Versioni i datës 21 janar 2018 17:02 redakto Hatake (diskuto \| kontribute) 7.597 edits No edit summary ← Redaktim më i vjetër		Versioni i datës 21 janar 2018 19:37 redakto zhbëje Hatake (diskuto \| kontribute) 7.597 edits vNo edit summary Etiketa: Përpunim pamor Ndryshimi më pas →
Rreshti 2: == Jeta == Lindi në Shkodër, në mesin e një familjeje qytetare të dokumentuar [[regjistri i 1737]], djali i Nikollës e Ages së Benit. Lindi në Shkodër, në mesin e një familjeje qytetare të dokumentuar [[Regjistri i 1737\|regjistri i Emzot Pal Kamsit]], djali i Nikollës e Ages së Benit. Ka marrë pjesë në komitetin e kryengritjes shqiptare kundër osmanëve me qendër në Podgoricë, në vitin 1907. Aktiv në kryengritjet e mëdha të viteve 1911-12. Më 1912-n mori pjesë në ngritjen e flamurit të pavarësisë në Vlorë së bashku me [[Ismail Qemali]]n dhe [[Luigj Gurakuqi]]n. Ishte në bordin e anijes "Mekong" me flamur anglez, bashkë me Dukën e Monpensier - trashigimtar i familjes mbretnore franceze, Burbonë, kandidat për fronin e Shqipënisë; dhe Princit Albert Ghika (nga familja Gjika e Rumanisë me origjinë shqiptare), që duke u nisur nga Brindisi për me ça bllokaden greke në Vlonë, 1913. Ashtë organizator dhe pjesëmarrës i Kongresit të Triestes. Më 1913-n u vendos në Vjenë të Austrisë dhe u bë aksioner në “Viena Bank” me një shumë të madhe prej 400 mijë sterlinash ari. Shkëlqen si tregtar gruri, edhe kur Rusia gëlonte nga luftrat civile mes ushtrisë së kuqe e asaj të bardhë, ai shkarkonte grurë në Shën Pjetërburg. Arrestohet në Rusi si antikomunist, lirohet pas pak ditësh, pasi doli garant për të gruaja e ministrit të Brendshëm të Rusisë, me të cilën kishte pasur njohje nga jeta mondane në Vjenë. Në atë kohë Rusia përjetonte një krizë të madhe. Mark Kakarriqi bleu disa vepra arti, si pikturën “Çifuti shëtitës” që i takon Rembrandit ose shkollës së Rembrandit, por ndoshta edhe Venerën e Kanovas. Mbas shumë aventurash kthehet në Shkodër, ndërton shtëpinë e tij prej 2500 metrash katrorë, si dhe solli që nga Holanda strukturën e një varri monumental për veten e tij, të cilën e vendosi para vdekjes në varrezat katolike të Shkodrës. Në vitin 1929, figuron të ketë themeluar në Londër nji kompani birre me kapital 400 mijë paund dhe sipas historikut të Bankes së Shqipërisë, ka qenë iniciator i themelimit të kësaj banke. Marku e mobiloi shtëpinë e tij me vepra arti të artistëve të njohur në Europë me shumë skulptura, mobilie historike, koleksione porcelani të rralla japoneze dhe kineze. Në periudhën e mbretërimit të Zogut, Marku ka qenë kryetar i Dhomës së Tregtisë së Shqipërisë. Gjatë pushtimit italian, Marku u bë kryebashkiak i qytetit të Shkodrës deri në vdekjen e tij në vitin 1943 gjatë një dreke që po hante në hotel “Dajti” në Tiranë. Varri i tij monumental ndodhej në Shkodër, më pas u prish dhe eshtrat iu shpërndanë. Veprat e artit të grumbulluara prej Markut u shpërndanë, u prishën, ose humbën. Me një fjalë u shkatërrua një muze arti i klasit të parë që do ta nderonte si asnjë muze tjetër Shqipërinë. Më 1967-n, piktori Kujtim Buza, që ishte drejtor i Galerisë Kombëtare të Arteve, bleu në familjen e Valentin Kakarriqit (nip i Mark Kakarriqit, i cili studioi nga viti 1936 deri në 1943, kur vdiq Marku, në Brera të Italisë për Arte të Bukura), portretin e quajtur “Çifuti shëtitës” për 6000 lekë të reja, të barabartë me vlerën e 600 $ amerikanë. Kjo vepër, edhe sot gjendet në fondin e veprave të rralla të Galerisë Kombëtare të Arteve. Koleksionet e porcelanit, mobiliet u ndanë nga ana e pushtetarëve komunistë, por padituria e tyre e frikshme bëri që shumica e