Zhanica: Dallime mes rishikimesh
| [Redaktim i kontrolluar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
Content deleted Content added
No edit summary |
v Në kllapa është sqaruar se në luftën e fundit në Kosovë ka pasur më shumë nga Gjelajt, Tahirajt dhe Ramiz Mekuli |
||
Rreshti 459:
Nga fshati Pepaj: Bejaze Salih Baca dhe Bjeshkë Lekaj u ekzekutuan dhe u dogjën në fshatit Pepaj, Hasan Sali Bacaj dhe Niman Duci u vranë në Vermosh Me burg u dënuan: Cenë Gjelaj (20), Halil Uli (Ujkani) (20), Selim Zhuji (20), Idriz Bajrami (20), Smajl Halili Shabaj (2), Idriz B. Gjelaj (15), Shaban Shabaj (10), Lekë P. Lekaj (10) dhe Ali Ferizi (20).
Duhet theksuar se mendimi i trimave te krahinës se Plavës dhe te Gucisë kurrë nuk u zbeh, as që u shua. Kudo që jetonin ata, kishin në shpirt trqjet etnike.
Tere këtë e dëshmojnë faktet që dolen në sipërfaqe edhe në aktivitetin ushtarak te viteve nëntëdhjeta, kur në radhët e lirida-shësve shqiptarë u gjenden edhe djemtë e këtyre fshatrave. Nuk i pengoi largësia as jeta luksoze nëpër botë. Kur ra kushtrimi në Kosovë per t'iu bashkuar U£K-së, arriti kolonel Rrustem Reko (Shabaj) Berisha, nënkoloneli Rrustem Vesel Gjelaj. (Ne UÇK kan marrë pjesë edhe Ibrahim, Adem, Sherif, Azem, Muhamet, Afrim, Besnik, Besim nga Gjelajt, Ramiz Mekuli, Isa, Arif, Bajram, Shaban, Agron nga tahirajt kjo i përket ofenzives së parë në vitin 1998). Madje shumë djem te tjerë besnikë u radhitën në vijën e pare te frontit. Sinan Zenel Lati (Shabaj), arriti nga Holanda dhe iu bashkua U£K-së. Mandej Edmand Ramë Shabaj dhe Idriz Brahim Shabaj. Nga Nokshiqi arritën: Milot Halil Bucaj, Arbër Ahmeti (Bugaj) dhe Elez Ahmeti (Bucaj), si dhe shumë te tjerë nga krahina e Plavës dhe e Gucisë, per te cilët do bëhet fjalë në një rast tjetër. Duhet përmendur edhe Shuqri-Bajram-Selimajn-Nokshiqin "Bruno", i cili vuri në shërbim per UCK-në tere pasurinë që kishte fituar dekada me radhë (me pesë vëllazërit e vet) në SHBA.
KUFIZIMII FSHATIT ZHANICË
Per ta kuptuar me mire shtrirjen e fshatit Zhanicë, se pari, mora toponimet që e kufizojnë fshatin, pastaj toponiminë e brendisë se tij. Kur bëhet fjalë per antroponime, dhe patronime duhet pas per bazë rrethanat e kohës nëpër te cilat kaluar kjo anë dhe ka pasur ndryshime te dhunshme deformimi. Në ve9anti nga viti 1912-1916, me pas nga viti 1919-1940, kur nga fillimi i administratës malazeze u mor vendim per t'u bërë edhe ndërrime te emrave personalë. gjithsesi edhe patronimet. Kur bëhet fjalë per toponime arrihej deri në deformimin me te skajshëm. Hovin e këtyre deformimeve e ndali "Koha e Shqipnisë" (1941-1945), kur qe krijuar një liri që shqiptarët haptaz ta shprehnin emrin dhe mbiemrin e vet. Kjo e drejtë u ruajt deri në vitin 1948, kur Rezoluta e Byros Informative, në bashkëveprim me UDB-në, ktheu historinë e vitit 1913. Regjistrimi me iqa dhe viqa ekziston edhe sot.
| |||