballkanit.

Gjatë shekujve, anëtarët e familjes ishin tregtarë, pronarë tokash, klerikë dhe udhëheqës politikë. Sot ata jetojnë kryesisht në Shqipëri dhe Kroaci.

Imzot Lazër Mjeda.

Dom Ndre Mjeda.

Kolë Mjeda.

Anëtarë të familjes

• Ndre Mjeda (1866-1937), intelektuali shqiptar, prifti jezuit, filolog, poet dhe deputet në Kuvendin i Shqipërisë. Delegat në Kongresin e Manastirit.
• Lukë Simon Mjeda (1867-1951), tregtar dhe pronar i tokës që përfaqësonte Prizrenin në Lidhjen e Dytë të Prizrenit (1943).
• Lazër Mjeda (1869-1935), ipeshkvi i Sapës (1900-1904), arqipeshkvi i Shkupit (1904-1909), kryeipeshkvi metropolit i Shkodrës (1921-1935).
• Kolë Mjeda (1885-1951), kryetar i bashkisë Shkodër (1924-1925), zv. President i Asamblesë Kombëtare, prefekt i Qarkut të Dibrës.
• Luigj Pashko Mjeda (1890-1962), tregtar dhe pronar I tokës, redaktor i gazetës "Ora e Maleve", kryetar të zyrës së tatimeve në Bashkinë e Shkodrës dhe bashkëthemelues i Shoqërisë Teatrore "Bogdani".
• Jak Mjeda, kryetar i kompanisë "Filigran", e cila kishte të punësuar 153 argjendarë në Prizren.