tyre të humbasë. Në vitin 1993, Venera u ble nga koleksionisti i njohur shijakas Fahri Kaçanolli, i cili sot e ka në galerinë e tij private të artit të quajtur Galeria F. Shtëpia e Mark Kakarriqit është blerë më 1995-n nga “Sigal”, shoqëri sigurimi me qendër në Vjenë. Ka qenë anëtar i Komitetit të Podgoricës, bashkëjetoi me malësoret në [[Kryengritja e vitit 1911\|lëvizjen e MbiShkodrës]], duke lënë raporte për kryengritjen dhe [[Dedë Gjo Luli\|Dedë Gjo Lulin]]. Ishte në bordin e anijes "Mekong" me flamur anglez, bashkë me Dukën e Monpensier, kandidat për fronin e Shqipënisë; dhe Princit [[Albert Ghika]], që duke u nisur nga Brindisi për me ça bllokaden greke në Vlonë, 1913. Është organizator dhe pjesëmarrës i [[Kongresi i Trieshtës\|Kongresit të Triestes]]. Më 1913-n u vendos në Vjenë të Austrisë dhe u bë aksioner në “Viena Bank” me një shumë të madhe prej 400 mijë sterlinash ari. Shkëlqen si tregtar gruri, edhe kur Rusia gëlonte nga luftrat civile mes ushtrisë së kuqe e asaj të bardhë, ai shkarkonte grurë në Shën Pjetërburg. Arrestohet në Rusi si antikomunist, lirohet pas pak ditësh, pasi doli garant për të gruaja e ministrit të Brendshëm të Rusisë, me të cilën kishte pasur njohje nga jeta mondane në Vjenë. Në atë kohë Rusia përjetonte një krizë të madhe. Mark Kakarriqi bleu disa vepra arti, si pikturën “Çifuti shëtitës” që i takon Rembrandit ose shkollës së Rembrandit, por ndoshta edhe Venerën e Kanovas. Mbas shumë aventurash kthehet në Shkodër, ndërton shtëpinë e tij prej 2500 metrash katrorë, si dhe solli që nga Holanda strukturën e një varri monumental për veten e tij, të cilën e vendosi para vdekjes në varrezat katolike të Shkodrës. Më 26 dhjetor 1926, u dekretua një koncension mes qeverisë shqiptare dhe firmës vll. Kakarriqi për ndërtimin e një fabrike birre në Shkodër. Pas një viti koncesionari ka formuar shoqërinë anonime në emrin “Birra Kakarriqi Shkodër” me një kapital 750 mijë franga ari dhe ka hartuar edhe statutin e saj, që u dekretua në 1 mars 1928.<blockquote>“''<small>Për arsye të ndryshme shoqeria ka kërkuar shpesh herë zgjatime të afatit për plotësimin e detyrimeve të saj dhe i janë akorduar nga qeveria shtyrje të afatit</small>''”</blockquote><blockquote>Haxhi Shkoza tek “Financat e Shqipnís”.</blockquote>Gjithashtu qe kryetar i Dhomës së Tregtisë së Shqipërisë. Gjatë pushtimit italian, Kakarriqi u bë kryebashkiak i qytetit të Shkodrës deri në vdekjen e tij. Varri i tij monumental ndodhej në Shkodër, më pas u prish dhe eshtrat iu shpërndanë. == Arti == Veprat e artit të grumbulluara prej Markut u shpërndanë, u prishën, ose humbën. Me një fjalë u shkatërrua një muze arti i klasit të parë që do ta nderonte si asnjë muze tjetër Shqipërinë. Më 1967-n, piktori Kujtim Buza, që ishte drejtor i Galerisë Kombëtare të Arteve, bleu në familjen e Valentin Kakarriqit (nip i Mark Kakarriqit, i cili studioi nga viti 1936 deri në 1943, kur vdiq Marku, në Brera të Italisë për Arte të Bukura), portretin e quajtur “Çifuti shëtitës” për 6000 lekë të reja, të barabartë me vlerën e 600 $ amerikanë. Kjo vepër, edhe sot gjendet në fondin e veprave të rralla të Galerisë Kombëtare të Arteve. Koleksionet e porcelanit, mobiliet u ndanë nga ana e pushtetarëve komunistë, por padituria e tyre e frikshme bëri që shumica e tyre të humbasë. Në vitin 1993, Venera u ble nga koleksionisti i njohur shijakas Fahri Kaçanolli, i cili sot e ka në galerinë e tij private të artit të quajtur Galeria F. Shtëpia e Mark Kakarriqit është blerë më 1995-n nga “Sigal”, shoqëri sigurimi me qendër në Vjenë. == Burime ==

Mark Kakarriqi: Dallime mes rishikimesh