Edgar Allan Poe: Dallime mes rishikimesh
[redaktim i pashqyrtuar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
Content deleted Content added
AXRL (diskuto | kontribute) No edit summary |
AXRL (diskuto | kontribute) No edit summary |
||
Rreshti 19:
Poe kishte qenë një nga poetët më të përkthyer në të gjitha vendet e botës. Fan Noli e kishte përkthyer edhe në shqip. Ai kishte përkthyer dy poemat më të njohura të tijat : “Korbi” dhe “Anabel Li”. Jeta e tij kishte filluar mes mjerimit dhe braktisjes, ndërsa më pas do të ishte një fëmijë i adoptuar nga një njeri i pasur, ku do të jetonte vetëm për pak kohë. Jeta e tij do të ishte e mbushur me peripeci të shumta, shpesh herë i dehur dhe jo rrallë herë shëtitës si endacak në kërkim të një strehe. Megjithatë, kudo që shkonte, ai shkëlqente me talentin e tij. Krijimet e tij ishin mbinjerëzore. Imagjinata e tij të çonte larg, në të vërteta të pathëna më parë. Ashtu si Hemingueji dhe Poe pati një vdekje tragjike, Edgar ishte ndarë nga jeta më 7 tetor te vitit 1849 përmes një vdekjeje tepër të dhimbshme. Një nga shprehjet e tij të njohura është : “Cila sëmundje e lë veten të krahasohet me alkoolin !”. “Korbi” dhe “Anabel Li” ishin magji të vërteta. Sot ai është një mit, paraprijës i kohës së vet. Jo vetëm poetët, por edhe filozofët bashkëkohorë thonë : “Pa Poe-n nuk do të njihnim shpirtin e njeriut, siç e njohim sot”. Poezitë e tij nisa t’i botoj që nga viti 1999, ndërsa në vitin 2005 botova një përmbledhje me poezi dhe poemat e tij, të cilin e kam ribotuar 4 herë. Megjithatë, tashmë isha vënë në kërkim të shpirtrave të mëdhenj njerëzor.
Edgar Allen Poe
“Annabel Li”
Ish nje vajze qe mundni ta njini tani/▼
Dhe kjo vajze me donte edhe tjeter s’kerkonte/▼
Vec ta deshja sikunder me deshti./▼
Ne
Po duheshim me teper se me dashuri/▼
▲Ish nje vajze qe mundni ta njini tani/
Me nje dashuri qe edhe Engjejte lart ne lavdi/▼
▲Dhe kjo vajze me donte edhe tjeter s’kerkonte/
Qe te dyve na kishin zili./▼
▲Vec ta deshja sikunder me deshti./
Fryri veriu nga rete e ma ngriu/▼
▲Po duheshim me teper se me dashuri/
Edhe motrat e saj engjellesha/▼
▲Me nje dashuri qe edhe Engjejte lart ne lavdi/
Ma rrembyen, ma mbyllen ne varr se e desha,/▼
▲Qe te dyve na kishin zili./
Dhe keshtu me la shendet/▼
Nga ky vend afer ne det./
▲Prandaj, tani e shume vjet,/
▲Tek ky vend afer ne det,/
Engjejte qe s’kishin sa ne dashuri/
▲Fryri veriu nga rete e ma ngriu/
Qe te dyve na mbanin meri./▼
▲Te bukuren Annabel Li;/
Po perandaj, sic e dini vertet,/▼
▲Edhe motrat e saj engjellesha/
Tek ky vend afer ne det/
▲Ma rrembyen, ma mbyllen ne varr se e desha,/
Fryri veriu nje nate e ma ngriu/▼
▲Dhe keshtu me la shendet/
S’e ka pasur as plak as i ri,/▼
▲Qe te dyve na mbanin meri./
As i marr’ as i urte njeri/▼
▲Po perandaj, sic e dini vertet,/
As demonet perposht ne sketerre;/▼
▲Fryri veriu nje nate e ma ngriu/
Shpirtin tim s’mund ta shqitin nga shpirti/▼
Se tek hena qe ndrit, syri im enderrit/▼
▲S’e ka pasur as plak as i ri,/
Per te bukuren Annabel Li ;▼
▲As i marr’ as i urte njeri/
Dhe cdo yll qe shkelqen syt’ e embel rrefen▼
Te se bukures Annabel Li;/▼
▲As demonet perposht ne sketerre;/
Nate e dite e shoh, edhe zemren ma ngroh,/▼
▲Shpirtin tim s’mund ta shqitin nga shpirti/
Shoq’ e dashura ime, e mjera jetime,/▼
Permi varrin ku deti bucet,/▼
I rri prane mi varrin ne det.▼
▲Se tek hena qe ndrit, syri im enderrit/
▲Per te bukuren Annabel Li;
▲Dhe cdo yll qe shkelqen syt’ e embel rrefen
▲Te se bukures Annabel Li;/
▲Nate e dite e shoh, edhe zemren ma ngroh,/
▲Shoq’ e dashura ime, e mjera jetime,/
▲Permi varrin ku deti bucet,/
▲I rri prane mi varrin ne det.
{{lit-cung}}
|