Grekët e sotëm: Dallime mes rishikimesh

Në kohët e lashta, rajoni i quajtur Greqia asnjëherë nuk ishte i bashkuar deri në pushtimin romak brenda një njësie të vetme.<ref name="Walbank13"/> Panhelenizmi dhe luftërat kundër Persisë nuk kishin më të bënin me një komb grek të bashkuar sesa koalicioni anti-maqedonas.<ref name="Walbank13"/> Përfundimi ishte se helenët (greqishtfolës të lashtë) kishin një kuptim të dobët ose joefektiv kombëtar.<ref name="Walbank13">Walbank, Frank W. (2010). ''[https://books.google.com.au/books?id=5z_vUPABapoC&printsec=frontcover&dq=Selected+Papers:+Studies+in+Greek+and+Roman+History+and+Historiography&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjo0ZqTzrniAhXyV3wKHfuSCcMQ6AEIKDAA#v=onepage&q=Can%20we%20speak%20of%20a%20Greek%20nation&f=false Selected Papers: Studies in Greek and Roman History and Historiography]''. Cambridge University Press. f. 1-3. "Can we speak of a Greek nation? Greece, as we all know, was never united until the Roman conquest within a single entity; consequently there can be no history of Greece in the sense that there is a history of Rome. But the concept of a Greek nation trying to realise itself (and failing) has been adopted by many historians as the most fruitful criterion for interpreting the kaleidoscopic relations of the Greek cities.... 'Particularism', we read, 'was the hereditary curse of the Greek people.' Athens, Sparta, Macedon, and the third-century Confederations, with their 'republican movement', were the successive incarnations of this spirit of national unity striving to be born. Each in turn proved abortive.... But the other supposedly great moment of Greek unification - the setting up of the League of Corinth by Philip II after Chaeronea - very soon became the centre of polemic. For in proportion as the stock of Philip and Isocrates rose, the reputation of Demosthenes fell, until he began to look like a petty and narrow patriot.... For the urge towards the autonomy of the polis was a force working against, and not in the direction of, Hellenic unity; and in an acute and pessimistic study Ferrabino demonstrated that this liberty, admitting no restraint, and developing whenever circumstances allowed into domination over others, was the one really potent factor in Greek history.... Panhellenism and the crusade against Persia.... had no more to do with a united Greek nation than had the anti-Macedonian coalition.... The conclusion seemed to be that the Greeks had a weak or ineffective national sense...."</ref>

 

 

Pas pavarësisë së Greqisë nga Perandoria Osmane, grekët e kohës dhe dekadat e mëvonshme rinovuan kombin e tyre me premisën se ata ishin, në kuptim të gjuhës dhe kulturës, pasardhësit e helenëve të lashtë dhe se ka pasur një vazhdimësi gjuha dhe kultura greke që nga antikiteti në vendet historike greke; "e cila ngriti në atë kohë dhe ende ngre shumë vetullat në Perëndim, si dhe në Lindje".<ref name="KoliopoulosVeremis2223"/> Në fund të shekullit të nëntëmbëdhjetë, miti kombëtar grek u vendos në një linjë të drejtpërdrejtë të prejardhjes që lidh shtetin bashkëkohor grek me heronjtë e mitologjisë helene, antikitetit klasik, periudhës helenistike, transformimit të Perandorisë Romake Lindore në Perandorinë Bizantin dhe "periudha e shtypjes" nën Perandorinë Osmane.<ref name="Blaschke201202">Blaschke, Jochen (2005). ''[https://books.google.com.au/books?id=oIp5AAAAMAAJ&dq=Nation-state+Building+Processes+and+Cultural+Diversity&focus=searchwithinvolume&q=greek+national+myth Nation-state Building Processes and Cultural Diversity]''. Edition Parabolis. f. 201-202. "As a result, at the end of the nineteenth century, the Greek national myth settled on a direct line of ancestry linking the contemporary Greek nation-state with the heroes of Greek mythology, classical antiquity, the Hellenistic period, the transformation of the Eastern Roman Empire to the Byzantine Empire and the period of oppression under the Ottoman Empire."</ref> Ky mit themelor kombëtar ka qenë i suksesshëm në bindjen e pasardhësve të grupeve jo greqishtfolës, jo më pak se ato greqishtfolës në vendet historike greke, se pretendimi i tyre për prejardhje kulturore nga helenët nuk ishte vetëm i pakundërshtueshëm; ajo ka provuar një forcë ngjitëse të fuqishme, e cila mbajti kombin së bashku dhe ka prodhuar arritje të konsiderueshme kulturore në hapësirën e më pak se dy shekujsh.<ref name="KoliopoulosVeremis2223">Koliopoulos, John S. & Veremis, Thanos M. (2009). ''[https://books.google.com.au/books?id=qumwwKbI0TQC&printsec=frontcover&dq=Modern+Greece:+A+History+since+1821&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiY0dzLyLniAhXD73MBHS2DB8EQ6AEIKDAA#v=onepage&q=renovated%20their%20nation&f=false Modern Greece: A History since 1821]''. John Wiley & Sons. f. 22-23. "The Greeks of the time and subsequent decades renovated their nation on the premise that they were, in terms, of language and culture, the descendants of the ancient Greeks and that there has been a continuity of the Greek language and culture since antiquity in the historical Greek lands; which raised at the time and still raises many eyebrows in the West as well as in the East." f.23. "Indeed, this founding national myth has been successful in convincing the descendants of the non Greek-speaking groups, no less than Greek-speaking ones of the historical Greek lands, that their claim to cultural descent from the Greeks was not only irrefutable; it has proved a powerful adhesive force, which held the nation together, and has produced substantial cultural achievements in the space of less than two centuries."</ref>

