Ismail Kadare: Dallime mes rishikimesh
[redaktim i pashqyrtuar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
Content deleted Content added
Rreshti 18:
Rrugën e krijimtarisë letrare e nisi si poet që në vitet e gjimnazit [[Frymëzime djaloshare|Frymëzimet djaloshare]], 1954, "Ëndërrimet", (1957), por u bë i njohur sidomos me vëllimin [[Shekulli im]] (1961), që u pasua nga vëllimet e tjera poetike, si: Përse mendohen këto male (1964), Motive me diell (1968) dhe [[Koha (roman)|Koha]] (1976). Vepra poetike e Ismail Kadaresë shquhet për idetë e thella dhe për figuracionin e pasur e origjinal; rol me rëndësi për pasurimin e poezisë shqiptare.
Në fushën e prozës, Ismail Kadare ka lëvruar tregimin, novelën dhe romanin. Vepra e parë e rëndësishme e Ismail Kadaresë në prozë është romani “Qyteti pa reklama”, që nuk u lejua të botohej i plotë deri në vitin 2003. Prozën e tij e karakterizojnë përgjithësimet e gjëra historiko-filozofike, subjekti i ngjeshur dhe mendimi i thellë i shprehur shpesh me anë të parabolës, mbi bazën e asociacionit apo të analogjive historike. Ideja e romanit [[Gjenerali i ushtrisë së vdekur]] (1964) është shpirti liridashës i popullit shqiptar. Temën e shpirtit të pamposhtur të shqiptarëve nëpër shekuj autori e trajtoi edhe në romanin [[Kështjella]] (1975). Në romanin [[Kronikë në gur]] (1970) Kadare kritikoi psikologjinë provinciale dhe traditat prapanike. Probleme të rëndësishme të historisë janë trajtuar edhe në përmbledhjet me tregime e novela [[Emblema e dikurshme]] (
[[Skeda:Kadare.jpg|thumb|Ismail Kadare duke lexuar (2002)]]
|