Një subjekt vasal ose nënshtetas liege [1] është një person që konsiderohet se ka një detyrim të ndërsjellë ndaj një lordi ose monarku, në kontekstin e sistemit feudalEvropën mesjetare . Ndërsa pala vartëse quhet vasale, pala dominuese quhet suzerene . Të drejtat dhe detyrimet e vasalit quhen vasalitet, ndërsa të drejtat dhe detyrimet e suzerenit quhen suzerenitet . Detyrimet e një vasali shpesh përfshinin mbështetjen ushtarake nga kalorësit në këmbim të disa privilegjeve, zakonisht duke përfshirë tokën e mbajtur si qiramarrës ose çiflig . [2] Termi përdoret gjithashtu për marrëveshje të ngjashme në shoqëritë e tjera feudale.

Një vasal betohet për besnikëri përpara kontit Palatine Frederick I i Palatinatit .

Në të kundërt, besnikëria ( fidelitas ) ishte betuar, besnikëri e pakushtëzuar ndaj një monarku. [3]

Dallimi midis "vasalit" dhe "shtetit vasal"

Redakto

Shumë perandori kanë krijuar shtete vasale, të bazuara në fise, mbretëri ose qytet-shtete, subjektet e të cilave dëshirojnë t'i kontrollojnë pa pasur nevojë t'i pushtojnë ose t'i qeverisin drejtpërdrejt. Në këto raste një shtet vartës (si një vartësi, rezidencë, shtet klient ose protektorat ) ka ruajtur autonominë e brendshme, por ka humbur pavarësinë në politikën e jashtme, ndërsa gjithashtu, në shumë raste, ka paguar haraç formal ose duke siguruar trupa kur kërkohet. Kjo është një marrëdhënie e ngjashme me vasalët, por vasalët mbajnë çifligje që janë të pranishme në territorin aktual të monarkut.

  1. ^ "liege subject". The Free Dictionary. Marrë më 11 nëntor 2020. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja)
  2. ^ F. L. Ganshof, "Benefice and Vassalage in the Age of Charlemagne" Cambridge Historical Journal 6.2 (1939:147-75).
  3. ^ Ganshof 151 note 23 and passim; the essential point was made again, and the documents on which the historian's view of vassalage are based were reviewed, with translation and commentary, by Elizabeth Magnou-Nortier, Foi et Fidélité. Recherches sur l'évolution des liens personnels chez les Francs du VIIe au IXe siècle (University of Toulouse Press) 1975.