Rrjeti i furnizimit me ujë

Hidrosistemi paraqet rrjetin ujor të një lumi të caktuar ose të një vendi bashkë me proceset që ndodhin në të duke përfshirë edhe ekosistemin përreth tij.

Përmbledhje

Lumi kryesor me degët e tij përbën sistemin lumor. Të gjitha rrjedhat ujore të një sistemi lumor janë të inkuadruuar në sistem. Ekzistojnë disa metoda në klasifikimin e tyre. Gravelius (1914) beson se sa më i lartë të jetë lumi, aq më i vogël dhe më i parëndësishëm është. Një klasifikim i tillë i lumenjve është i pasaktë, sepse p.sh. Lumi i Ibrit është një degë e vijës së parë të Lumi i Moravës dhe më tutje Danubit, dhe megjithatë ka një sistem ujor të zhvilluar. Prandaj, ky klasifikim është braktisur. Inxhinieri amerikan R. Horton (1945) bëri të kundërtën e Gravelius: rrjedhat e rendit të parë janë vetëm ato që nuk kanë fare degë; Flukset e rendit të dytë pranohen vetëm nga degët e rendit të dytë, ndërsa flukset e rendit të tretë pranohen nga degët e rendit të dytë, por edhe nga degët e rendit të parë etj. Prandaj, sipas klasifikimit të rrjedhave ujore të Hortonit, nëse lumi kryesor i përket një rendi më të madh, atëherë ai ka një sistem lumor më të zhvilluar.

Të gjitha ujërat sipërfaqësore në tokë përbëjnë një rrjet hidrografik. Këto përfshijnë rrjedhat ujore, liqenet, kënetat dhe madje edhe akullnajat. Vetë lumenjtë formojnë një rrjet, i cili është vetëm një pjesë e rrjetit hidrografik.

Nocioni i një sistemi lumor duhet të dallohet nga një rrjet lumor; sepse përderisa i pari përbën një tërësi të caktuar hidrografike - sistemin, i dyti nuk e ka atë veti. Kështu p.sh. Amazona, me degët e saj, është sistemi më i madh hidrografik në Tokë, ndërsa të gjithë lumenjtë e Amerikës së Jugut përbëjnë rrjetin e saj lumor. Në vendin tonë mund të flitet për sistemet hidrografike të lumenjve të Drinit, Shkumbinit, Vjosës, Moravës, e të tjerë, por të gjitha rrjedhat ujore të vendit tonë formojnë rrjetin e përgjithshëm lumor. Është vënë re se në terrene të caktuara ka më shumë rrjedha ujore, kështu që toka ka një dendësi më të madhe të rrjetit lumor.

Shih edhe

Literatura

Hartmut Leser: Landschaftsökologie. Ansatz, Modelle, Methodik, Anwendung. 4. neu bearbeitete Auflage. Ulmer, Stuttgart 1997, ISBN 3-8252-0521-5, S. 145, 147 (UTB 521).