Beteja e Kosovës: Dallime mes rishikimesh

[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
→‎Beteja e Kosovës: Regulova disa gabime
Etiketat: Redaktim nga celulari Redaktim në versionin web nga celulari
Udha (diskuto | kontribute)
No edit summary
Rreshti 1:
'''Beteja e Kosovës''' u zhvillua në rrethinë të [[Prishtina|Prishtinës]], [[Kosova|Kosovë]] në vitin [[1389]] ndërmjet një koalicioni të krishterë, kryesisht ballkanik, dhe [[Perandoria Osmane|Perandorisë Osmane]].
 
== Beteja e Kosovës ==
Rreshti 5:
Depërtimi i vrullshëm i [[Perandoria Osmane|osmanëve]] në [[Gadishulli Ballkanik|Ballkan]] tronditi elitën politike drejtuese shqiptare dhe atë të vendeve fqinje. Të ndodhur përballë një armiku të përbashkët, princërit, mbretërit e fisnikët shqiptarë, serbë, bullgarë e rumunë i fashitën mosmarrëveshjet dhe grindjet e tyre dhe krijuan një koalicion antiosman.
Në të bënin pjesë personalitete të shquara shqiptarë si Gjergji II Balsha, Teodor Muzaka, [[Gjon Kastrioti]],DhimiterDhimitër Jonima, Andrea Gropa etj. Këta, më forca të bashkuara, moren pjesë në betejën që u zhvillua në afërsi të Prishtinës, më 28 qershor 1389. Në këtë betejë të përgjakshme dhe të pabarabartë që u zhvillua ndërmjet 20.000 ushtarëve osmanë dhe 20.000 luftëtarëve ballkanas u shqua luftëtari shqiptar Marash Nikolla Kopili, i cili arriti të vriste [[Murati i I|Sulltan Muratin I]].
 
[[File:Kosovo-polje.jpg|thumb|Fushë Kosovë]]
 
== Pasojat ==
Megjithëkëtë ballkanasit pësuan disfatë të rendë dhe kjo i hapi rrugën sulltanit pasardhës, [[Bajaziti i I|Bajazitit I]], për pushtime të reja në Ballkan. gjatëGjatë sundimit të tij, osmanët arritën të vendoseshin diku përkohësisht e diku përgjithmonë në viset e tjera shqiptare, që nga [[Shkodra]] e [[Kruja]] dhe deri në rajonet e Korçës e të Përmetit.
 
Në Shqipëri u krijua kështu një situatë e rëndë në të gjitha fushat e jetës shoqërore. Vendi pësoi një copëzim të madh politik. Prijësit e shumtë shqiptarë, duke qenë ushtarakisht të pafuqishëm, përgjithësisht hynë në vasalitetin e sulltanëve dhe nxituan të lidheshin më vende të tjera. Duke përfituar nga një situatë e tillë dhe në marrëveshje me prijësit vendas ose edhe më presion, Venediku arriti t’u merrte atyre qytetet bregdetare, që nga gjiri i Kotorrit, e deri në atë të Artës, si Buduan, Tivarin, Ulqinin, Shkodrën (bashkë me rrethinat e saj, Drishtin e Dejën), Lezhën, Durrësin, Butrintin, Pargën etj., që ishin edhe qendra shumë të rëndësishme tregtare e shkëmbimi me viset e brendshme të vendit.