Emil Dyrkhemi: Dallime mes rishikimesh

Ndarja e punës është ajo që gjithnjë e më tepër luan rolin që më parë e luante vetëdija kolektive. Ndarja e punës shoqërore trajtohet si ligj i përgjithshëm. Rezultati më i rëndësishëm i ndarjes së punës nuk është se ajo e rrit rendimentin e punës së ndarë, por se këto punë i bën solidare dhe reciprokisht të varuara. Shkaku i ndarjes duhet të kërkohet në dendësinë e shoqërisë materiale (numri i banorëve) dhe dendësisë morale (intensiteti i ndërveprimit – komunikimit) të banorëve. Arsyeja që dendësia materiale sjell ndarjen e punës është lufta për ekzistencë – ku krijon një situatë të atillë që secili të zë një vend, të luajë një rol, të kryejë një funksion. Me ndarjen e punës, Durkheim-i, shpjegon solidaritetin shoqëror, tipet e shoqërisë, zhvillimin e individit, trajtat e së drejtës. Me zgjerimin e ndarjes së punës njerëzit bëhen gjithnjë e më të varur ndaj njëri-tjetrit, sepse çdo njeri ka nevojë për të mira dhe për shërbime që ia sigurojnë të tjetër. Ai e sheh ndarjen e punës vetëm si krijim zejesh dhe profesionesh të ndryshme. Durkemi argumenton se ndarja e punës zëvendëson gradualisht fenë si baza kryesore e unitetit social.

 

 

=== Ligji restitutiv ===