Shën Nina

Shën Nina (Gjeorgjisht: წმინდა ნინო, romanizuar: ts'minda nino; Armenisht: Սուրբ Նունե, romanizuar: Surb Nune; Greqisht: Ἁγία Νίνα, romanizuar: Hagía Nína; rr. 296 – rr. 338 ose 340) ishte një grua që predikoi Krishterimin në territorin e Mbretërisë së Iberisë, në atë që është Gjeorgjia e sotme.

Shenjtori Nina
Ikoni i Shën Nina
Equal to the Apostles dhe Ndriçuesja e Gjeorgjisë
Lindur	rr. 280 Kapadokia
Vdekur	rr. 332 Bodbe, Kakheti (sot Gjeorgjia)
Nderuar në	Kisha Ortodokse Lindore, Ortodoksia Orientale, Kisha Katolike
Vend i shenjtë	Bodbe Monastery
Festa	14 janar (Katolik Romak) 14 janar (27) (Ortodoksia Lindore)
Atribute	Grapevine cross
Patronazhi	Gjeorgjia

Sipas shumicës së rrëfimeve tradicionale, ajo i përkiste një familjeje romake greqishtfolëse nga Kolastra, Kapadokia, ishte e afërme e Shën Gjergjit dhe erdhi në Iberi nga Konstandinopoja. Burime të tjera pohojnë se ajo ishte nga Roma, Jeruzalemi ose Gaul (Franca moderne).

Në moshën 14-vjeçare, ajo ishte një zonjë në pritje të një gruaje me të cilën mbreti Dioklecian donte të martohej, megjithëse gruaja ishte e krishterë dhe nuk donte. Shën Nina, gruaja dhe pjesa tjetër e zonjës së saj në pritje ikën dhe të gjithë u therën, përveç Ninës, e cila u fsheh në një kaçubë trëndafili. Ajo kishte një vizion të Nënës së Zotit, Virgjëreshës Më të Shenjtë Theotokos, duke i dhënë asaj një kryq dhe duke i thënë asaj të shkonte në Iberi për të përhapur ungjillin. kur ajo u zgjua, kishte një kryq në gjoks. Ajo preu disa nga flokët e saj për të fiksuar kryqin, dhe e çoi atë në fshatrat e Iberisë dhe konvertoi të gjithë vendin.

Sipas legjendës, ajo kreu shërime të mrekullueshme dhe konvertoi mbretëreshën gjeorgjiane, Nana, dhe përfundimisht mbretin pagan Mirian III të Iberisë, i cili, i humbur në errësirë ​​dhe i verbër në një udhëtim gjuetie, gjeti rrugën e tij vetëm pasi iu lut "Zotit të Ninos". Mirian e shpalli krishterimin si fe zyrtare të mbretërisë së tij (rreth 327) dhe Nina vazhdoi veprimtarinë e saj misionare midis gjeorgjianëve deri në vdekjen e saj.

Varri i saj shfaqet ende në Manastirin Bodbe në Kakheti, Gjeorgjia lindore. Shën Nina është bërë një nga shenjtorët më të nderuar të Kishës Ortodokse Gjeorgjiane dhe atributi i saj, një grapevine cross, është një simbol i krishterimit gjeorgjian.

Mrekullitë

Familja erdhi në Palestinë, ku Zavuloni u bë eremit, Suzana iu dedikua veprave mirëbërëse dhe Nina (ose Nino) dymbëdhjetë vjeçare u dorëzua tek një plakë shpresëtare. Vajza aspiroi të gjente petkun e paqepur të Zotit, i cili kishte përfunduar në Iviri, në jug të Kaukazit, atëherë pa në ëndërr Hyjlindësen, mbrojtësen e saj që këtej e tutje, ta dërgojë si misionare atje dhe t’i japë në dorë një kryq, që kur u zgjua e mbante në dorë (ekziston ende)! Me bekimin e xhaxhait të saj, Patrikut, u nis. Iu shmang martirizimit që hoqën nxënëset dhe bashkudhëtarët e saj, shën Ripsimia dhe Gajana (30 shtator), dhe mbërriti (319) në Mketa, kryeqytet i Ivirit, ku mbretëronin Mirjani dhe Nana, më pas shenjtorë (1 tetor). U bë e famshme menjëherë për hir të asketizmit, predikimeve dhe mrekullive të ndryshme të saj. Kur Mirjani me popullin u sakrifikonin idhujve, ajo u lut dhe idhujt u përmbysën. Më pas shëroi princa, si edhe Nanën që besoi dhe Mirjanin, që ishte verbuar (6.5.319) si apostull Pavli (29 qershor). U kthye dhe ai né Krishterim dhe kështu më 324 besimi i vërtetë mbizotëroi në vendin që u quajt Gjeorgji për nder të shën Gjergjit. Atëherë u zbulua ku ishte mbuluar petku i Zotit. Mbreti u lut dhe Konstandini i Madh (21 maj) dërgoi për një farë kohe shën Efstathin e Antiokisë (21 shkurt), që stabilizoi besimin. E barabartë me apostujt Nina predikoi dhe në zona malore, dhe u vendos në Kaketi (Gjeorgjia Lindore) e cila u kristianizua. Paranjohu fundin e saj (14.1.335). U varros nga kryepeshkopi i atëhershëm, Joani, që kishte ardhur me Mirjanin dhe u varros atje, pasi lipsani nuk transportohej kur përpiqeshin që ta merrnin për në Mketa!