 

Enti kombëtar, i përcaktuar nëpërmjet përdorimit alternativ të termeve 'Helenizmi', 'populli Grek' ose 'Grekët' dhe 'Greqia', konsiderohet të jetë si "fakt" jashtë kontekstit të historisë dhe gjeografisë.<ref name="DragonasBirtek178179"/> Përdorimi i termit Helenizmi ndihmon tregimet historike për të shmangur anakronizmat dhe kontradiktat e dukshme, ndërkohë që indirekt paraqesin kombin grek si të përhershëm.<ref name="DragonasBirtek178179"/> Ky subjekt i përjetshëm dhe antropomorf është duke kapërcyer si gjeografinë, ashtu edhe historinë, pasi ajo përdoret për të përkufizuar grekët nga kohët minoane deri në shekullin e tetëmbëdhjetë. Kështu shërben si bazë për vlerësimin e ngjarjeve, akteve dhe kulturave me kalimin e kohës.<ref name="DragonasBirtek178179">Dragonas, Thalia & Birtek, Faruk (2004). ''[https://books.google.com.au/books?id=dkWNheuzTz0C&printsec=frontcover&dq=Citizenship+and+the+Nation-State+in+Greece+and+Turkey&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiMn_eRyrniAhWY6nMBHYOkBe4Q6AEIKDAA#v=snippet&q=defined%20through%20the%20alternative%20use&f=false Citizenship and the Nation-State in Greece and Turkey]''. Routledge. f. 178-179. "The national entity, defined through the alternative use of the terms 'Hellenism', 'the Greek people' or 'the Greeks' and 'Greece', is considered as given outside the context of history and of geography. The use of the term Hellenism helps the historical narrative to avoid obvious anachronisms and contradictions, while indirectly presenting the Greek nation as everlasting. This a-temporal and anthropomorphic subject is transcending both geography and history, since it is used to define the Greeks from the Minoan times all the way through to the eighteenth century. It thus serves as a basis for the valorization of events, acts and cultures over time."</ref>

 

Feja është pjesë e rëndësishme e identitetit për shumicën të grekëve, me 76 përqind e grekëve në një sondazh 2015-17 thanë se kombësia e tyre është përcaktuar nga krishterimi, pas Armenisë (82 përqind), Gjeorgjisë (81 përqind) dhe Serbisë (78 përqind).<ref name="kathimeriniGreekviews"/> 92 përqind e grekëve besojnë në ekzistencën e Zotit, përpara rusëve (75 përqind).<ref name="kathimeriniGreekviews"/> Greqia dhe Letonia kishin normën më të lartë të atyre që besojnë në "syrin e keq", secili me 66 përqind.<ref name="kathimeriniGreekviews"/> Greqia renditet e para (89 përqind) në për perceptimin e superioritetit kulturor mbi njerëzit e tjerë, përpara Armenisë (84 përqind) dhe Rusisë (69 përqind).<ref name="kathimeriniGreekviews"/> Vetëm 31 përqind e grekëve do të pranonin një musliman si anëtar të familjes së tyre, ndërsa 35 përqind do të pranonin një hebre.<ref name="kathimeriniGreekviews">{{Cite news|url=http://www.ekathimerini.com/234129/article/ekathimerini/news/religion-is-key-part-of-identity-for-most-greeks|title=Religion is key part of identity for most Greeks {{!}} Kathimerini|access-date=2019-05-29|language=en}} "More specifically, 76 percent of Greeks said that their nationality is defined by Christianity, behind Armenia (82 percent), Georgia (81 percent) and Serbia (78 percent).... A staggering 92 percent of Greek believe in the existence of God, ahead of the Russians (75 percent).... Greece and Latvia had the highest rate of those that believe in the “evil eye,” with each on 66 percent.... Another divide between East and West pertained to perception of cultural superiority over others, with Greece ranking first (89 percent), ahead of Armenia (84 percent) and Russia (69 percent).... Furthermore, only 31 percent Greeks would accept a Muslim as a member of their family while 35 percent would accept a Jew."</ref>