Origjeni: Dallime mes rishikimesh

[[File:Origen.jpg|thumb|300px|Origjeni]]

Shpirtërisht ishte një ndër njerëzit më të fortit. Thonë se vetëm [[Shën Augustini|Augustini]] ka qenë me një përshpirtëri të tillë. Ata që e njihnin, thonin se sa më tepër njeriu që e njihte, aq më tepër bëhëj edhe e donte. Gjithnjë e më tepër i tërhiqte njerëzit për ta dashur dhe nderuar. Gjithmonë befasonte sepse gjurmonte, hulumtonte shumë dhe gjithnjë u jepte diçka të re. Euzebi historian e nderonte shumë dhe thoshte se ishte shkrimtari më i madhi asaj kohe.

Origjeni u rrit në frymën e krishterë dhe gjithnjë e më tepër përparonte në dijeni. I ati i tij mburrej me të, sikurse ta dinte se ka ardhmëri dhe do të bëhëj i madh para Zotit dhe para njerzëve. Kur ia burgosin babain edhe Origjeni dëshiron të shkojë me të në burg, por këtë ia ndalon nëna e tij, duke ia fshehur gjësendet personale. Ky nëpërmes letrave të shumta e ngushëllonte babain e vet në burg. Babai i Origjenit, Leonidi, denohet me vdekje martire gjatë sundimit të Septim Severit, kinëse për mashtrime të shumta. Ai në të vërtetë ishte njeri i mirë dhe punëtor i madh. Tërë pasuria që kishte fituar, e që ishte shumë e madhe, iu konfiskua. Nëna e Origjenit mbeti e shkretë, e varfër – e kishte shtatë fëmijë. Më i madhi prej tyre ishte Origjeni. Një ndihmë materiale ju mundësua nga dikush në Aleksandri, por nuk e pranuan, sepse mendonin se bëmirësi është me fe pagane. Për këtë familje feja e pastër vlente më shumë se të gjitha pasuritë tokësore. Origjeni me një rast takohet me ipeshkvin e Aleksandrisë, Demetrin, i cili e pranon në shkollën katekistike dhe ai kështu bëhët mësues. Këtë shkollë Origjeni e udhëheq njëzet e tetë vite. Sa i përket jetës, jetonte një jetë vërtet asketike. Në një jetë të tillë i ftonte edhe nxënësit e vet.