Pikturë e drejtëpërdrejtë

Piktura e drejtëpërdrejtë, ose alla prima (italisht, që do të thotë në përpjekjen e parë ), është një teknikë pikture në të cilën shtresat e bojës së lagur aplikohen në shtresat e bojës së lagur të administruara më parë dhe mund të manipulohen me mundësi të shtimit të mediumit qoftë vaj lini. E përdorur më së shumti në lyerje me vaj, teknika kërkon një mënyrë pune të shpejtë, sepse puna duhet të përfundojë përpara se të thahen shtresat e para.

Frans Hals, Jasper Schade van Westrum (1645); pikturuar kryesisht ne vajë ku nuk pritet mediumi te thahet. Balli ka pjesë jo të tharë (të bardhë) mbi të thatë (kafe/e zezë).

Rembrandt, Portreti i Jan Six (1654) ka përdorime të shumta të metodës lagësht-të-lagësht.

Winslow Homer, Rowing Home (1890), një shembull i teknikës mbi kanvasë në bojëra uji, veçanërisht në qiell, ku mediumi nuk nevojitet për tharje.

Teknika

Tradicionalisht, një shtresë e re e bojës me bazë vaji aplikohet në shumicën e pjesëve të një pikture vetëm pasi të lejohet që një shtresë e mëparshme të thahet plotësisht; Ky proces tharjeje mund të zgjasë nga disa ditë deri në disa javë, në varësi të trashësisë së bojës, zakonisht caktohet si "pikturimi në faza". Në të kundërt, puna e kryer duke përdorur alla prima mund të kryhet në një ose më shumë sesione (në varësi të llojeve të bojës së përdorur dhe kohëve të tyre përkatëse të tharjes), dhe është e zakonshme që një punë e tillë të përfundojë vetëm në një seancë ose "ulur"

Në mediumin e bojërave uji, pikturimi lagësht mbi lagësht kërkon një finesë të caktuar në përqafimin e paparashikueshmërisë. Shumë e tejdukshme dhe e prirur ndaj aksidenteve, bojëra me bojëra uji do të lulëzojë në mënyra të paparashikueshme që, në varësi të strukturës mendore të artistit, mund të jenë një ndihmë ose një barrë. Zakonisht caktohet që nga fillimi aplikimi i mediumit, nese do të jetë akuarel apo ngjyra vaji ose akrilik, ku më shpeshë pikturimi "alla prima" shihet tek pikturat në akrilik për arsye të tharjes së shpejt.

Historia

Piktura e lagësht mbi lagësht është praktikuar krahas teknikave të tjera që nga zhvillimi i pikturës së vajit dhe është përdorur nga disa nga piktorët kryesorë të hershëm holandezë në pjesë të pikturave të tyre, si Jan van Eyck në portretin Arnolfini dhe Rogier van der. Weyden. Gjatë rishikimit të ktyre pikturave vrehet se ka edhe një bazë vaji se pri-medium gjatë preparimit të pëlhurës ku mundë të vendoset në argument nëse është pikture e drejtëpërdrejtë apo në faza.

Që nga mesi i shekullit të 19-të, përdorimi i bojrave të prodhuara komercialisht në tuba të vegjël të palosshëm ka lehtësuar një shumëllojshmëri ngjyrash lehtësisht të arritshme për t'u përdorur për lyerje të shpejtë dhe në vend. Impresionistët si Claude Monet, post-impresionistët si Vincent van Gogh, realistët si John Singer Sargent dhe Robert Henri dhe George Bellows, ekspresionistët si Chaïm Soutine dhe ekspresionisti abstrakt Willem de Kooning e kanë përdorur në mënyra të ndryshme këtë teknikë dhe mediume ku përdoret ende shumë nga artistët figurativ dhe jo-figurativë. Artisti Bob Ross venodsi në pahë teknikën për shfaqjen e tij "Gëzimi i Pikturës" për të prodhuar pjesë të plota në kohë reale brenda një episodi të vetëm. Aj vendosi në dritë direkte potencialin e piktures së drejtëpërdrejtë ose "alla prima".

Në industri

Aplikimet e pikturës së drejtëpërdrejtë janë të zakonshme në industrinë e automjeteve. Ekzistojnë një pjesë e vogël e produkteve që lejojnë përdorimin e aplikacioneve lagësht mbi lagësht në lyerjen e shtëpisë, por praktika nuk është e përhapur për arsye të problemeve që mundë të kanosemi.